عوارض جانبی تیوریدازین
تهوع , سردرد2 , خشکی دهان , یبوست , تشنج , تاری دید , سرگیجه , اسهال , کهیر , ادم محیطی , علائم سایکوتیک , بزرگ شدن پستانها , افزایش وزن , آگرانولوسیتوز , احتقان بینی , خواب آلودگی , راش پوستی , واکنش های خارج هرمی , گالاکتوره , لکوپنی , افت فشارخون , بی حالی و رخوت , دیسکینزی , علائم شبه پارکینسون , دیستونی , اکاتزیا , آمنوره , ضعف عضلات , افت فشارخون وضعیتی , تغییرات الکتروکاردیوگراف , افزایش فاصله QT در نوار قلب , آریتمی تورساد دپوینت , اختلال تنظیم دمای بدن , بیش فعالی , درماتیت , هیپرپیگمانتاسیون , حساسیت پوست به نور , بزرگی غدد پاروتید , اختلال نعوظ , پریاپیسم , رتینیت پیگمنتوزا
اثر تیوریدازین بر آزمایشهای تشخیصی
تیوریدازین موجب حصول نتایج مثبت کاذب در آزمون تعیین مقدار پورفیرینها، اوروبیلینوژن، آمیلاز، و 5ـ هیدروکسی ایندول استیک اسید (5-HIAA) ادرار می شود، زیرا متابولیتهای این دارو سبب تیره شدن رنگ ادرار می شوند. همچنین، این داور موجب حصول نتایج مثبت کاذب در آزمونهای ادراری تعیین بارداری با استفاده از گونادوتروپین جفت انسانی ( HCG) به عنوان معرف می شود.
تیوریدازین نتایج آزمون مربوط به آنزیمهای کبدی را افزایش می دهد و می تواند باعث کاهش گرانولوسیتها و WBC شود.
مسمومیت با تیوریدازین و درمان آن
تظاهرات بالینی: تضعیف CNS که با خواب آلودگی عمیق و احتمالاً اغما، کمی یا زیادی فشار خون، نشانه های اکستراپیرامیدال، حرکات عضلانی غیر طبیعی و غیر ادراری، آشفتگی، حملات تشنجی، آریتمی، تغییرات EKG، کاهش یا افزایش حرارت بدن، اختلال عملکرد سیستم اعصاب خودکار.
درمان: بر حسب نشانه و حمایتی بوده و عبارت است از حفظ علائم حیاتی، باز نگهداشتن راه تنفسی ، تثبیت درجه حرارت بدن ، و تعادل الکترولیتها و مایعات.
از واداشتن بیمار به استفراغ باید خودداری کرد؛ دارو رفلکس سرفه را مهار می کند و ممکن است آسپیراسیون اتفاق افتد. معده را شستشو داده و بعد از آن ذغال فعال و مسهل های نمکی تجویز می کنند؛ دیالیز مؤثر نیست. درجه حرارت بدن بر حسب نیاز تنظیم شود. کمی فشار خون با تزریق وریدی مایعات درمان می شود. از تجویز اپی نفرین باید خودداری کرد. حملات تشنجی با باریبتوراتها یا دیازپام تزریقی، آریتمی با فنی توئین تزریقی (mg/kg 1 با سرعتی که بر حسب فشار خون تنظیم می شود) درمان می گردد. واکنشهای اکستراپیرامیدال با باریبتوراتها، بنزتروپین (mg 2-1) یا دیفن هیدرامین تزریقی (mg 50-10 در دقیقه) درمان می شود.
ملاحظات اختصاصی تیوریدازین
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمامی فنوتیازینها، رعایت موارد زیر نیز توصیه می شود:
1ـ مقادیر بیش از mg/day 300 معمولاً برای بزرگسالان مبتلا به پسیکوز شدید تجویز می شود.
2ـ این دارو رنگ ادرار را به صورتی تا قهوه ای تغییر می دهد.
3ـ تیوریدازین با میزان بروز زیاد تسکین، اثرات ضد کولینرژیک، کمی فشار خون در حالت، ایستاده، و واکنشهای حساسیت به نور همراه است.
4ـ بیمار باید از نظر بروز حرکات غیر طبیعی بدن به طور مرتب (حداقل یک بار هر شش ماه) بررسی شود.
5ـ جویدن آدامس، آب نبات یا یخ ممکن است خشکی دهان را برطرف سازد.
