به گزارش سرویس دانستنی های جنسی و زناشویی پایگاه خبری ساعدنیوز، در دنیای امروز، برخی از زوجها ممکن است بنا به کنجکاوی یا پیشنهاد یکی از طرفین، به برقراری رابطه جنسی مقعدی تمایل پیدا کنند. اما چیزی که بسیاری از افراد نمیدانند، این است که این نوع رابطه نهتنها از نظر شرعی بسیار مورد نکوهش قرار گرفته بلکه از نظر علمی و پزشکی نیز با خطراتی جدی همراه است.
از عفونتها و بیماریهای آمیزشی گرفته تا آسیبهای جسمی جدی و اختلالات روانی، رابطه از طریق مقعد میتواند پیامدهای ماندگار و گاهاً جبرانناپذیری داشته باشد. در این مقاله با تکیه بر منابع معتبر پزشکی و فقهی، به بررسی دقیق و علمی مضرات رابطه مقعدی خواهیم پرداخت.
مطابق دیدگاه اغلب علمای شیعه، رابطه مقعدی بین زن و شوهر، اگرچه در شرایط خاصی و با رضایت زن مکروه شمرده شده، اما در بسیاری از موارد به عنوان عملی حرام مطرح شده است. امام صادق (ع) نیز به صراحت بیان فرمودهاند که این نوع نزدیکی تنها در صورت رضایت زن جایز است، در غیر این صورت «حرام» است.
بسیاری از فقها مانند آیتالله مکارم شیرازی، آیتالله سیستانی و امام خمینی (ره) نیز این عمل را بهشدت مکروه دانسته و انجام آن را به دلیل آسیبهای روحی و جسمی به زن، توصیه نمیکنند. این مسأله در متون فقهی همچون تحریر الوسیله و توضیحالمسائل به تفصیل آمده است.
مقعد برخلاف واژن، برای رابطه جنسی طراحی نشده و فاقد ترشحات لغزنده و بافت ارتجاعی است. به همین دلیل، دخول از این ناحیه با درد، خونریزی و پارگیهای بافتی همراه است. این پارگیها که ممکن است با چشم غیرمسلح دیده نشوند، راه ورود باکتریها و ویروسهای خطرناکی چون HIV، HPV، هپاتیت و ... به خون هستند.
از سوی دیگر، رابطه مکرر از پشت میتواند به آسیب دائمی به عضله اسفنگتر منجر شده و بیاختیاری مدفوع را به همراه آورد؛ مشکلی که درمان آن بسیار پیچیده و شرمآور است و کیفیت زندگی جنسی و اجتماعی زن را بهشدت کاهش میدهد.
بر اساس تحقیقات سازمان بهداشت جهانی (WHO) و CDC آمریکا، رابطه جنسی از طریق مقعد بالاترین میزان احتمال انتقال ویروس HIV را در بین تمام انواع روابط جنسی دارد. علت این موضوع، ساختار نازک و پرنفوذ دیواره مقعد است که سریعتر دچار پارگی و تماس خونی میشود.
همچنین، ورود آلت مرد به محیط آلوده به مدفوع، احتمال انتقال عفونتهای گوارشی، انگلها و بیماریهای آمیزشی نظیر سوزاک، سیفلیس، زگیل تناسلی و هپاتیت B و C را بالا میبرد. در نتیجه نهتنها زن، بلکه مرد نیز در معرض این بیماریها قرار میگیرد.
رابطه مقعدی نهتنها لذت چندانی برای زن به همراه ندارد، بلکه میتواند باعث سردمزاجی، افسردگی جنسی و احساس تحقیر شود. بسیاری از زنان پس از تجربه چنین رابطهای، احساس میکنند به ابزاری برای ارضای شهوت همسرشان تقلیل یافتهاند.
از آنجا که لذت جنسی زن از طریق تحریک واژن و کلیتوریس به دست میآید، نزدیکی از راه مقعد نهتنها این لذت را ایجاد نمیکند، بلکه میتواند زن را نسبت به کل روابط جنسی بیمیل و دچار اختلال عملکرد جنسی کند.
نزدیکی مقعدی، به دلیل فاصله کم میان مقعد و واژن، به راحتی میتواند منجر به انتقال عفونتها به مجرای ادراری و واژن شود. این موضوع در طول زمان میتواند باعث عفونت مثانه، کلیه، بوی بد ترشحات واژینال، تبخال تناسلی و حتی سرطان رحم شود. بهویژه اگر رابطه مقعدی بدون رعایت بهداشت و بدون محافظت انجام شود، عوارض آن چند برابر خواهد شد.
در برخی موارد، فشار ماهیچه حلقوی مقعد در حین انزال میتواند باعث پسزدن منی و فشار به غده پروستات شود. این اتفاق ممکن است باعث درد، التهاب و حتی عوارض پروستاتی در مردان شود. ضمن اینکه احتمال ایجاد خراش روی آلت تناسلی به دلیل اصطکاک زیاد و محیط غیرطبیعی بالا است که خود خطر دریافت ویروس را برای مرد افزایش میدهد.
با بررسی عوارض جسمی، روانی و فقهی رابطه مقعدی، به این نتیجه میرسیم که این نوع رابطه نهتنها سودی برای هیچیک از طرفین ندارد بلکه خطراتی جدی برای سلامت جسم و روح به همراه دارد. بیاختیاری مدفوع، انتقال HIV، عفونتهای مکرر، کاهش میل جنسی، آسیب به پروستات و افسردگی جنسی زنان، تنها بخشی از پیامدهای آن است.
از طرف دیگر، از دیدگاه شرعی نیز این عمل با «کراهت شدید» و در مواردی با «حرمت» شناخته شده و انجام آن توصیه نمیشود. بنابراین لازم است زوجها با آگاهی و احترام به بدن و احساسات یکدیگر، از این رابطه پرهیز کرده و راههای طبیعی و سالم را برای نزدیکی انتخاب کنند.
برای مشاهدهی مطالب بیشتر حوزهی دانستنی های جنسی و زناشویی اینجا کلیک کنید
