سندرم دیوژن یا گدا منشی چیست و چه علائمی دارد؟

یکی از انواع اختلال های رفتاری شخصیتی که بیشترین تاثیر را بر روی افراد مسن دارد، سندرم دیوژن است. این سندروم یک نوع اختلال رفتاری است که در خانم و آقای مسن رخ می دهد و هیچ گونه تفاوت بین خانم و آقا در ابتلا شدن به این اختلال رفتاری وجود ندارد.برترین و مهم ترین ویژگی که در افراد مبتلا به سندرم دیوژن می توان مشاهده کرد که خارج شدن از زندگی و جامعه موجود در آن است. چنین افرادی زندگی تنها و جدا شده از بقیه را برای مراقبت از خود انتخاب می کنند و هیچ گونه اطلاعاتی از اشتباه بودن انتخاب خود ندارند. در بسیاری از موارد دیده می شود که افراد مبتلا به سندروم دیوژن به بیمارهایی همانند پنومونی و… مبتلا می شوند.

سندروم دیوژن چیست؟

برخلاف تصور درصد بسیاری از افراد سندروم ژن یک نوع بیماری نیست و حالتی است که در نتیجه اختلالات روانی ایجاد می شود. به بیان کاملا ساده و قابل فهم افرادی که دچار این سندروم می شوند؛ از خود به اندازه کافی و مورد نیاز مراقبت نکرده و میزان مراقبت نکردن در افراد مبتلا به این سندروم متفاوت است. مرور زمان فعالیت هایی از جمله استحمام، بهداشت شخصی و حتی فعالیت هایی همانند اصلاح سر و صورت توسط این افراد انجام نشده و در نتیجه این عملکردی بوی بده دهان، بوی بد بدن و … سبب ایجاد آزار و اذیت تمامی اطرافیان می شود.به علاوه این که استحمام نکردن و عدم رعایت نکات بهداشتی سبب ایجاد بیماری های جسمی نیز خواهد شد. در بسیاری از مواقع دیده می شود که افرادی که دچار اختلالات روانی شده اند به مرور زمان دچار این سندرم شده و توسط اطرافیان از زندگی و جامعه طرد می شوند.

علت نام گذاری این بیماری به سندروم دیوژن چیست؟

سندروم دیوژن نخستین بار در سال ۱۹۶۶ میلادی شناخته و توسط کلارک ان منکیکار به نام سندرم دیوژن برگزیده شد. نام این سندرم، از نام دیوژن سینوپی، فیلسوف یونان باستان، ساده زیستی که نقل شده در آتن و زندگی می کرد، برگرفته شده است؛ البته برخی می گویند که دیوژن هر روز در جست وجوی انسان حقیقی به بازار می رفته است و نام غلطی برای این بیماری انتخاب شده، برای اینکه دیوژن زندگی زاهدانه ای داشت که از آن شادمان بود و هیچ منبعی نیست که نشان دهد وی نسبت به بهداشت شخصی خویش بی اعتنا بوده است.

علائم سندروم دیوژن

سندرم دیوژن گاهی اوقات در افراد میانسال تشخیص داده می شود اما معمولا در افراد بالای ۶۰ سال رخ می دهد. علائم معمولا در طول زمان ظاهر می شوند.علائم اولیه اغلب شامل کنار رفتن از شرایط اجتماعی و اجتناب از دیگران است. مردم همچنین ممکن است قضاوت ضعیف، تغییر در شخصیت و رفتارهای نامناسب را شروع کنند.علائم هشدار دهنده در فرد ناشناخته ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بثورات پوستی ناشی از سلامت ضعیف، کک و یا شپش
• ناخن انگشتان بیش از حد بلند است
• بوی بد بدن
• ظاهر شلخته
• آسیب های ناشناخته
• سوء تغذیه
• کمبود آب بدن

به احتمال زیاد خانه فرد نیز علائم غفلت را نشان خواهد داد. بعضی از نمونه ها عبارتند از:

• حیوانات جوندگان
• مقدار زیادی زباله در داخل و اطراف خانه
• یک بوی شدید و ناخوشایند

یک فرد مبتلا به سندرم دیوژن به طور معمول برخی یا همه این علائم را نشان می دهد:

• خودخواهی شدید
• محیط کثیف
• تجمع بیش از حد وسایل
• انکار در مورد وضعیت
• هیچ خجالت یا شرم در مورد محیط اطراف و یا عدم پاکیزگی ندارند
• امتناع از کمک خواستن

ریسک فاکتور های سندروم دیوژن

داشتن یک یا چند عامل خطر برای این بیماری به این معنی نیست که حتما اتفاق می افتد. اغلب یک حادثه خاص باعث می شود علائم شروع شود که می تواند چیزی شبیه به مرگ همسر یا یکی دیگر از بستگان نزدیک، بازنشستگی یا طلاق باشد. شرایط پزشکی نیز ممکن است علائم را آغاز کند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سکته مغزی
• از دست دادن تحرک به دلیل آرتریت
• نارسایی احتقانی قلب
• زوال عقل
• مشکلات بینایی
• افسردگی

