عوامل زیادی در جذب ویتامین D و سطح آن در بدن تأثیرگذارند. شما می‌توانید این ویتامین را از غذا، نور خورشید و مصرف مکمل‌های ویتامین D (بسیاری از پزشکان مصرف 800 واحد ویتامین د3 را در روز توصیه می‌کنند) دریافت کنید. ویتامین D می‌تواند در فرآیند پیچیده‌ای در بدن نیز تولید شود و زمانی صورت می‌گیرد که پرتوهای فرابنفش UVB نور خورشید توسط پوست جذب شود. کبد و کلیه‌ها در تولید این ویتامین نقش دارند
برخی از تحقیقات انجام شدهنشان می دهند که ویتامین D موردنظر دارای تأثیرات بسیار مهمی بر روی مقابله با اختلالات شناختی، رفتاری و خلقی می باشد. از آن جایی که در سراسر جهان، تقریباً 90 درصد از افراد وقت خود را در خانه ها سپری می کنند و چندان در معرض نور خورشید برای دریافت ویتامین مورد نظر قرار نمی گیرند، بنابراین، طبق تحقیقات صورت گرفته حدود بالغ بر 75 درصد از آن ها دارای کمبود ویتامین D می باشند.
ویتامین مورد بررسی نقش بسیار مهمی در تنظیم سروتونین و ملاتونین ها را بر عهده دارد. به گونه ای که مقدار کافی آن در بدن منجر به بهبود سلامت روح و روان و بهبود و تنظیم خلق و خوی افراد می شود. با این وجود، نتیجه می گیریم که هر چه قدر میزان ویتامین مورد نظر در بدن افراد کمتر باشد، میزان ابتلای افراد به اختلالات و عوارض روانی از قبیل اسکیزوفرنی، اوتیسم و افسردگی بیشتر می باشد. افراد مبتلا به کمبود ویتامین D بیشتر احتمال دارد به هر نوع اختلال خواب، کیفیت خواب ضعیف تر، مدت خواب کوتاه‌تر و یا خواب آلودگی بیش از حد در طول روز مبتلا شوند.
یکی از رایج ترین بیماری های روانی در سراسر جهان، افسردگی می باشد که به طور معمول، 121 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار داده است به گونه ای که طبق تحقیقات صورت گرفته، در ایالات متحده آمریکا، 14.8 میلیون نفر از افراد بزرگسال به بیماری افسردگی مبتلا می باشند که بیشترین سنین درگیر این معضل و اختلال، افراد بین سنین 15 تا 44 سال می باشند. درمان های رایج برای افسردگی شامل داروهای ضد افسردگی و روان درمانی است. درمان افسردگی در 60 تا 80 درصد مواقع موفق بوده است.
با این حال، کمتر از 25٪ از افراد مبتلا به افسردگی تحت درمان قرار می گیرند. زمانی که درمان موفقیت آمیز نباشد، معمولاً به عدم رعایت مصرف دارو مربوط می شود. بیماران به دلیل عوارض جانبی ناخواسته، دلایل مالی، ترس از اعتیاد و اعتقاد به اینکه دارو دیگر ضروری نیست، داروی خود را قطع می کنند. گزارش شده است که 42.4 درصد از بیماران طی 30 روز پس از شروع درمان دارو را قطع می کنند و 52.1 درصد از بیماران دارو را در 60 روز قطع می کنند.
