آمیبیازیس (اسهال آمیبی) چیست؟

آمیبیازیس (اسهال آمیبی) یک بیماری ناشی از انگل انتامبا هیستولیتیکا است. این بیماری می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اگر چه در افرادی که در مناطق گرمسیری با شرایط بهداشتی فقیر زندگی می کنند شایع تر است.تشخیص این بیماری مشکل باشد زیرا انگل های دیگر می توانند وقتی در زیر میکروسکوپ قرار گیرند بسیار شبیه به انتامبا هیستولیتیکا دیده شوند.افراد آلوده همیشه بیمار نمی شوند. اگر دکتر شما تشخیص دهد که شما آلوده هستید و نیاز به درمان دارید ، دارو نیز برای درمان این بیماری در دسترس است.

علت آمیبیازیس چیست؟

histolytica یک تک یاخته تک سلولی است و معمولاً زمانی وارد بدن انسان می شود که فرد انگل را از طریق غذا یا آب بخورد. همچنین می تواند از طریق تماس مستقیم با مدفوع نیز وارد بدن شود. کیست ها شکل نسبتاً غیرفعال انگل هستند که می توانند چندین ماه در خاک یا محیطی که در مدفوع رسوب کرده اند زندگی کنند. کیست های میکروسکوپی در خاک، کود یا آبی که با مدفوع آلوده آلوده شده است وجود دارند. کنترل کنندگان غذا نیز ممکن است کیست ها را در حین تهیه یا دست زدن به غذا به آن منتقل کنند. همچنین انتقال بیماری در طول رابطه مقعدی و رابطه دهانی مقعدی امکان پذیر است. هنگامی که کیست ها وارد بدن می شوند، در دستگاه گوارش قرار می گیرند. سپس یک شکل تهاجمی و فعال از انگل به نام تروفوزوئیت را آزاد می کنند. انگل ها در دستگاه گوارش تولید مثل کرده و به روده بزرگ می روند. در آنجا، آنها می توانند به دیواره روده یا روده بزرگ نفوذ کنند.

نشانه های بیماری آمیبیازیس چیست؟

تنها حدود ۱۰٪ تا ۲۰٪ از افرادی که با انگل انتامبا هیستولیتیکا آلوده شده اند، بیمار می شوند. نشانه ها اغلب خفیف هستند و می تواند شامل مدفوع شل ، درد معده، گرفتگی عضلات معده باشد.

اسهال خونی آمیبی، شکل شدید اسهال آمیبی در ارتباط با درد معده، مدفوع خونی (مدفوع) و تب است. به ندرت، انتامبا هیستولیتیکا با حمله به کبد باعث آبسه (تجمع چرک) می شود. در تعداد کمی از موارد، نشان داده شده است که این عفونت به سایر قسمت های بدن، مانند ریه و یا مغز گسترش یافته است ولی این بسیار غیر معمول و نادر است.

تنها حدود ۱۰٪ تا ۲۰٪ از افرادی که با انگل انتامبا هیستولیتیکا آلوده شده اند، بیمار می شوند. افراد بیمار معمولا به علائم در عرض ۲ تا ۴ هفته دچار می شوند که هر چند، گاهی اوقات این علائم می تواند طول بکشد.

تشخیص بیماری آمیبیازیس به چه صورت است؟

برای این منظور پزشک از شما یک نمونه (مدفوع) را درخواست می کند . از آنجا که انتامبا هیستولیتیکا همیشه در هر نمونه مدفوع یافت نمی شود ، از شما ممکن است چندین نمونه مدفوع از چند روز متفاوت خواسته شود . یک آزمایش خون نیز برای تشخیص موجود است اما تنها هنگامی این ازمایش انجام می گیرد که پزشک فکر می کند که ممکن است عفونت به خارج از روده (روده) وبه برخی ارگان های دیگر بدن و، مانند کبد گسترش یابد . با این حال، این آزمایش خون ممکن است در تشخیص بیماری فعلی شما سودمند باشد چرا که آزمون اگر شما سابقه ی اسهال آمیبی در گذشته داشته اید ، حتی اگر شما در حال حاضر آلوده نیستید، می تواند مثبت باشد.

چه کسانی در معرض خطر آمیبیازیس هستند؟

آمیبیازیس در کشورهای گرمسیری با بهداشت توسعه نیافته شایع است. این بیماری در شبه قاره هند، بخش هایی از آمریکای مرکزی و جنوبی، مکزیک و بخش هایی از آفریقا رایج و در ایالات متحده نسبتاً نادر است. افرادی که بیشترین خطر ابتلا به آمیبیاز را دارند عبارتند از:

• افرادی که به مناطق گرمسیری سفر کرده اند که در آن سرویس بهداشتی خوب وجود ندارد.
• مهاجران از کشورهای گرمسیری با شرایط بهداشتی نامطلوب
• افرادی که در موسساتی با شرایط بهداشتی توسعه نیافته مانند زندان ها زندگی می کنند.
• مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند.
• افرادی که سیستم ایمنی سرکوب شده و سایر شرایط نامطلوب سلامتی دارند.

عوارض آمیبیازیس چیست؟

اگرچه عوارض جدی این بیماری به ندرت وجود دارد. اما آنها شامل :

• مرگ
• آبسه ریه
• اسهال خونی
• مگاکولون سمی
• آبسه های مغزی
• کولیت شایع یا نکروزان
• فیستول منطقی راست روده
• افزایش خطر ابتلا به سرطان
• آمبوما (ضایعه موضعی بزرگ روده ناشی از واکنش به انگل آلوده)
• آبسه های کبدی (احتمال دارد این آبسه ها بدون مرحله معمول اسهال ایجاد شوند).

