معرفی و بررسی یک بازی جذاب به نام This War of Mine+دانلود

جنگ، خونریزی و تلاش برای زنده ماندن؛ هرچند چهره ی خونین جنگ این روزها کمتر در کشورهای جهان اولی دیده می شود، اما کافی است تا کمی سرمان را به سمت کشورهای جنگ زده ی خاورمیانه، آسیا و آفریقا پچرخانیم تا چهره ی حقیقی جنگ را با تمام بی رحمی اش ببینیم. صدای فریاد کودکان، زنان و مادران خسته و افراد کم توان که صدایشان کمترین شنونده را دارد و این عمدتا نظامی ها هستند که در رادیو و تلویزیون به شمردن پیشروی یا شکست هایشان در میدان نبرد می پردازند. در این مقاله به بررسی نسخه فارسی بازی This War of Mine یعنی «این جنگ من» می پردازیم که با دور زدن حقیقت نمادینی که نظامی ها قصد نمایش آن را دارند، به میان افرادی می رود که جنگ را با ذره ذره ی وجودشان تجربه می کنند. تجربه ای که متفاوت با بازی های اول شخص امروزی که طعم خوش پیروزی قطعی را به زیر زبان بازیکنان رها می کنند، واقعیت پشت دروغ های شیرین بازی های ویدیویی را نمایش داده و نشان می دهد که در جنگ همه سرباز نیستند.

یک بازی متفاوت لهستانی

This War of Mine بازی متفاوت استودیوی لهستانی 11 Bit Studios، با الهام از نبردهای خونین یوگسلاوی ساخته شده است؛ جایی که باید با کنترل افراد جنگ دیده، تا جای ممکن زنده بمانید و با چالش هایی که جنگ می تواند برای افراد ایجاد کند، روبه رو شوید. This War of Mine ترکیبی از چالش، خون و گریه است که به ندرت در بازی های ویدیویی آن طور که باید به تصویر کشیده می شوند. اما دلیل آنکه بعد از حدود سه سال از زمان عرضه ی این بازی به سراغ آن رفته ایم، فارسی شدن این بازی به صورت کامل و قانونی در ایران و از طریق هیولا است. ۱۴ دی ماه بود که در جریان رونمایی از «هیولا»، به صورت رسمی با پخش ویدیویی از سازندگان استودیوی 11Bit، از نسخه فارسی This War of Mine با نام «این جنگ من» رونمایی شد. هرچند پیش از این از تجربه این بازی لذت برده بودیم، اما فارسی شدن «این جنگ من» و تجربه ی دوباره آن، لذتی دوچندان دارد که به ویژه برای افرادی که با زبان انگلیسی آشنا نیستند، فرصتی عالی برای ماجراجویی غم انگیز محسوب می شود.

داستان «این جنگ من» پیرامون شخصیت هایی می گذرد که هرکدام از قضای روزگار، زندگی زیبای گذشته را پشت سر گذاشته و اکنون گرفتار آب و غذا برای زنده ماندن در محاصره ای طولانی شده اند. محاصره ای که کافی است تا رادیو را در بازی روشن کنید و هر روز اطلاعات جدیدی را از شرایط موجود به دست بیاورید. داستان بازی به صورت یکتا برای ۱۲ بازمانده بازی آغازی متفاوت دارد. هر یک از شخصیت ها در شرایط یا به قولی خرابه ی متفاوتی وارد بازی می شوند و در ابتدای شروع ماجرای هر یک از شخصیت ها داستان کوتاه متفاوتی را مطالعه می کنید. مدت به اتمام رسیدن محاصره، شرایط آب و هوایی مختلف، انواع و اقسام مکان ها که برای داستان هر شخصیت شرایط ویژه ای دارند و در نهایت قهرمان هایی با پیشینه و داستانی غم انگیز، باعث شده اند تا داستان بازی عناصر لازم برای درگیر کردن بازیکنان را داشته باشد. با آغاز هر روز شرایط روحی و جسمی افراد فرق می کند و با توجه به اتفاقاتی که در طول شب رخ داده است، با شرایط جدیدی روبه رو می شوید.

