معرفی و بررسی یک بازی جذاب به نام  South Park: Phone Destroyer + دانلود

South Park: Phone Destroyer

اولین بازی رسمی از کارتون South Park که برای موبایل عرضه شده همین بازی South Park: Phone Destroyer است. بازی ترکیبی از یک بازی کارتی با یک بازی استراتژی-همزمان است. بازی پر شده از شوخی های مختلف و جدیدی که دیدن آن ها در دنیای South Park واقعا جذاب است. بازی شباهت زیادی به بازی های کنسولی خود از جمله The Stick of Truth و the Fractured But Whole دارد. شما در نقش کودکی که تازه به شهر آمده قرار می گیرید.

این بازی یک استثنا است

یکی از دلایلی که باعث می شود تا بازی های ساخته شده بر اساس فیلم (و برعکس) موفق نشوند، این است که هریک از این مدیوم ها یک سری ویژگی های منحصر به فرد دارند که انتقال آن به مدیوم دیگر ممکن نیست و اگر هم ممکن باشد، تا به امروز افراد خیلی کمی موفق به انجام آن شده اند. اما این قضیه در South Park: The Fractured but Whole به بهترین شکل ممکن صورت گرفته است. به این شکل که ما با یک بازی ویدیویی رو به رو هستیم اما از طرف دیگر آن روح سری ساوت پارک و حس و حال تماشا کردن آن در قاب تلویزیون هم در این بازی وجود دارد و در واقع تجربه بازی، مانند تماشای یک اپیزود تقریبا ۱۴ ساعته از ساوت پارک است که از قضا می توانید با آن تعامل هم داشته باشید و فقط یک بیینده صرف نیستید و همین هم اثرگذاری این تجربه را بیش از پیش افزایش می دهد.

صداگذاری بی نقص شخصیت ها

یکی از مواردی که بازی به شکلی عالی از مجموعه ساوت پارک قرض گرفته، طنز است. قطعا اگر انیمیشن های South Park را تماشا کرده باشید، با نوع طنز خاص آن آشنا هستید که تقریبا به هیچ کس و هیچ چیزی رحم نمی کند و از طرفی دیگر در قالب طنز، به یک سری مشکلات نیز می پردازد. این مساله در South Park: The Fractured but Whole هم وجود دارد و طنز بازی به شکلی است که در لحظات زیادی از آن قادر نخواهید بود جلوی خنده تان را بگیرید. همچنین در طول بازی، موارد زیادی دست مایه شوخی های اثر قرار گرفته اند؛ از مورگان فریمن، بازیگر مطرح سینما که یک مغازه اغذیه فروشی در بازی دارد گرفته تا ابرقهرمان های دی سی و مارول و جهان سینمایی آن ها! به علاوه بازی در لا به لای صحنه های طنز و شوخی هایش، به یک سری مشکلات و موارد هم می پردازد که می توانند مخاطب را وادار به فکر کردن در مورد یک سری مسائل کنند؛ مسائلی مثل برخورد نژادپرستانه با افراد رنگین پوست یا مشکلاتی که یک بچه مبتلا به دیابت می تواند داشته باشید!

شاید عجیب و غریب

با وجود اینکه در بازی چیز های نامرتبط زیادی از موجودات فضایی گرفته تا نینجا ها و شخصیت های عجیب و غریب خواهید دید، اما یکی از نقاط قوت South Park: The Fractured but Whole این است که با وجود این همه عناصر عجیب و غریب، موفق می شود داستانی منسجم و بسیار خوب را روایت کند. داستانی که نه آنقدر مسخره می شود که بتوانیم آن را سطحی بنامیم و نه آنقدر خودش را جدی می گیرد که به حس طنز موجود در بازی ضربه بزند. بلکه در عوض با داستانی طرف هستیم که به موقع حس و حال طنز پیدا کرده و به موقع با پیچش های جالبی، مواردی جدی را بهمان ارائه می کند. داستان بازی در مورد دو گروه از بچه های شهر South Park است که نقش ابرقهرمان ها را ایفا می کنند و در ابتدا دوست هم بودند. اما پس از اینکه برنامه های رهبرشان برای یک جهان سینمایی با استقبال همه اعضا رو به رو نمی شود، گروه به دو دسته تقسیم شده و یک جنگ داخلی بین آن ها شکل می گیرد! (یاد فیلم خاصی نمی افتید؟) این وسط شخصیت اصلی بازی هم پسری است که با نام «بچه جدید» شناخته می شود و همراه با والدینش به تازگی به شهر آمده و حال عضو یکی از این دو گروه شده است.

داستان بازی از این قرار است که....

