به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از رویترز، نخستوزیر استرالیا، آنتونی آلبانیز، امروز اعلام کرد که کشورش در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر رسماً دولت فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت. این تصمیم، که همسو با اقدامات اخیر فرانسه، بریتانیا و کانادا است، با هدف تقویت راهحل دو دولت و ایجاد فشار دیپلماتیک بیشتر بر اسرائیل اتخاذ شده است. دولت آلبانیز تأکید کرده که این گام با پیششرطهایی همچون کنار گذاشتن نقش حماس، حذف ساختارهای نظامی و برگزاری انتخابات آزاد از سوی تشکیلات خودگردان فلسطین همراه خواهد بود تا اطمینان حاصل شود که دولت آینده فلسطین از مشروعیت و ثبات لازم برخوردار است.
این تحول در بستری صورت میگیرد که جامعه جهانی به شکل بیسابقهای بر حلوفصل بحران خاورمیانه تمرکز کرده است. از آغاز سال جاری، بیش از ده کشور غربی اعلام کردهاند که به صف 147 عضو سازمان ملل میپیوندند که تاکنون فلسطین را به رسمیت شناختهاند. فرانسه، بریتانیا و کانادا با اعلام رسمی این تصمیم، پیام روشنی مبنی بر ضرورت توقف خشونتها و بازگشت به مذاکرات سیاسی ارسال کردهاند. استرالیا که پیشتر رویکردی محتاطانه در این زمینه داشت، اکنون با پیوستن به این موج بینالمللی، جایگاه خود را در جمع حامیان راهحل دو دولت تثبیت میکند.
آلبانیز در سخنان امروز خود تأکید کرد که «به رسمیت شناختن فلسطین، بهترین امید بشریت برای پایان دادن به چرخه خشونت در خاورمیانه است.» او افزود که این تصمیم پس از دریافت تضمینهای مهم از طرف فلسطینی اتخاذ شده است، از جمله حذف نقش حماس در دولت آینده، اصلاح ساختارهای حکومتی و پایبندی به اصول حقوق بینالملل. این پیششرطها به گفته نخستوزیر، نهتنها برای موفقیت صلح بلکه برای اطمینان از پاسخگویی و کارآمدی حکومت فلسطین ضروری هستند.
پیامدهای دیپلماتیک این اقدام برای استرالیا قابل توجه است. از یک سو، این کشور جایگاه خود را به عنوان یک بازیگر فعال در صحنه بینالمللی تقویت میکند و نشان میدهد که آماده است برای ارزشهای انسانی و حقوق بشری هزینه بپردازد. از سوی دیگر، ممکن است این تصمیم باعث تنش در روابط با اسرائیل و حتی ایالات متحده شود. هرچند آلبانیز تصریح کرده که این تصمیم بدون نیاز به مشورت با واشنگتن گرفته شده و مبتنی بر استقلال سیاست خارجی استرالیا بوده است.
با وجود حمایت گسترده، برخی منتقدان داخلی و خارجی هشدار دادهاند که این تصمیم ممکن است بیش از حد نمادین باشد و در عمل تغییری فوری در شرایط میدانی ایجاد نکند. مخالفان همچنین نگراناند که در صورت عدم انجام اصلاحات واقعی در ساختار سیاسی فلسطین، این به رسمیت شناختن، بینتیجه یا حتی مضر باشد. با این حال، حامیان معتقدند که فشار سیاسی و دیپلماتیک ناشی از چنین اقدامی میتواند زمینه را برای مذاکرات جدیتر فراهم کند.
در داخل استرالیا، این موضوع مدتها مورد بحث بوده است. وزرای کلیدی دولت، از جمله جیم چالمرز، بارها تأکید کردهاند که به رسمیت شناختن فلسطین «مسئله زمان است، نه امکان». وزیر خارجه، پنی وونگ، نیز هشدار داده که عدم اقدام فوری میتواند شانس ایجاد یک دولت مستقل فلسطینی را به طور کامل از بین ببرد. این اظهارات نشان میدهد که تصمیم امروز نتیجه یک فرآیند طولانی مشورت و بررسی بوده است.
از منظر تاریخی، استرالیا پیشتر سیاستهای متغیری در قبال فلسطین اتخاذ کرده بود. این کشور در سالهای گذشته برخی مواضع خود را تغییر داد، از جمله بازپسگیری تصمیم دولت پیشین برای به رسمیت شناختن اورشلیم به عنوان پایتخت اسرائیل و بازگشت به استفاده از عبارت «سرزمینهای فلسطینی اشغالی» در اسناد رسمی. به رسمیت شناختن کامل دولت فلسطین، گام نهایی در این مسیر تغییر سیاست محسوب میشود.
تصمیم استرالیا در ماه سپتامبر نهتنها بر فضای سیاسی خاورمیانه بلکه بر شکلگیری یک ائتلاف گستردهتر جهانی اثرگذار خواهد بود. اگر سایر کشورها نیز به این روند بپیوندند، فشار بر اسرائیل برای پذیرش چارچوب صلح مبتنی بر اصل دو دولت افزایش مییابد. در عین حال، این اقدام میتواند انگیزهای برای فلسطینیها باشد تا اصلاحات داخلی را با جدیت دنبال کنند و پایههای یک دولت دموکراتیک و پاسخگو را تقویت نمایند.
به نظر میرسد که سپتامبر امسال، نقطه عطفی در دیپلماسی خاورمیانه خواهد بود؛ نقطهای که در آن، همگرایی بینالمللی میتواند چشمانداز صلح را از یک آرزو به یک امکان واقعی تبدیل کند.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
