میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر بنازاپریل

بنازپریل (Benazepril) که با نام تجاری لوتنسین (Lotensin) به فروش می رسد، یک داروی مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین است که عمدتاً در درمان فشارخون بالا و همچنین درمان نارسایی احتقانی قلب و حمله قلبی استفاده می شود و در پیشگیری از عوارض کلیوی و شبکیه ای (retinl) دیابت نیز کاربرد دارد. کاربردها، موارد منع مصرف و عوارض جانبی این دارو مشابه سایر داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین می باشد. در یکی از مطالعات انجام شده، بنازپریل دارای اثرات سودمندی در بیماران مبتلا به شکل پیشرفته نارسایی کلیه بوده است. این نکته از این نظر مهم است که تا مدت ها تصور بر این بوده است که داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین به کلیه ها صدمه زده یا سرعت پیشرفت بیماری کلیه را افزایش می دهند.

نحوه مصرف داروی بنازاپریل Benazepril

• داروی قلبی بنازاپریل (Benazepril) را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولاً یک یا دو بار در روز مصرف کنید.
• اگر از فرم سوسپانسیون این دارو استفاده می کنید، قبل از هر نوبت، بطری را به خوبی تکان دهید و دوز را با استفاده از یک دستگاه یا قاشق مخصوص اندازه گیری دریافت کنید. از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز مناسب را دریافت نکنید.
• میزان دوز تجویزی بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان تعیین می شود. این دوز برای کودکان، بر اساس وزن آنها تجویز می شود.
• از این دارو به طور منظم استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، آن را هر روز در زمان های مشخص مصرف کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید به مصرف این دارو ادامه دهید. اکثر افراد مبتلا به فشار خون بالا احساس بیماری نمی کنند.
• ممکن است 1 تا 2 هفته طول بکشد تا از مزایای کامل این دارو بهره مند شوید. اگر وضعیت شما بهبود نیافت یا بدتر شد (مثل بالا ماندن یا افزایش فشار خون شما) به پزشک خود اطلاع دهید.

مکانیسم اثر بنازپریل

بنازپریلات، متابولیت فعال بنازپریل، با آنژیوتانسین I برای اتصال به آنزیم مبدل آنژیوتانسین رقابت می کند، و تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسین II را مهار می کند. مهار ACE منجر به کاهش آنژیوتانسین II پلاسمایی می شود.
به علت اینکه آنژیوتانسین II یک منقبض کننده عروق و واسطه فیدبک منفی فعالیت رنین است، غلظت های پایین آن منجر به کاهش فشار خون و تحریک مکانیسم های رفلکسی بارورسپتور می شود که موجب کاهش فعالیت وازوپرسور و کاهش ترشح آلدوسترون می گردد.

فارماکودینامیک بنازپریل

بنازپریل، مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، یک پیش دارو است که وقتی توسط استرازها به بنازپریلات فعال هیدرولیز می شود، برای درمان فشار خون بالا و نارسایی قلبی، کاهش پروتئینوری و بیماری کلیوی در بیماران مبتلا به نفروپاتی و جلوگیری از سکته مغزی ، انفارکتوس میوکارد، و مرگ قلبی در بیماران پر خطر استفاده می شود.
بنازپریل و بنازپریلات آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) را در انسان و حیوانات مهار می کنند. ACE یک پپتیدیل دی پپتیداز است که تبدیل آنژیوتانسین I به ماده منقبض کننده عروق، آنژیوتانسین II را کاتالیز می کند. آنژیوتانسین II ترشح آلدوسترون را توسط قشر آدرنال تحریک می کند.

فارماکوکینتیک بنازپریل

• فراهمی زیستی: 37٪
• شروع: 1-2 ساعت (اثر حداکثری با دوز 2-20 میلی گرمی)
• مدت زمان: 24 ساعت (با دوز 5 تا 20 میلی گرمی)
• زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی: 0.5-1 ساعت (داروی اصلی)
• اتصال به پروتئین: 95-97٪
• حجم توزیع: 8.7 لیتر
• متابولیت: بنازپریلات (فعال)
• نیمه عمر: 10-11 ساعت
• قابلیت دیالیز: حداقل
• دفع: ادرار (عمدتا)؛ صفرا (12-11٪)

فراموشی دوز و مصرف بیش از حد بنازپریل

اگر یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی است، نوبت فراموش شده را نادیده بگیرید. دوز بعدی خود را در زمان منظم مصرف کنید. دوز را برای جبران دوبرابر نکنید.

اگر فردی بیش از حد مصرف کرده است و علائم جدی مانند غش کردن یا مشکل تنفسی دارد، با 115 تماس بگیرید. در غیر این صورت، فوراً با مرکز کنترل مسمومیت تماس بگیرید. سرگیجه شدید و غش ازجمله علائم مصرف بیش از حد این دارو است.

میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر آمیودارون