داستان بازی از یک درگیری ساده بین این دو گروه شروع می شود اما به مرور زمان اتفاقات بزرگ تری هم در بازی رخ می دهند و در مجموع شاهد داستان خیلی خوبی در South Park: The Fractured but Whole هستیم که جذابیت آن تا انتهای بازی حفظ شده و به یک پایان بندی خوب از جنس ساوت پارک هم ختم می شود. اما علاوه بر اینکه کلیت داستان کیفیت خوبی دارد، روایت آن هم به خوبی صورت می گیرد و این وسط شخصیت های مختلف نقش بسیار مهمی ایفا می کنند؛ شخصیت هایی که مشخص است سازنده ها زمان زیادی را برای پرداختن آن ها سپری کرده اند و این مساله از دیالوگ هایی که برای آن ها نوشته شده، کاملا مشخص است. در کل دیالوگ ها کیفیت خیلی خوبی در بازی دارند و از آنجایی که اصلی ترین شیوه روایت داستان همین دیالوگ های رد و بدل شده بین شخصیت ها هستند، این مساله تاثیر خوبی روی کیفیت کلی داستان بازی گذاشته است.

صداگذاری های بی نقص

حالا که به شخصیت پردازی خوب کاراکتر های بازی اشاره کردیم، حتما باید به صداگذاری های بی نقص آن ها بپردازیم که اصلا یکی از دلایلی است که باعث شده شخصیت پردازی کاراکتر ها عالی باشد. فرقی نمی کند که با شخصیتی مهم و اصلی در بازی طرف باشید یا اینکه با یکی از کاراکتر های معمولی در سطح شهر هم صحبت شوید؛ آنچه که در تمامی این شخصیت ها مشترک است، صداگذاری بی نقص و عالی است که هویتی منحصر به فرد به هریک از افراد شهر می بخشد. امکان ندارد که South Park: The Fractured but Whole را تمام کنید و هر وقت صحبت از آن شد، یاد صداگذاری شخصیت هایی مثل کاپیتان دیابتی، مشاور مدرسه یا پسرک معلولی که سرعت فوق العاده ای دارد نیوفتید.

ماموریت ها و فعالیت های جانبی

اما South Park: The Fractured but Whole فقط به داستان و جنبه طنز خلاصه نشده و بازی گیم پلی جذابی هم دارد. گیم پلی بازی در مجموع به گشت و گذار در شهر برای رسیدن به محل ماموریت ها، مبارزه، ارتقا و شخصی سازی شخصیت و همچنین حل یک سری پازل خلاصه می شود که در برخی از این جنبه ها عملکردی عالی داشته و در برخی از آن ها مشکلاتی دارد. بد نیست اول از مبارزه های بازی شروع کنیم که جذاب ترین مورد هم در گیم پلی بازی هستند. مبارزه ها در South Park: The Fractured but Whole به شکل نوبتی و تاکتیکی است. به این صورت که در اکثر مواقع شما تیمی از شخصیت ها را کنترل می کنید و باید در برابر دشمنان متنوعی قرار بگیرید؛ دشمنانی از نینجا های ژاپنی گرفته تا بچه های کلاس ششمی و مینیون های گروه ابرقهرمانی رقیب. در کل شاهد تنوع بالایی از دشمن در بازی هستیم و همین هم باعث می شود تا مبارزه های بازی حالت تکراری و یکنواختی نداشته باشند. از طرفی مورد دیگری که تنوع خوبی به مبارزه ها می بخشد، این است که هر از گاهی بازی یک سری ایده های جدید را در مبارزه ها معرفی می کند که نبرد ها را از یکنواختی خارج می کنند. برای مثال گاهی باید مواظب مواد مذابی باشید که روی یک سری از خانه در میدان نبرد می ریزند و باید سعی کنید شخصیت هایتان در این خانه ها نباشند یا در نمونه ای دیگر در بخشی از بازی باید به جای مبارزه مستقیم با گروهی از سالمندان عصبانی، بتوانید راه خودتان را از بین آن ها به سمت در های خروج باز کنید.

وجود شخصیت های مختلف با قابلیت های متفاوت

وجود شخصیت های مختلف با قابلیت های متفاوت هم مساله دیگری است که باعث می شود با انتخاب ترکیب متفاوت تیم تان، تجربه جدیدی از مبارزه ها داشته باشید. در مجموع مبارزه های بازی با اینکه کمی بیش از حد ساده هستند و شما را به چالش نمی کشند، اما تکراری هم نمی شوند و جذابیت آن ها تا پایان بازی حفظ می شود. البته علاوه بر ساده بودن مبارزه ها، مساله دیگری که در این مورد بد نیست به آن اشاره کنیم کمبود باس فایت ها در بازی است. هر از گاهی در جریان South Park: The Fractured but Whole با باس هایی رو به رو می شوید که مبارزه با آن ها اولا هیجانی به مراتب بیش تر دارد و هم می تواند شما را نسبت به نبرد های معمولی بیش تر به چالش بکشد. اما متاسفانه این باس فایت ها از انگشتان یک دست بیش تر نمی شوند.

