رادیوگرافی دندان چگونه انجام می‌شود؟
برای ارزیابی سلامت دهان از رادیوگرافی دندان استفاده می شود. در این نوع تصویربرداری برای دیدن داخل دهان و دندان ها از پرتوهای ایکس با دوز پایین استفاده می شود. بگونه ای که دندانپزشک با این تصاویر می تواند مشکلات دندانی نظیر حفره ها پوسیدگی و دندان های آسیب دیده را شناسایی کند.
جالب است بدانید که از رادیوگرافی دندان تنها در مواقعی که دندان ها آسیب دیده اند، استفاده نمی شود. بسیاری از افراد برای اینکه بتوانند از مشکلات درونی دهان و لثه های خود مطلع شوند به طور داوطلبانه از این روش استفاده می کنند. البته به یاد داشته باشید که این امر بستگی به سن، سلامت فردی دهان و دندان و غیره خواهد دادشت. به این معنی که پزشک با توجه به سن افراد و نوع پوسیدگی دندان آنها روش های مختلفی از رادیوگرافی دندان را اتخاذ می کند. برای مثال اگر شما برای اولین بار است که این روش را اتخاذ می کنید از روش پرتونگاری دندانی استفاده خواهد شد.
مطمئناً بارها از خود پرسیده اید که آیا انواع رادیوگرافی دندان با اشعه ایکس خطراتی را به دنبال دارد یا خیر؟ باید بگویم که در تصویربرداری دندان با استفاده از اشعه ایکس هیچ خطری انسان را تهدید نخواهد کرد. البته این به این معنا نیست که بتوان از به طور مکرر استفاده کرد. بلکه استفاده از آن تنها برای استفاده محدود با بازه زمانی مشخص توصیه می شود.
رادیوگرافی چگونه انجام می شود؟
رادیوگرافی در مطب دندانپزشک انجام می شود و تنها دندانپزشک می تواند عکس دندان را مورد بررسی قرار دهد.
- تکنسین دندانپزشکی بیمار را در حالت نشسته قرار داده و بدن او را با یک پیش بیند سربی مخصوص می پوشاند. پیش بند بدن بیمار را از پرتوهای رادیوگرافی محافظت می کند. تکنسین می تواند گردن بیمار را با یقه بند (محافظ تیروئید) بپوشاند تا غدد تیروئید از پرتوهای رادیوگرافی درامان باشد.
- افراد دیگری که در اتاق هستند یا لباس های محافظ می پوشند یا پشت سپرمحافظتی می ایستند.
- تکنسین دندانپزشکی تکه کوچک مقوا و یا پلاستیک را میان دندان های بیمار قرار می دهد. مقوا یا پلاستیک به ذخیره فیلم رادیوگرافی می پردازد. این فرایند باید چندین بار تکرار شود تا تصویر تمام دندان ها گرفته شود. برخی از دستگاه های اشعه ایکس مجهز به دوربین بوده و در حالی که بیمار نشسته و یا ایستاده است، سر بیمار را چرخانده و از تمامی دندان ها تصویر می گیرد.
- شاید بیمار بخواهد قبل و یا بعد از رادیوگرافی دهان خود را با آب بشوید.
برخی از دندانپزشکان از رادیوگرافی دیجیتالی برای عکس دندان استفاده می کنند. در این روش به جای پرتوهای ایکس از یک سنسور الکترونیکی استفاده می شود. تصویر الکترونیکی بعد از گرفته شدن در کامپیوتر ذخیره می شود. این تصویر بر روی صفحه نمایش کامپیوتر قابل مشاهده است. یکی از مزیت های رادیوگرافی دیجیتالی این است که تصاویر در مقایسه با عکسبرداری دندانپزشکی استاندارد با تشعشات کمتری گرفته می شود.
عکس تک دندان
این عکس را دندان پزشکان عکس «پری اپیکال» می نامند. معمولا این عکس از تک دندان و یا حداکثر ۲ تا ۳ دندان گرفته می شود. از روی این عکس می توان پوسیدگی های سطح جونده دندان ها را تشخیص داد. علاوه بر این با استفاده از این عکس درمان ریشه دندان انجام می شود. در طول درمان ریشه دندان حداقل ۴ عدد از این نوع عکس از دندان شما گرفته می شود. عکس اولیه که وضعیت ریشه دندان را نشان می دهد.
عکس دوم که طول فایل و یا سوزن را در کانال دندان شما نشان می دهد و دندان پزشک می تواند به طول ریشه دندان از روی این عکس پی ببرد. عکس سوم که نشان دهنده این است که مواد پر کننده ریشه تمام طول ریشه را پر کرده اند و در نهایت عکس آخر کیفیت درمان ریشه دندان را تایید می کند. دستگاهی که این رادیوگرافی با آن تهیه می شود و در هر مطبی موجود است و در انواع پیشرفته آن دوز اشعه ای که به شما می رسد اندک است.
معمولا در انواع قدیمی تر پزشک و پرستار هنگام تاباندن اشعه پشت یک دیوار سربی پنهان می شوند چون در طول روز لازم است از چند بیمار عکس بگیرند، در حالی که شما فقط در طی درمان چند عکس می گیرید و دوز بسیاری از اشعه را دریافت نمی کنید. برای بررسی کامل دهان حداقل ۱۴ عدد از این نوع عکس لازم است.