به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، در دوران بارداری میزان هورمون های جنسی استروژن و پروژسترون افزایش پیدا می کند این هورمون ها سبب می شوند ترشحات واژن افزایش پیدا کند و این امر به حفظ رطوبت آن کمک می کند. این ترشحات در ماههای اخر بارداری و حوالی زایمان افزایش پیدا می کند و در حالت عادی،بدون بو هستند.وجود ترشحات بد بو و خارش همراه آن در زنان باردار می تواند مطرح کننده واژینیت (التهاب و عفونت واژن) باشد . به طور طبیعی محیط واژن، خاصیت اسیدی دارد و به طور میانگین ph آن در حدود ۴ /۵_۵ می باشد.
عفونت قارچی در بارداری
عفونت قارچی یکی از شایع ترین عفونت های واژینالی است که خانم ها به ویژه خانم های باردار به آن مبتلا می شوند. به این عفونت کاندیدیازیس واژینال نیز گفته می شود. که به دلیل وجود قارچ های میکروسکوپی به وجود می آید.
وجود کمی قارچ در واژن و روده طبیعی است اما این مسئله زمانی مشکل ساز می شود که قارچ با سرعت رشد کرده و سایر میکروارگانیسم ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
بالا بودن میزان هورمون استروژن در دوران بارداری باعث می شود که سلول های واژن، گلیکوژن بیشتری تولید کنند در نتیجه شرایط برای رشد سریع قارچ آماده می شود. برخی از محققان معتقدند استروژن می تواند تاثیر مستقیم روی رشد قارچ داشته باشد به این معنا که به رشد سریع و چسبیدن بهتر آنها به دیواره واژن کمک می کند.
در مدت زمان استفاده از آنتی بیوتیک، به خصوص استفاده مکرر یا طولانی مدت از آنتی بیوتیک احتمال ابتلا به عفونت قارچی افزایش می یابد. زیرا آنتی بیوتیک ها علاوه بر از بین بردن باکتری عامل بیماری، ممکن است روی باکتری های طبیعی و محافظ در واژن نیز تاثیر گذاشته و آنها را از بین ببرند که همین امر باعث رشد راحت تر و سریع تر قارچ ها می شود.
دیابت بارداری
دیابت بارداری یکی از ریسک فاکتورهای بروز عفونت های قارچی در زنان باردار هست، زیرا افزایش مقاومت انسولین می تواند شرایط را جهت رشد بیشتر قارچ ها، محیا کند . دسته دیگری از واژینیت ها در دوران بارداری، واژینوز باکتریال بوده که ناشی از ازدیاد رشد باکتری ها می باشد و به صورت بوی تند ترشحات شببه بوی ماهی،خارش واژن و ترشحات خاکستری تظاهر پیدا می کند.
عفونت تریکوموناسی
نوعی دیگر از واژینیت ها، عفونت تریکوموناسی بوده که به صورت ترشحات فراوان و کف آلود تظاهر پیدا میکند ومعمولا از طریق تماس جنسی منتقل میشود ولازم هست علاوه بر زنان باردار،همسرانشان هم تحت درمان مناسب قرار بگیرند. نوعی دیگر از عفونت در زنان باردار وجود دارد که ناشی از باکتری های استرپتوکوک گروه B می باشند. زنان ناقل این باکتری معمولا از نظر بالینی علامت خاصی نداشته اما می توانند در حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد موارد، این باکتری را به نوزادان خود منتقل کنند.زایمان طبیعی و عبور نوزاد از کانال زایمانی، میزان این انتقال را افزایش می دهد. این باکتری می تواند سبب عفونت های تهدید کننده حیات برای نوزادان شود و معمولا در اواخر بارداری حدود هفته ۳۶_۳۷ زنان برای این باکتری، غربالگری شده و تحت درمان قرار می گیرند. در برخی موارد هم بدون غربالگری، یک دز آنتی بیوتیک قبل از زایمان به مادران تزریق می شود.
واژینیت ها در دوران بارداری
واژیتیت ها در دوران بارداری میتواند بر رشد جنین تاثیر گذاشته و سبب محدودیت رشد داخل رحمی او شود. همچنین مطالعات نشان داده است که عفونت های تناسلی در زنان باردار، سبب افزایش ریسک تولد زودرس نوزادان شده و حتی در مواردی منجر به مرگ داخل رحمی آنان میشود، به همین جهت لازم هست کلیه موارو عفونت در این دوران شناسایی شده و تحت درمان قرار بگیرند .