از عجایب بازی بدانید

اما آنچه که این بازی را متفاوت می کند تجربه ای است که گیم پلی پیش روی بازیکن می گذارد. وجود ۱۲ شخصیت متفاوت هر کدام با پیشینه و حرفه ای منحصر به فرد به بازیکنان اجازه می دهد تا با توجه به مهارت هر یک از بازیکنان شیوه ای متفاوتی را برای بیشتر زنده ماندن اتخاذ کنند که همین موضوع هر ماجرا را از آغاز تا پایان متفاوت می کند. تم کلی بازی This War of Mine بقا تا جای ممکن است و برای دستیابی به این مهم باید هر یک از شخصیت ها را در جای مناسب استفاده کنید. دید دو بعدی و مکانیزم گیم پلی بازی برخلاف سایر بازی های بقا روی برداشتن سلاح و کشتار دشمنان متمرکز نیست و بالعکس بازیکنان را مقابل چالش هایی احساسی نظیر دزدی از یک زوج سالمند، رویارویی با دلال های غذا و دارو یا ورود به اماکن نظامی بدون کوچکترین حفاظی قرار می دهد. حقیقت این است که بعد روانشناسی این بازی آنقدر گسترده و غنی است که ذهن بازیکن بعد از مدتی درگیر چالش های فکری و در کل درک بهتر مخاطرات یک جنگ طولانی مدت می شود.

دیدن از دست رفتن شخصیت ها، بیماری و خستگی آنها یا زخمی شدن دوستان یا بهتر است بگوییم همراهانی با سرنوشت یکسان دلیلی است تا برخلاف آثاری با محوریت جنگ ساعاتی را با تشنگی، گرسنگی یا تحمل غارت و دزدی کنار بیایید و شاید کمی هم شده، مشکلاتی که زمانی مردم کشورهای مختلف آن را تجربه کرده اند، درک کنید. اما گیم پلی هنوز هم بزرگترین نقطه قوت بازی This War of Mine است؛ محتوای غنی بازی و وجود مکان های مختلف برای به چالش کشیدن بازیکنان باعث شده است تا با وجود یکنواخت شدن گیم پلی بعد از چند ساعت هنوز هم دلیل قانع کننده ای را برای بازگشت به بازی و تجربه ی یک ماجرای تازه را داشته باشید؛ ماجرایی که در مواقعی با وجود سختی بیش از اندازه بازی و منطبق نبودن آن با منطق ادراکی بازیکن، شما را شگفت زده می کند و گاهی نیز شما را به دلیل آنکه توانسته اید مدت زمان بیشتری را در محاصره ای بی رحمانه زنده بمانید، خوشحال می کند.

همه چیز را غنیمت بشمارید

در جریان بازی کوچکترین لوازم یا ابزاری که پیدا می کنید ارزش مادی دارد و کاربرد خاص خود را خواهد داشت. در ابتدای بازی پا در خرابه ای می گذارید که بدون ابزار لازم برای آشپزی، خوابیدن یا حتی رادیویی کوچک برای شنیدن مهم ترین اتفاقات روز است و به مرور باید با کاوش محیط یا خروج از پناهگاه به آیتم های مورد نیاز دسترسی پیدا کنید. هر یک از آیتم ها یا مایهتاج زندگی مورد نیاز شخصیت ها به تعداد مشخصی آیتم برای ساختن نیاز دارد و تنها با خروج و گشتن اماکن مختلف می توانید به آنها دسترسی پیدا کنید. هرچند باید گفت که شخصیت ها کمی نازپرورده هستند و فرضا برای پخت یک غذای ساده نیز محدودیت های زیادی را شاهدیم، اما این موضوع باعث شده تا درجه سختی بازی تا حد زیادی افزایش پیدا کند. قابلیت ارتقاء ابزار و تولید ابزار جدیدی برای ساخت سلاح، اجاق گاز یا حتی وسیله ای برای جمع آوری قطرات آب، گیم پلی بازی را تا حدودی از یکنواختی خارج کرده است.

اما باید گفت که بعد از چند ساعت تجربه بازی، دیگر کشش لازم را برای تجربه بیشتر نخواهید داشت و اینجاست که سلیقه و علاقه ی بازیکن او را در ادامه دادن ماجراجویی یا حذف «این جنگ من» ترغیب می کند. این بازی توانسته است تا با برگشت ناپذیر نشان دادن اشتباه ها، بازیکن را برای وسواس بیشتر در گشت و گذار در خرابه ها ترغیب کند. گیم پلی بازی با ورود به خرابه ها تغییر می کند و نیاز به حرکت مخفیانه جای خود را به دویدن های سریع در پناهگاه می دهد. با کوچکترین اشتباهی در خرابه ها کشته می شوید و به عنوان مثال با ورود به منطقه ی نظامی باید از نورافکن ها برای دورماندن از گزند اسنایپر ها دوری کنید. گشت و گذار در خرابه ها، به یاد سپردن مکان آیتم ها برای بازگشت دوباره و اهمیت دقت به حرکت دشمنان، تنها بخشی از گیم پلی بازی هستند که جذابیت را به گیم پلی بخشیده اند.

