به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، برای بسیاری از والدین دوری از فرزند حتی غیر قابل تصور است. اما زندگی گاهی سختی هایی را پیش روی افراد قرار می دهد: طلاق، بیماری، مهاجرت، اشتغال در شهر دیگر، عدم امکان نگهداری از فرزند و مواردی از این قبیل که باعث ایجاد احساس دلتنگی برای فرزند در والدین می شود.
در کنار دلایل فوق، بزرگ شدن بچه ها و مستقل شدن نیز می تواند دلیلی برای جدایی از آنها باشد. پس از ۱۸ سال، افراد هویت مستقل خود را شکل می دهند و به استقلال بیشتری نیاز دارند.
دلتنگی برای فرزندی که مهاجرت کرده است یا فرزندی که حضانتش با والد دیگر است، امری طبیعی است. اما اگر وقتی فرزندتان را برای چند ساعت به مهدکودک یا یکی از اقوام می سپارید، تمام مدت نگران سلامت او هستید این طبیعی نیست. اگر فرزندتان برای تحصیل در خوابگاهی در شهر دیگر اقامت دارد، و شما ده ها بار در طول روز با او تماس می گیرید تا از سلامتش مطمئن شوید، این طبیعی نیست.
نگرانی بیش از حد برای فرزند می تواند نشانه دلبستگی ناسالم شما به او باشد. همه افراد به مرزهایی برای حفظ استقلالشان نیاز دارند.
راهکارهایی برای تحمل دوری از فرزند:
دلیل دوری شما هر چیزی که هست، باید بتوانید این غم را به نحوی مدیریت کنید که دیگر جنبه های زندگیتان را تحت تاثیر قرار ندهد.
افسردگی از مشکلاتی است که می تواند والدین را در پی دلتنگی برای فرزند درگیر خود کند.
به خودتان اجازه غصه خوردن بدهید:
گریه نقش مهمی در تخلیه دردهای درونی دارد. سرکوب احساسات باعث می شود که عوارض منفی آن در دیگر جنبه های زندگی و رفتارهایتان بروز کنند.
دلتنگی و گریه کردن به خاطر دوری از فرزند نشانه ضعفتان نیست. بلکه به شما کمک می کند که بهتر با این مشکل کنار بیایید.
نگرانی هایتان را کم کنید:
فکر کردن به آسایش، خورد و خوراک، خواب و امنیت فرزند جز نگرانی های والدین است. اگر فرزندتان از شما دور است، سعی کنید به نحوی که استقلال او را خدشه دار نکنید از این امور اطمینان کسب کنید. خوابگاه مناسبی را برای او انتخاب کنید. مواد غذایی کافی برایش تهیه کنید. و در آخر به قابلیت های فرزندتان ایمان داشته باشید. او می توانید از پس امور خودش برآید.
این نگرانی در مادران یا پدرانی که از همسرشان جدا شده اند، نیز دیده می شود. در مورد این امور با همسرتان هماهنگ باشید. فرزندتان باید فراتر از اختلافات قدیمی شما باشد. اگر نکته خاصی در مورد نگهداری از او وجود دارد که باید همسرتان از آن باخبر باشد (آلرژی یا مصرف داروی خاص)، آن را با او در میان بگذارید.
برای آرامش خودتان می توانید در فواصل مشخص با فرزندتان تماس بگیرید. اما اجازه ندهید افکارتان به وسواس فکری تبدیل شوند.
تلاش کنید با اطمینان از سلامتی فرزندتان، دیگر به افکار و نگرانی هایتان پر و بال ندهید.
خودسازی کنید:
دلبستگی ناسالم پر و بال پیشرفت شما را می بندد. از دوری از فرزند خود فرصتی برای ارتقا قابلیت ها و توانایی هایتان بسازید. کلاس هایی بروید که همیشه دوست داشتید، درستان را ادامه دهید، مهارتی جدید کسب کنید و هر کار دیگری که همیشه می خواستید انجام دهید اما فرصت نداشتید.