آزمایش ها برای شناسایی آمیبیازیس

ممکن است آزمایش های زیر برای بررسی وجود E. histolytica انجام شود:

• معمولاً مجبور می شوید که برای چند روز نمونه مدفوع تهیه کنید تا از نظر انگل غربالگری شود. این امر به این دلیل است که تعداد آمیب ها ممکن است از روزی به روز دیگر متفاوت باشد. همچنین می تواند آنقدر کم باشد که فقط از یک نمونه مدفوع قابل تشخیص نباشد.
• آزمایش مدفوع به نام سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA) اغلب برای تشخیص آنتی ژن های E. histolytica انجام می شود.
• ممکن است آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز مولکولی (PCR) با استفاده از نمونه خون یا سواب بینی، برای تشخیص E. histolytica از سایر عفونت ها انجام شود.
• همچنین ممکن است پزشک برای کمک به تعیین اینکه آیا عفونت فراتر از روده به اندام دیگری مانند کبد گسترش یافته است یا خیر، آزمایش خون تجویز کند.
• هنگامی که انگل ها در خارج از روده پخش می شوند، ممکن است دیگر در مدفوع ظاهر نشوند. پزشک سونوگرافی یا سی تی اسکن را برای بررسی ضایعات روی کبد توصیه می کند.
• در صورت ظاهر شدن ضایعات، نیاز به آسپیراسیون سوزنی وجود دارد تا از طریق آن این موضوع که کبد آبسه دارد یا خیر، مورد بررسی قرار بگیرد. آبسه در کبد پیامد جدی آمیبیاز است.
• در نهایت، برای بررسی وجود انگل در روده بزرگ (کولون) کولونوسکوپی می تواند ضروری باشد.

گزینه های درمانی دارویی آمیبیازیس

در صورت ریزش کیست E. histolytica، عوامل لومینال (داروهایی که روی کیست هایی کار می کنند که به اپیتلیوم دستگاه گوارش نفوذ نمی کنند) به شرح زیر است:

• دیلوکسانید فورات
• یدوکینول ( یدوکسین )
• پارومومایسین ( هماتین )

برای درمان اسهال آمیبی تهاجمی، مترونیدازول و حتی برای آبسه کبدی آمیبی توصیه می شود. تینیدازول Tindamax برای درمان آمیبیازیس روده ای یا خارج روده ای (تهاجمی) تأیید شده است.

کولیت آمیبی را می توان با نیترویمیدازول ها درمان کرد، اما باید توسط یک عامل لومینال پیگیری شود.اگر مشکوک به سوراخ شدن دستگاه گوارش (سوراخ شدن می تواند با کولیت شایع آمیبی رخ دهد)، احتمال دارد از آنتی بیوتیک های طیف وسیع برای پیشگیری از بروز عوارض استفاده شود.

گزینه های درمانی جراحی آمیبیازیس

درمان های جراحی برای درمان آمیبیازیس به دلایل زیر انجام می شود:

• مگاکولون سمی
• کولیت آمیب سوراخ دار
• آمیب بعد از پارگی آبسه کبد
• عدم پاسخ به مترونیدازول پس از چهار روز درمان
• خونریزی دستگاه گوارش (گسترده یا کنترل نشده)
• آبسه کبد آمیبی خطر پارگی پریکارد را نشان می دهد.
• آبسه های کبدی آمیب که بیش از ۱۰ سانتی متر اندازه دارند.
• پارگی آبسه قریب الوقوع در عرض ۳-۵ روز به انتشار آبسه هیچ پاسخ پزشکی داده نمی شود.
• تخلیه از طریق پوست و کاتتر می تواند در بیماران مبتلا به پریکاردیت آمیبی نجات دهنده باشد.

آیا داروهای خانگی برای آمیبیازیس وجود دارد؟

بسیاری از داروهای خانگی برای آمیبیازیس موجود است. آنها از افزایش مصرف مایعات، آب نارگیل، دوغ، چای سیاه و چای گیاهی گرفته تا سیر، یاس بنفش هندی، پونه کوهی و سرکه سیب متغیر هستند. اگر فکر می کنید آمیبیازیس دارید، باید علائم خود را قبل از امتحان هرگونه خود درمانی با پزشک در میان بگذارید.

چگونه می توان از عفونت آمیبی پیشگیری کرد؟

بهداشت مناسب راه اصلی پیشگیری از ابتلا به عفونت آمیبیازیس است. برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری، به نکات زیر توجه کنید:

• به عنوان یک قاعده کلی، پس از استفاده از سرویس بهداشتی و قبل از خوردن غذا، دست های خود را کاملا با آب و صابون بشویید.
• حمام ها و توالت ها را مرتبا تمیز کنید. علی الخصوص صندلی توالت فرنگی و شیرهای آب
• از به اشتراک گذاشتن حوله یا شوینده صورت خودداری کنید.
• میوه ها و سبزیجات را قبل از خوردن کاملا بشویید.
• از آب و نوشیدنی های موجود در بطری های پلمپ شده استفاده کنید. علی الخصوص زمانی که به مناطق مستعد عفونت سفر می کنید.
• اگر در مکان های مستعد، زندگی یا کار می کنید، آب لوله کشی را حداقل به مدت ۱ دقیقه بجوشانید یا از یک فیلتر ” ۱ میکرون” استفاده کنید. می توانید به آب، کلر، دی اکسید کلر یا قرص های ید ضد عفونی کننده اضافه کنید.
• شیر، پنیر یا سایر محصولات لبنی را از مکانی مطمئن تهیه کنید.
• از مصرف مواد غذایی فروخته شده توسط فروشندگان خیابانی خودداری کنید.

بیماری سرطان التهابی پستان و نکات مهم در مورد آن