ماموریت های جانبی

South Park: The Fractured but Whole در کنار ماموریت های اصلی که کیفیت خوبی دارند، یک سری ماموریت جانبی نیز دارد که خب نمی توان خیلی از کیفیت آن ها تعریف کرد. کار هایی مثل چسباندن پوستر یک فرد در محیط های مختلف یا پیدا کردن تصاویری برای یکی از کاراکتر های بازی، نه تنها جذابیت چندانی ندارد، بلکه با انجام آن ها پاداش خاصی هم عاید شما نمی شود. شاید مثلا در قبال این کار ها پول دریافت کنید یا بتوانید با طرف مقابل سلفی بگیرید، اما هیچ کدام از این موارد تاثیر مثبتی در پیشرفت شما یا جذاب تر شدن بازی ایفا نمی کنند. برای مثال با پول می توانید آیتم هایی از قبیل غذا را خریداری کنید اما به تان قول می دهم که بدون خرید حتی یک غذا هم به راحتی قادر به تمام کردن بازی خواهید بود و همین مساله عنصر پول در بازی را به چیزی بی معنی تبدیل می کند. از طرف دیگر سلفی گرفتن هم باعث افزایش دنبال کننده های شما در شبکه مجازی Coonstagram می شود که خب این کار هم تاثیر مثبتی در بازی ایفا نمی کند و با افزایش دنبال کننده، اتفاق مثبتی برای تان رخ نخواهد داد که برای این کار و سلفی گرفتن با افراد مختلف ترغیب شوید. در مجموع ماموریت های جانبی یا فعالیت هایی مثل سلفی گرفتن و همچنین بخش ساخت و ساز آیتم در بازی، خیلی سطحی و ساده طراحی شده اند و حتی اگر در بازی وجود نداشتند هم خللی در روند South Park: The Fractured but Whole ایجاد نمی شد.

مبارزه ها، تنوع و جذابیت خیلی خوبی دارند

البته جنبه های دیگر گیم پلی بازی از قبیل پازل ها و امکان شخصی سازی شخصیت، شرایط به مراتب بهتری دارند و جزو نقاط قوت بازی به شمار می روند. مخصوصا شخصی سازی که به دو جنبه ظاهری و قدرت شخصیت تقسیم می شود. از حیث ظاهر به مرور زمان پوشش های مختلفی را در بازی به دست می آورید که می توانید با استفاده از آن ها شخصیت تان را به شکل و شمایل بامزه ای دربیاورید. اما آنچه که تاثیر مثبت بیش تری روی گیم پلی بازی دارد، شخصی سازی کاراکتر اصلی از حیث قدرت های ویژه است. در بازی عنصری به نام Artifact تعریف شده که قدرت شخصیت شما با آن افزایش پیدا می کند. با هر بار ارتقای سطح تان در بازی، یک فضا برای نصب Artifact به دست خواهید آورد که می توانید از بین گزینه های متعدد موجود یکی را انتخاب کرده و قدرت کلی تان را افزایش دهید. از طرف دیگر به مرور زمان در بازی کلاس های شخصیتی مختلفی را آزاد خواهید کرد که هریک ضربه های منحصر به فردی را در میدان مبارزه دارند و می توانید با ترکیب ضربه و قابلیت هایی از کلاس های مختلف، شخصیت تان را شخصی سازی و به یک مبارز منحصر به فرد تبدیل کنید.

قطه مثبت در رابطه با این قابلیت ها این است که تمامی مهارت ها از ابتدای بازی در دسترس نیستند و به مرور زمان با ریتم مناسبی در دسترس قرار می گیرند و همین باعث می شود تا در اواخر بازی هم چیز های جدیدی برای امتحان کردن داشته باشید و بازی همیشه جذابیتش را، حتی در طولانی مدت، حفظ کند. البته این بدین معنی نیست که South Park: The Fractured but Whole ارزش تکرار بالایی داشته باشید و اگر پس از یک بار تمام کردن بازی دوباره بخواهید سری به شهر ساوت پارک بزنید، چیز جدید چندانی مشاهده نخواهید کرد.

از حیث هنری

اولین چیزی که پس از مشاهده گرافیک South Park: The Fractured but Whole متوجه آن خواهید شد، پایبندی بازی از حیث هنری به مجموعه انیمیشنی ساوت پارک است. سازنده ها سعی کرده اند تا از این طریق هرچه بیش تر حس و حال انیمیشن را به بازی منتقل کنند و خب این تصمیم بسیار درستی هم بوده است. از طرف دیگر شخصیت ها به شکل بسیار بامزه و دوست داشتنی ای طراحی شده اند و در محیط های مختلف هم شاهد جزییات خوبی هستیم. در کل بازی از نظر بصری کم و کسری ندارد و همه چیز هم به روان ترین شکل ممکن اجرا می شود. در کنار این جلوه های بصری خوب، بازی موسیقی بسیار متناسبی هم دارد و از این نظر هم عالی عمل می کند.

دانلود بازی:

معرفی و نقد و بررسی کامل بازی کامپیوتری FORZA HORIZON 4