سایر عوامل خطر عبارتند از:

• از دست دادن همدم یا مراقب مورد اعتماد
• سابقه بیماری روحی
• سابقه سوء مصرف مواد
• صفات شخصیتی مانند درونگرا بودن

سندرم دیوژن بیشتر در کدام گروه سنی بروز می کند؟

سندرم دیوژن بیشتر در افراد سالمند دیده می شود. در این سندرم افراد گوشه نشین می شوند و به وضعیت ظاهری و بهداشت خود اهمیتی نمی دهند. سندرم دیوژن یا سندرم شلختگی یک اختلال شخصیتی است که موجب خود غفلتی مفرط، شلختگی خانگی، جامعه گریزی، بی تفاوتی، انباشتن ناخواسته زباله و حیوانات به همراه عدم شرمندگی می شود. مبتلایان به این سندرم همچنین ممکن است علائم روان گسیختگی کاتاتونی را از خود بروز بدهند. سندروم دیوژن یک اختلال رفتاری است که بر روی افراد مسن تأثیر می گذارد و در زنان و مردان رخ می دهد.

سندروم دیوژن چگونه تشخیص داده می شود؟

اشخاص مبتلا به سندروم دیوژن به ندرت احتیاج به کمک دارند. اختلال های روانی این اشخاص اغلب به وسیله خانواده یا نزدیکان فرد دیده می شود و امکان دارد تشخیص ابتدایی آن به وسیله شکایت یکی از اطرافیان حاصل شود.پزشک برای تشخیص این سندرم به جست وجوی عللی در تاریخچه رفتاری و اجتماعی شخص می پردازد. البته صرف علائم شخصیتی کافی نیست و معمولاً اشخاص دیگری از رفتارهای شخص مبتلا شکایت می کنند. در تشخیص این اختلال، آزمایش های فیزیکی و تصویربرداری هایی از مغز توسط MRI یا PET مؤثر است.

درمان سندرم دیوژن

هیچ تشخیص رسمی یا برنامة درمانی برای سندرم دیوژن وجود ندارد.برخی از مطالعات گردآوری تاریخچة کامل پزشکی و روا نشناسی و انجام معاینة فیزیکی، غربالگری خون، و تست های عملکرد دستگاه های بدن را برای ایجاد پایه ای برای سلامت فرد پیشنهاد می کنند.برخی پزشکان همچنین تست های تصویربرداری پزشکی را برای از تشخیص خارج کردن دیگر اختلالاتی که می توانند سبب علایم مشابه شوند انجام می دهند. دیگر دکترها ارزیابی های شخصیتی را که ممکن است نوری بر ریشه های مسبب سندرم بیفکنند انجام می دهند.
در حال حاضر، هیچ دارو یا گزینة درمانی شناخته یا توصیه شدة خاصی برای مدیریت سندرم گداصفتی وجود ندارد. داروهای طراحی یا تجویز شده برای دیگر اختلالات پزشکی ممکن است علایمی نظیر پارانویا یا مانیا را در فرد دچار سندرم دیوژن کاهش دهد.عوامل روان شناختی نیز ممکن است مورد لحاظ قرار گیرد، چرا که آنها اغلب به توسعه یا ادامة سندرم منجر می شوند. درمان های روان پزشکی تهاجمی یا مشاوره نیز در برخی مواقع ضروری است.این درمان ها در کنار دیگر سیستم های حمایتی طراحی شده برای درمان علل زیربنایی سندرم بهترین کارکرد را دارند. برای مثال، سرویس های نظافت و مراقبت فردی می توانند از شدت علایم سندرم کم کنند.
از آنجا که افراد مبتلاء به سندرم دیوژن معمولاً از تنظیمات پزشکی واهمه دارند، درمان اغلب توسط کارکنان بخش مراقبت های اجتماعی یا مراقبان خانگی انجام می شود. محدودیت های اخلاقی و قانونی می توانند درمان را بغرنج کنند زیرا بیماران ممکن است بر رد و دفع مداخلات پزشکی اصرار داشته باشند.از آنجا که دیدگاه ها در مورد بهداشت فردی و ایمنی در بین مردم و فرهنگ های مختلف متفاوت است، ارزیابی و درمان بسیاری از علایم سندرم دیوژن می تواند دشوار باشد.به موارد سندرم دیوژن باید با حساسیت زیاد مواجه شد. اگر بیمار در نتیجة مداخله احساس مورد هجوم قرار گرفتن، داوری یا عدم امنیت کند احتمال بیشتری دارد که کمک های بیشتر را رد کرده و به رفتارهای پیشین خود برگردد.

درد روحی چیست و چه علائمی دارد؟