قارچ پا نوعی عفونت قارچی مسری است که در پای افراد به وجود می آید. این عفونت قارچی معمولا بین انگشتان پا ( معمولا انگشت شست و انگشت دوم و بین انگشت چهارم و پنجم پا) پاشنه پا و کناره های داخلی کف پا به وجود می آید.قارچ ناخن و انگشتان پا موجب خارش ، سوزش، خشکی و پوسته پوسته شدن پا می شود. ممکن است در ابتدا قارچ ناخن و انگشتان پا نادیده گرفته شود اما با گسترش یافتن و پیشرفت آن باعث احساس ناراحتی و شکایت بیمار می شود.قارچ ناخن پا نیز عفونت قارچی ناخن پا است که پیشرفت می کند و گسترش میابد اما معمولا به این دلیل که در مراحل اولیه ایجاد درد نمی کند یا علائم دیگری ندارد، نادیده گرفته می شود. این عفونت معمولا توسط همان گونه از قارچ هایی ایجاد می شود که باعث کچلی سر می شوند و گاهی نیز توسط قارچ هایی به نام ” کاندیدا ” ( قارچ مخمر که باعث کپک می شود) ایجاد می شوند.پا مستعد ابتلا به عفونت قارچی است چرا که درون کفش ها تاریک و مرطوب است. عفونت قارچی قابل سرایت از شخصی به شخص دیگر است. سرایت قارچ می تواند با تماس مستقیم فیزیکی یا تماس با فضاهایی که می توانند قارچ را منتقل کنند به شخص دیگر سرایت کند مانند حمام یا دوش های عمومی.
ابتلا به قارچ ناخن و انگشتان پا تا مدت ها پنهان است و طی کردن مراحل اولیه عفونت قارچی ممکن است چند سال طول بکشد و در این مدت بسیار طولانی قارچ ها زمان کافی برای رشد و گسترش خواهند داشت. قارچ ناخن پا در واقع در زیر ناخن پا قرار دارد. ابتلا به قارچ ناخن پا یاعث بدبو شدن ناخن و تغییر رنگ آن می شود. قارچی که در زیر ناخن قرار دارد از پروتئین و کراتین ناخن تغذیه می کند، این مواد باعث استحکام و سختی ناخن می شوند. ناخن شست پا و ناخن انگشت کوچک پا بیشتر از سایر ناخن های پا در معرض ابتلا به عفونت قارچی هستند چرا که بیشتر از همه در تماس مستقیم با کفش هستند.
چه کسانی در معرض خطر قارچ های عفونی قرار دارند؟
دلایل متفاوت بسیاری برای بروز عفونت های قارچی ناخن وجود دارد، که هر کدام روش درمان قارچ ناخن خاص خود را دارند. اگرچه بسیاری از دلایل بروز این عفونت ها قابل پیشگیری هستند، اما برخی عوامل خطرزا وجود دارند که احتمال بروز آن ها را افزایش می دهند. خطر ابتلا به عفونت های قارچی ناخن در شرایط زیر بیشتر است:
- ابتلا به دیابت
- ابتلا به بیماری هایی که باعث مشکلات گردش خون می شوند
- داشتن سن بالای ۶۵ سال
- استفاده از ناخن های مصنوعی
- شنا کردن در استخرهای عمومی
- آسیب دیدگی ناخن
- آسیب دیدگی پوست اطراف ناخن
- مرطوب ماندن ناخن دست یا پا به مدت طولانی
- ضعف سیستم ایمنی بدن
- پوشیدن کفش هایی که پنجه های تنگی دارند، مثل کفش های تنیس و چکمه ها
عفونت های ناخن در مردان بیش از زنان و در بزرگسالان بیشتر از کودکان رخ می دهند. اگر در خانواده تان کسانی هستند که اغلب دچار این نوع فونت های قارچی می شوند، در این صورت شما بیش از سایرین در معرض ابتلا به این عفونت ها قرار دارید. افراد مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر عفونت های قارچی ناخن هستند زیرا ایشان گردش خون ضعیفی داشته و ناخن هایشان با بالا رفتن سن ضخیم تر شده و کندتر رشد می کنند.
پارونیشیا چیست؟
انواع درمان قارچ ناخن
اولین نشانه عفونت، تغییر رنگ ناخن است که معمولا با یک نقطه کوچک سفید شروع می شود و همچنان که ناخن رشد می کند این تغییر رنگ انتشار می یابد و عفونت را با خود حمل می نماید. اگر منبع خون ناخن بستر ناخن آلوده گردد، ناخن ممکن است قرمز یا سیاه شود، و در صورتی که عفونت ناخن منجر به عفونت باکتریایی گردد، ممکن است تغییر رنگ به سبز وجود داشته باشد. با گسترش عفونت در زیر ناخن، ممکن است ناخن شل شود و یا حتی از بستر انگشت جدا شود. این عفونت حتی ممکن است به پوست اطراف ناخن نیز منتقل شود.با گذشت زمان ناخن ضخیم تر می گردد و کوتاه کردن و نگهداری آن ها دشوار می شود و ممکن است با پوشیدن کفش قسمت هایی از آن بشکند. عفونت باید از پایه بستر ناخن به طور کامل حذف شود تا قارچ را از بین ببرد. در این صورت یک ناخن سالم و بدون عفونت رشد خواهد کرد و بخش عفونی با کوتاه کردن ناخن حذف می شود. بسته به سرعت رشد ناخن، بازگشت ناخن به حالت نرمال می تواند تا یک سال طول بکشد.
یک روش برای درمان قارچ ناخن، سوهان کشی سطح ناخن و استفاده منظم از لاک مخصوص ضد قارچ می باشد. در حالت دیگر ممکن است استفاده از کرم موضعی برای استفاده بر رو و داخل ناخن تجویز شود. درمان های خوراکی نیز وجود دارد که می توانند عوارض جانبی داشته باشند.
به همین دلیل برخی پزشکان تمایلی به تجویز این داروها برای عفونت های خفیف ندارند. درمان لیزری معمولا موثر است ولی در صورتی که عفونت با لیزر درمان نشود ممکن است نیاز باشد ناخن بطور کامل با جراحی برداشته شود.
در تمام درمان ها نیاز است ناخن جدید از پایه غیر عفونی ناخن مجددا رشد کند تا جایگزین ناخن آلوده شود و این مرحله می تواند 3 تا 12 ماه بسته به رشد ناخن هر فرد طول بکشد. از آنجایی که پتانسیل سرایت قارچ و آلودگی مجدد ناخن ها یا حتی انتقال به سایر افراد وجود دارد، بهبود نسبی بیماری نتیجه قابل قبولی نیست.
