به گزارش سرویس فرهنگ و هنر ساعدنیوز، مریم حیدرزاده (متولد 29 آبان 1356) نویسنده، شاعر، ترانهسرا و نقاش است. حیدرزاده که بینایی خود را بر اثر چند عمل جراحی در کودکی از دست داد، در اواخر دههٔ 70 با نوشتن شعرهایی به سبک محاورهای و با بهکارگیری کلمات ساده و روان شهرت یافت. وی اصالتا اهل شهر تاریخی عقدا در استان یزد است و به آن افتخار میکند.
یه صبح جمعه ی پاییز تو دیگه چشمتو بستی
خبر این بار صحت داشت تو از سیارمون رفتی
دیدی تو آخرین کنسرت چقدر مردم باهات خوندن
سکوت تلخ بود اما یه بار مردم به جات موندن
بخواب آروم گل بیتا صدات تا آسمونا رفت
اونی که اهل موندن بود خودش این بارو تنها رفت
دیگه دلواپست نیستیم ستاره رو زمین جاش نیست
شکسته قلبمون اما ستاره درد همراش نیست
لالا لالا یکی بود و هنوزم هست و میمونه
ولی از وقتی که رفته تمامه شهر بارونه
با شوق و صبر تا آخر فقط با درد جنگیدی
یه ایران بدرقت کردن خودت بودی خودت دیدی
یه دنیا خاطره مونده با تکرار هر آهنگت
صدات هست و همه با بغض عمق و سخت دلتنگت
به جات یه صندلی خالی توی تالار میلاده
که عکس تو روی پردش بزرگ و صاف افتاده
لالا لالا صدای خوش ، ستاره کوچ تنهایی
تو و پرواز تو اوجت با یه کنسرت رویایی
سفر خوش جاده ها هموار
به جات یه صندلی خالی توی تالار میلاده
که عکس تو روی پردش بزرگ و صاف افتاده
لالا لالا صدای خوش ستاره کوچ تنهایی
تو و پرواز تو اوجت با یه کنسرت رویایی
سفر خوش جاده ها هموار بدون میمونی تا آخر
مبارک باشه آغازت اگرچه سخته این باور
حالا خیلی کسا عشقو به آوازت بدهکارن
چه خوب شد که خودت دیدی
چقدر مردم دوست دارن
یه صبح تلخ پاییزی دلامون خونه ی غم شد
چون از فهرست کنسرتا صدای مرتضی کم شد
4 ماه پیش
4 ماه پیش