به گزارش سرویس فرهنگ و هنر ساعد نیوز، مولانا جلال الدین محمد بلخی متولد سال 604 هجری قمری در بلخ است. پدرش به بهاءالدین ولد و سلطان‌العلما معروف و از عارفان بزرگ صوفیه بود. آوازه مولانا و اشعارش از مرزهای ایران فراتر رفته و اکنون شعرهای او به زبان‌های مختلف ترجمه و حتی تدریس می‌شوند. ترجمه اشعار مولانا که در دوردست با نام «رومی» او را می‌شناسند، از پرفروش‌ترین و پرطرفدارترین آثار و خودش محبوب‌ترین شاعر غیرآمریکایی است.
آثار مولانا اکثراً به زبان فارسی هستند اما او در سرودن اشعارش از زبان‌های عربی، ترکی و یونانی نیز بهره برده است. او مجموعه غزلیاتش را دیوان شمس تبریزی نام‌گذاری کرده است. اما دوستدارانش که دل خوشی هم از شمس نداشتند به این غزلنامه «دیوان کبیر» می‌گفتند. در ادامه اندکی از شمس خواهیم گفت.
مثنوی، مشهور به مثنوی معنوی (یا مثنوی مولوی)، نام کتاب شعری از مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است. این کتاب حدوداً از 26٬000 بیت و 6 دفتر تشکیل شده اما در چاپ حاضر تعداد ابیات آن که برابر با ابیات تصحیح و طبع نیکلسون استمولوی در این کتاب مجموعه‌ای از اندیشه‌های فرهنگ ایرانی-دینی را گرد آورده است. این کتاب به انتخاب نشریه گاردین جزو 100 کتاب برتر تاریخ بشریت برگزیده شده است.
در این ویدیو حکایت شنیدینی از مثنوی و معنوی مولانا را به زبان ساده و داستان وار شنیدید
حکایت نماز چهار هندو یکی از حکایت های دفتر دوم مثنوی معنوی است و پندی سودمند را در اختیار ما قرار میدهد . در این ویدیو چهار هندو مشغول نماز می‌شوند اما هر کدام به شیوه ای از دیگری عیب میگیرد و به این گونه نماز هر چهار نفر تباه میشود زیرا در حین نماز خواندن به حرف می آیند و از دیگران خرده می‌گیرند اما به خود توجهی نمی‌کنند عیب گویی یکی بدترین صفات انسان است در این حکایت مولانا با زبانی طنز عیب گویی و عیب جویی را عملی میداند که سرانجام گریبان انسان را خواهد گرفت کسی که عیب دیگران را میگیرد و به زبان می آورد خود نیز به همان عیب مبتلاست مانند چهار هندوی این حکایت که که هر چهار نفر نمازشان باطل شد اما هیچکدام به باطل شدن نمازشان توجه نمی‌کردند بلکه از نماز دیگری عیب می‌گرفت .
