موارد منع مصرف قرص فلوربی پروفن
- به تاریخ انقضای قرص فلوربی پروفن برای درد و التهاب توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از آن مصرف نکنید.
- هرگز دارو را به کس دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.
- قرص فلوربی پروفن برای درد و التهاب را بیش از دوز تجویزشده توسط پزشک، مصرف نکنید.
- تداخل دارویی دارو را چک کنید و حتماً به پزشکتان، اطلاع دهید که در حال مصرف چه داروی دیگری هستید.
هشدارها
NSAID ها باعث افزایش ریسک وقایع ترومبوآمبولیک قلبی عروقی شدید میشود مانند انفارکتوس میوکارد و سکته که میتواند کشنده باشد. این اتفاق ممکن است خیلی زود رخ دهد یا در طول درمان اتفاق بیفتد. همچنین میتوانند باعث عوارض جدی گوارشی شوند شامل خونریزی، زخم و سوراخ شدن معده یا روده که میتواند کشنده باشد.
این اتفاقات میتواند در هر زمانی در طول درمان رخ دهد و بدون هیچ علامت هشداردهندهای باشد. بیماران مسن و بیماران با سابقهی زخم معده و یا خونریزی گوارشی بیشتر در معرض خطر عوارض گوارشی جدی قرار دارند.
تداخلات دارویی قرص فلوربی پروفن
- تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و محصولات گیاهی) که استفاده می کنید تهیه کرده و آن را با دکتر و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با دکتر خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
- برخی از داروهایی که ممکن است با این دارو تداخل کنند عبارت اند از: آلیسکیرن (aliskiren)، مهارکننده های ACE (مانند کاپتوپریل (captopril)، لیزینوپریل (lisinopril))، مسدودکننده های گیرنده آنژیوتانسین II (مانند لوزارتان (losartan)، والزارتان (valsartan))، سیدوفوویر (cidofovir)، لیتیوم، متوترکسات (methotrexate)، کورتیکواستروئید (مانند پردنیزون (prednisone))، قرص های آب یا دیورتیک ها مانند فوروزماید (furosemide).
- قرص فلوربی پروفن برای درد و التهاب اگر با داروهای دیگر استفاده شود، ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد. مثال این داروها عبارت اند از: داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل (clopidogrel)، “رقیق کننده خون” مانند: دابیگاتران (dabigatran) / انوکساپارین (enoxaparin) / وارفارین (warfarin).
- برچسب روی تمام داروهایتان به خصوص داروهای ضد درد یا تب (داروهای غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند سلکوکسیب (celecoxib)، آسپیرین، ایبوپروفن (ibuprofen)، کتورولاک (ketorolac) و ناپروکسن) را بررسی کنید، زیرا مواد تشکیل دهنده ای آن ها شبیه به فلوربی پروفن است و ممکن است عوارض جانبی این دارو را شدیدتر کند.
- اگر پزشک به شما آسپرین با دوز پایین (معمولاً ۳۲۵-۸۱ میلی گرم در روز) را برای جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی تجویز کرده است، باید این دارو را حتماً مصرف کنید. حتماً راجع به مصرف این دارو با داروهای دیگر با داروساز خود مشورت کنید.
لوتپردنول , نتونال , دسیرودین , دوکسازوسین , فنین دیون | فنیندیون , مگلومین کامپاند , برمفناک , آیوکساگلات , رمدسیویر , آمینولوولینیک اسید خوراکی , پمترکسد | پمترکسید , دیاتریزوات (آمیدوتریزوئیک اسید) , یوتالامات , آمینولوولینیک اسید موضعی , راموسیروماب , داساتینیب , ایبریتومومب تیوکستان , توسیتومومب , بتریکسابان , تراندولاپریل , بنازپریل

نکاتی که قبل از مصرف قرص فلوربی پروفن باید در نظر گرفته شود
بعضی داروها را نمی توان در بعضی از شرایط تجویز نمود و بعضی داروها نیز در صورتی که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز می گردد. بنابراین بهتر است که قبل از مصرف قرص فلوربی پروفن برای درد و التهاب ، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:
- در صورتی که مبتلا به آسم یا سایر بیماری های آلرژیک هستید.
- در صورتی که مبتلا به زخم های معده و اثنی عشر هستند و یا در صورتی که دچار اختلالات روده نظیر بیماری کرون و یا کولیت هستید.
- در صورت حاملگی و یا در صورتی که به نوزاد خود شیر می دهید.
- در صورتی که زیر ۱۸ سال و یا بالای ۶۵ سال هستید.
- در صورتی که دچار اختلالات کبدی و یا کلیوی هستید.
- در صورتی که مبتلا به بیماری های قلبی و عروقی هستید.
- در صورتی که فشار خون بالا دارید.
- در صورتی که تاکنون دارای لخته های خونی بوده اید.
- در صورتی که مبتلا به بیماری لوپوس اریتروما (SLE) هستید.
- اگر در حال حاضر در حال مصرف داروی خاصی هستید. این داروها شامل تمام داروهای در دسترس است، چه برایتان تجویز شده است و چه بدن تجویز پزشک آن را مصرف می کنید نظیر داروهای گیاهی و داروهای مکمل.
- اگر تا به حال به داروی خاصی از جمله هر نوع مسکن ضد التهابی، حساسیت داشته اید.
نکات قابل توصیه
اگر هر یک از داروهای زر را مصرف میکنید به پزشک خود اطلاع دهید:
دیورتیکها مانند فوروزماید و اسپیرونولاکتون، گلیکوزیدهای قلبی مانند دیگوکسین ، مهارکنندههای ACE مانند کاپتوپریل و آنتگونیستهای آنژیوتانسین 2 مانند لوزارتان، ضداعقادها مانند وارفارین، لیتیوم، زیدووودین، متوتروکسات، سیکلوسپورین و تاکرولیموس، کورتیکواستروئیدهایی مثل پردنیزولون، دگزامتازون، هیدروکورتیزون، داروهای ضد افسردگی مهارکننده بازجذب سروتونین مانند فلوکستین و پاروکستین، آنتی بیوتیکهایی از دستهی کینولونها مانند سیپروفلوکساسین، میفه پریستون، هر داروی ضدالتهاب و ضددرد دیگری مانند آسپیرین و داروهای مهارکنندهی COX-2 مانند سلکوکسیب و لومیراکوکسیب.