بوی مرگ به مشام می رسد

چهره ی تیره و تار بازی، حس رخدادی مهم و در یک کلام مرگ را برای بازیکنان تداعی می کند. حسی که در حقیقت برای جدی گرفتن بازی لازم است و سازندگان نیز تمام تلاش شان را برای به رخ کشیدن پیامدهای جنگ انجام داده اند. در نتیجه دنیایی که بازی در آن جریان دارد مملو از خرابه ها، حیوانات موذی و موش یا اثاثیه شکسته است و باید دقیقا در همین مکان ها به دنبال لوازم مورد نیاز خود بگردید. لنگرگاهی با دشمنان تک تیرانداز، خانه ی متروک بدون سکنه، بیمارستانی در دست گروه های مردمی یا منطقه ای نظامی و پر از افراد بی رحم تنها بخشی از مکان های دردسترس بازیکنان هستند که با گرافیکی زیبا و هماهنگ با داستان بازی توسعه یافته اند. در زمان تجربه This War of Mine به ندرت با ایرادات فنی روبه رو شدیم و با نگاهی به بخش های مختلف شهر از بیمارستان گرفته تا سوپرمارکت می توانید از جزئیات هر منطقه لذت ببرید. البته نباید از این بازی توقع گرافیک چشم نواز را داشت و بازی از بعد هنری با حال و هوای مورد نظر از یک جنگ هماهنگی دارد.

این هماهنگی به ویژه در زمینه ی موسیقی نیز حفظ شده است و باید گفت که موسیقی نقش مهمی را در غرق شدن بازیکنان ایفا می کند. با وجود نبود دوبله روی شخصیت ها، موسیقی تاثیر مستقیمی را در غوطه ور شدن بازیکنان در بازی ایجاد کرده است. نبود دوبله برای شخصیت ها باعث شده تا خلوت بازیکنان در تلاش برای زندگی، با حرف های گاه و بی گاه شکسته نشود و از قضا نبود دوبله و جایگزینی آن با توصیف متنی حس و حال شخصیت ها، تاثیر مثبتی در تجربه بازیکنان گذاشته است.

این فرصت را هم غنیمت بشمارید

بازی This War of Mine یا با نام ایرانی اش «این جنگ من» فرصتی عالی و البته ایمن است تا تجربه ای را از پیامدهای یک جنگ داشته باشیم. تجربه ای که شاید خیلی از افراد تا آخرین روز زندگی شان آن را تجربه نکنند و این بازی اجازه می دهد تا حداقل طعم آن را هرچند بسیار ناچیز بچشند. نسخه فارسی به لطف دارا بودن بسته الحاقی این بازی، امکان ساخت داستانی مختص به خود و جدید را به بازیکنان می دهد و حتی با آپلود تصویر خود و دوستان تان می توانید خود وارد بازی شوید. البته بازی در زمینه نام گذاری فارسی مشکلاتی دارد که به موازات آن شاهد به هم ریختگی فونت نوشته ها هستیم. نسخه فارسی این جنگ من به تمام بازیکنان ایرانی اجازه می دهد تا بدون نگرانی از متوجه نشدن کارایی آیتم ها یا داستان بازی، به راحتی بتوانند این بازی را مانند همه افراد انجام دهند. هرچند بعد از مدتی شاهد تکراری یا بهتر است بگوییم یکنواختی بازی هستیم، اما هنوز هم This War of Mine محصولی متفاوت و با ارزش برای بازی کردن است.

همه چیز بازی اوکی است

عنوان This War of Mine The Last Broadcast از مشکلات فنی هم رنج نمی برد و در مجموع بازی با کیفیتی است. شاید با کمی کنکاش و ریزبینی بتوانید ایرادهای جزئی را پیدا کنید اما هرگز فراموش نکنید که این بازی، یک بازی مستقل است و نسخه اصلی آن هم در سال ۲۰۱۴ منتشر شده است. نقاط قوت و ضعف This War of Mine و Frostpunk تقریبا مشابه هستند و Frostpunk هم در زمینه طراحی هنری می تواند بازیکن را متحیر کند; همان زمینه ای که در پاراگراف بالا در موردش صحبت کردیم. و اکنون با وجود چنین اتمسفر و فضاسازی، استفاده از بهترین موسیقی های ممکن سبب می شوند که This War of Mine The Last Broadcast به یک بازی کاملا خاص و منحصر به فرد تبدیل شود که پا فراتر از صرفا یک کانسپت گذاشته و بازیکن را با روند بازی همراه می کند. این بازی، توانایی کشاندن بازیکن به دنیای خود را دارد و استفاده از موسیقی های مناسب و مطابق با فضا و داستان بازی در این امر کمک شایانی به این عنوان کرده است.