موارد منع مصرف دی سیکلومین
ازوفاژیت ناشی از رفلاکس، ناپایداری همودینامیکی در خونریزی شدید، در خانمهای شیرده، بیماریهای انسدادی مجاری ادراری، بیماری انسدادی دستگاه گوارش، کولیتاولسراتیو شدید، میاستنی گراویس، انسداد فلجی روده، گلوکوم با زاویه باریک (سیکلوپلژی و میدریاز ناشی از مصرف دارو ممکن است فشار داخل چشم را افزایش دهد)، آتونی روده ها یا مگاکولون سمی (این دارو موجب تشدید این حالات می شود)، بیمارانی که نسبت به داروهای ضد کولینرژیک حساسیت مفرط شناخته شده دارند، شیرخوارانی که کمتر از شش ماه سن دارند.
موارد احتیاط:نوروپاتی اعصاب خودکار، پرکاری تیروئید، بیماری شریان کرونر قلب، آریتمی قلبی، نارسایی احتقانی قلب یا کولیت اولسراتیو (ممکن است نشانه های مربوط به این اختلالات را تشدید کند)، بیماری کبدی یا کلیوی (تجمع سمی دارو ممکن است بروز کند)، هایپرپلازی خوش خیم پروستات و فتق هیاتال.
مصرف دی سیکلومین Dicyclomine HCI در دوران بارداری و شیردهی
رده بندی بارداری:گروه B
مصرف در شیردهی:دی سیکلومین ممکن است در شیر ترشح شود. همچنین، این دارو ممکن است تولید شیر را کاهش دهد. مادران شیرده باید از مصرف این دارو خودداری کنند.
مسمومیت و درمان :
تظاهرات بالینی:علائم شبه کورار در تحریک CNS و به دنبال آن افسردگی و علائم سایکوتیک، مانند از دست دادن حس جهت یابی، اغتشاش شعور، توهمات، هذیان، اضطراب، آشفتگی و بی قراری. اثرات محیطی، پوست خشک، داغ و برافروخته، تاکیکاردی، زیادی فشار خون و افزایش تنفس هستند.
درمان:عمدتاً علامتی و حمایتی (در صورت لزوم ) است. مسیر تنفسی باید باز نگه داشته شود، در صورت هوشیار بودن بیمار، باید او را وادار به استفراغ (یا شستشوی معده) کرد و بعد از آن تجویز یک مسهل نمکی و ذغال فعال ، برای جلوگیری از جذب بیشتر دارو، مفید است.
در موارد شدید، می توان فیزوستیگمین را برای خنثی کردن اثرات ضد موسکارینی دی سیکلومین تجویز نمود. در صورت لزوم، برای درمان شوک، می توان مایعات تجویز کرد. دیازپام برای کنترل علائم سایکوتیک و پیلوکارپین (به صورت قطره چشمی) برای رفع گشادی بیش از حد مردمک چشم به کار می رود. در صورت بروز احتباس ادرار سوندگذاری ممکن است ضروری باشد.
تداخل دارویی
- مصرف همزمان با داروهای ضد اسید جذب خوراکی این دارو را کاهش می دهد. دی سیکلومین باید حداقل یک ساعت قبل از داروهای ضد اسید مصرف شود.
- داروهایی که دارای اثرات آنتیکولینرژیکی هستند مانند آمانتادین، آنتی هیستامین، داروهای ضد پارکینسون، دیزوپرامید، پتیدین، فنوتیازین ها، کینیدین، ضد افسردگی های سهحلقه ای، در مصرف همزمان با دیسیکلومین ممکن است باعث تشدید بروز عوارض آنتی کولینرژیک شوند.
- در صورت مصرف همزمان با سایر داروهای آنتی کولینرژیک، ممکن است سمیت اضافی ایجاد شود.
- کاهش جذب گوارشی بسیاری از داروها (مانند لوودوپا یا کتوکونازول) پس از مصرف همزمان با داروهای آنتی کولینرژیک گزارش شده است. برعکس، غلظت سرمی دیگوگسین در صورت مصرف همزمان با آنتی کولینرژیک افزایش می یابد.
- مصرف همزمان با داروهای خوراکی مکمل پتاسیم باید با احتیاط همراه باشد، زیرا احتمال بروز زخم گوارشی ناشی از پتاسیمممکن است افزایش یابد.
منبع: سایت نمناک