این کار باعث می شود افکار وسواس گونه و دلتنگی کمتر به شما هجوم بیاورند.
از تکنولوژی کمک بگیرید:
به لطف پیشرفت تکنولوژی، می توانید در هر جایی از جهان با فرزندتان ارتباط داشته باشید. با او از روز خود حرف بزنید و از روزهای او بپرسید.
از مشاور کمک بگیرید:
دوری از فرزند و دلتنگی برای او می تواند سلامت روان شما را به شدت تهدید کند. افسردگی، اضطراب، انزوای اجتماعی، نوسان خلق و خو و خشم از عوارض ندیدن فرزندان است.
با کمک یک مشاور، شرایط خود را بررسی کنید و راه حلی مناسب برای رفع مشکل پیدا کنید. مشاور می تواند به شما کمک کند که با درد جدایی از فرزند بهتر کنار بیایید. روان درمانی و دارو درمانی برای برخی از افراد توصیه می شود.
توصیه هایی برای والدین بعد از طلاق:
با همسرتان توافق کنید:
بهترین تصمیم برای فرزندتان پس از طلاق آن است که او را جدا از تمام اختلافات زناشویی خود قرار دهید. منافع او باید ارجح بر تمام مشکلاتتان با همسرتان باشد و او به طعمه ای برای آزار همسر سابق تبدیل نشود.
در صورت امکان، با همسر سابق خود در مورد حضانت مشترک توافق کنید. بدین ترتیب، می توانید منزلتان را نزدیک به یکدیگر، برای مثال در یک خیابان، انتخاب کنید تا هر دو در تماس با فرزندتان باشید.
حضانت مشترک به برنامه ریزی و توافق زیادی نیاز دارد. اما منافع آن برای کودک طلاق بی نظیر است. برای مثال، می توانید توافق کنید که وظیفه بردن کودک به مدرسه با شما و بازگشت به خانه با همسر سابقتان باشد. مهم آن است که هر دوی شما در زندگی فرزندتان نقش فعالی داشته باشید و در این مورد با یکدیگر توافق داشته باشید.
زندگی خود را پس از طلاق سامان بدهید:
شما دوره سختی را از سر گذرانده اید. فشار جلسات دادگاه، توافق و طی مراحل اداری بسیار دشوار است. این دوره سلامت روان شما را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.
دوری از فرزند فشار مضاعفی به شما وارد می کند.
در این دوره لازم است تغییراتی در وضعیت مالی، حساب های بانکی، محل زندگی، روند فعالیت روزمره، ارتباط با دوستان و آشنایان خود بدهید. مشغول شدن به این امور، علاوه بر اینکه به زندگی شما نظم می دهد باعث کاهش درد دوری از فرزندتان نیز می شود.
به کلیشه های رایج فکر نکنید:
شما تصمیمی برای ادامه زندگی خود گرفته اید. این جدایی احتمالا به دلیل مصلحتی برای کل اعضای خانواده گرفته شده است. نگران آمارهای تحقیقاتی در مورد عوارض روانی طلاق بر روی کودکان نباشید. هر چند طلاق والدین برای کودکان سخت است، اما با همکاری همسرتان می توانید از اثرات منفی آن بکاهید.
نقش والدین خود را رها نکنید:
گاهی دیده می شود که یکی از والدین از دیدار والد دیگر با بچه ممانعت می کند. راهی برای این مشکل پیدا کنید تا بتوانید ارتباط بیشتری با فرزندتان داشته باشید.
مگر در مواردی که وجود شما در کنار فرزند خطرناک تشخیص داده نشود، قانون می تواند این حق را به شما بازگرداند و کسی نمی تواند مانع دیدار شما شود.
برنامه هایتان را به نحوی تنظیم کنید که در روزهایی که با فرزندتان هستید، بتوانید ساعت های بیشتری را در کنارش باشید. حضور فیزیکی کافی نیست. با او تفریح کنید و شاد باشید.
