سن قانونی دختران در انتخاب والدین 

در بسیاری از مواقع پیش می آید که زوجین در زمان جدایی و طلاق ، دارای فرزند یا فرزندانی هستند . به غیر از مواردی که طرفین در مورد حضانت فرزندان و نحوه نگهداری از آن ها بین خودشان به توافقی رسیده باشند ، در سایر موارد باید براساس الزامات قانونی عمل کرد . حضانت در واقع به معنای نگهداری و سعی در تربیت و آموزش کودک می باشد که براساس قانون مدنی حضانت دختران تا سن هفت سالگی با مادر و بعد از آن تا زمانی که دختر به سنی برسد که از حضانت والدین خود خارج شود ، با پدر می باشد. البته این به آن معنا نیست که والدی که حضانت با او نیست حق ملاقات با فرزند را از دست می دهد ، بلکه والدین در هر صورت حق ملاقات با فرزند خود را در فواصل زمانی تعیین شده و یا توافق شده ، خواهند داشت . اما سوالی که در اینجا مطرح می شود ، آن است که دختر از چه زمانی می تواند در رابطه با انتخاب یکی از والدین برای زندگی تصمیم گیری کند ؟ در ادامه به توضیحات کاملی در خصوص سن قانونی و اختیارات دختر برای تصمیم گیری می پردازیم .

حضانت فرزندان

هنگامی که زوجین از یکدیگر جدا می شوند، یکی از مباحثی که بین آن ها مطرح می شود و باید در مورد آن تصمیم گیری شود، بحث حضانت است. قانون نحوه حضانت فرزندان را تعیین کرده است ولی طرفین می توانند در این باره توافق کنند. ضمن اینکه فرزندان از یک سنی می توانند نسبت به انتخاب زندگی با هر یک از والدین خود اقدام کند. از سوی دیگر به گفته وکیل خانواده، حضانت فرزندان بر عهده والدین است، مگر در شرایط خاصی که عدم صلاحیت یکی از والدین یا هردو برای حضانت به صورت قانونی تائید شود. همچنین در صورتی که فرزندان با هر یک از والدین خود زندگی کنند، حق ملاقات با طرف مقابل از بین نمی رود.

تفاوت قانون حضانت فرزند قدیم و جدید

تفاوتی که بین قانون قدیم و جدید برای حضانت مادر وجود داشت، این بود که مادر برای فرزند دختر تا ۷ سالگی و برای فرزند پسر تا ۲ سالگی صلاحیت داشت، ولی با تغییر قانون حضانت فرزند در سال ۱۳۸۲ این مورد تغییر پیدا کرد و شرایط فرزند دختر و پسر برابر شد. با این توصیف مادر برای فرزند دختر و پسر تا ۷ سالگی حق حضانت دارد.

سن حضانت فرزندان

پس از طلاق زوجین ، سن حضانت در نگهداری از فرزندان برای دختران و پسران تا ۷ سالگی است. پس از آن سن، حضانت به عهده پدر است.
اگر طرفین در مساله حضانت فرزندان با یکدیگر مشکل یا ادعایی داشته باشند، دادگاه در این مورد تصمیم گیری می کند. برای مثال اگر مادر ادعای عدم صلاحیت پدر را در نگهداری از فرزندان به دلیل اعتیاد یا بیماری مسری داشته باشد، می تواند حضانت فرزند را پس از ۷ سالگی از دادگاه خانواده بگیرد. نکته ای که باید نسبت به آن توجه داشته باشید این است که؛ حضانت و ولایت دو مبحث جداگانه است با این توصیف که اگر حضانت فرزند به عهده مادر باشد، حق ولایت پدر ساقط نمی شود و علاوه بر پرداخت هزینه های فرزند خود، اجازه ازدواج دختر نیز باقی ست.

حضانت دختر قبل از سن قانونی برای تصمیم گیری

براساس ماده 1169 قانون مدنی : " برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند ، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است . " حضانت دختر تا هفت سالگی با مادر می باشد مگر آنکه طرفین برخلاف آن توافقی کرده باشند . البته این به آن معنا نیست که ، هزینه و مخارج زندگی فرزند در زمان زندگی با مادر ، برعهده مادر است بلکه پدر موظف است که مخارج و هزینه های زندگی و به اصطلاح نفقه فرزند خود را بپردازد . لازم به ذکر است که اگر پدر از تحویل طفل زیر هفت سال به مادرش امتناع کند ، مادر می تواند در دادگاه درخواست صدور دستور موقت مبنی بر استرداد فرزند را مطرح کند . در صورتی که مادر در زمان حضانت فرزند ، اقدام به ازدواج کند ، پدر می تواند با مراجعه به دادگاه حضانت را از مادر سلب کرده و خودش حضانت دختر را عهده دار شود . حضانت فرزند دختر ، قانونا بعد از هفت سالگی تا زمانی که وی از حضانت خارج شده و بتواند در مورد آنکه پیش چه کسی می خواهد زندگی کند تصمیم بگیرد ، با پدر است .

سن قانونی دختر برای تصمیم گیری

فرزندان ، تا زمانی که به سن بلوغ برسند ، تحت حضانت والدین خود هستند و نمی توانند خودشان در مورد آنکه می خواهند پیش چه کسی زندگی کنند ، تصمیم بگیرند . اما از زمانی که به سن بلوغ می رسند ، قانونا تصمیم گیری و اختیار در خصوص آنکه می خواهند پیش چه کسی زندگی کنند ، با خودشان است . بنابراین دختران بعد از نه سالگی ، می توانند انتخاب کنند که می خواهند نزد کدام یک از والدین خود زندگی کنند . البته در صورتی که دختر نزد مادر خود زندگی کند نیز باز هم پدر ملزم به پرداخت نفقه و هزینه های زندگی است . همچنین حق ملاقات والدین با فرزند خود همیشه محفوظ بوده و پدر یا مادری که حضانت را برعهده ندارد ، نمی توان از ملاقات فرزندش محروم کرد . لازم به ذکر است که بر اساس ماده 1173 قانون مدنی در صورت حصول یکی از موارد ذیل ، ممکن است بنا به تشخیص دادگاه حضانت ساقط شود :

• اعتیاد به الکل ، قمار و مواد مخدر به نحو زیان آور
• داشتن فساد اخلاقی و اشتهار به استفاده از کلمات رکیک و فحش
• مبتلا بودن به بیماری های روانی
• سوء استفاده کردن از کودک و اجبار او به گدایی ، قاچاق و فحشا
• ضرب و جرح و تکرار آن به نحوی که خارج از حد متعارف باشد .

امیدوارم از محتوای مسائل حقوقی نهایت استفاده را برده باشید و برای کسانی که دچار مشکل حقوقی هستند، میتوانید ارسال نمایید. همچنین برای مشاهده ی مطالب پر محتوای دیگر میتوانید به بخش آموزش ساعدنیوز مراجعه نمایید. از همراهی شما بسیار سپاسگزارم .