عوارض و موارد مصرف متیل پردنیزولون

متیل پردنیزولون نوعی داروی کورتیکواستروئیدی است که از انتشار مواد التهاب زا در بدن جلوگیری می کند. از متیل پردنیزولون برای درمان بیماری های التهابی مانند ورم مفاصل، لوپوس، پسوریازیس، کولیت اولسراتیو، اختلالات آلرژیک، اختلالات غدد درون ریز و بیماری هایی که بر روی پوست، چشم، ریه، معده، دستگاه عصبی یا سلول های خونی تأثیر می گذارند، استفاده می شود.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثرات درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت کنید.

• CNS:سردرد، بیخوابی، خواب آلودگی، پارستزی، سرگیجه، تشنج، رفتارهای عصبی

• GI:زخم گوارشی، پراشتهایی، پانکراتیت، تحریک گوارشی

• CV:ادم، نارسایی قلبی، کولاپس عروقی، ترومبوآمبولی، آریتمی

• Derm:آکنه، راش جلدی، تاخیر در ترمیم زخم، پرمویی

• Other:احتباس مایعات، کاتاراکت، افزایش احتمال عفونت، افزایش چربی خون، کاهش رشد کودکان، پوکی استخوان

اثر پالس تراپی متیل پردنیزولون دربیماری آلوپسی آرئاتا

متیل پردنیزولون چه عوارضی دارد؟

التهاب شدید

بالغین:متیل پردنیزولون استات، روزانه 10 تا 80 میلی گرم به صورت عضلانی و یا 20 تا 60 میلی گرم داخل ضایعه تزریق می شود.

کودکان:متیل پردنیزولون استات، 140 تا 835 میکروگرم/کیلوگرم به صورت عضلانی هر 12 تا 24 ساعت تزریق می شود.

بالغین:متیل پردنیزولون سدیم سوکسینات، 10 تا 250 میلی گرم به صورت عضلانی یا وریدی هر 4 ساعت تزریق می شود.

بالغین:متیل پردنیزولون سدیم سوکسینات، 100 تا 250 میلی گرم به صورت وریدی در فواصل 2 تا 6 ساعت برای مدت 24 تا 48 ساعت، تزریق می شود.

ضایعات بدون درد در لیکن پلان زخمی

بالغین:متیل پردنیزولون استات، روزانه 40 میلی گرم پیرامون ضایعه تزریق می شود.

کنترل ادم شدید بعد از جراحی بزرگ فک و دهان

بالغین:متیل پردنیزولون استات، روزانه 10 تا 80 میلی گرم به صورت عضلانی تزریق می شود.

کودکان:متیل پردنیزولون استات، 117 میکروگرم/کیلوگرم به صورت عضلانی هر 3 روز یک بار تزریق می شود.

اثر بر آزمایشهای تشخیصی

سطح گلوکز و کلسترول را افزایش و سطح پتاسیم و کلسیم را کاهش می دهد.

میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر متیل پردنیزولون

مسمومیت و درمان

تظاهرات بالینی:مصرف به صورت یک دفعه حتی با دوزهای بالا به ندرت مشکل بالینی ایجاد می کند. چنانچه دارو کمتر از 3 هفته حتی با دوزهای بالا مصرف شود، واکنش های توکسیک به ندرت اتفاق می افتد. اما مصرف به صورت مزمن واکنش های فیزیولوژیک ناخواسته مانند ساپرس محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز ـ آدرنال، ظاهر کوشینگوئید، ضعف عضلانی و پوکی استخوان را نشان می دهد.

درمان:دوز را به آرامی کاهش دهید. بیمار را به صورت علامتی درمان کنید.