تولمتین (Tolmetin) برای درمان علائم روماتیسم مفصلی و آرتروز مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو همچنین در درمان روماتیسم مفصلی نوجوانان نیز کاربرد دارد.
اشکال دارویی: قرص 200 میلی گرم
نام تجاری:
- ®Tolectin
- ®Tolectin DS
- ®Modectin
عوارض جانبی تولمتین
تهوع , سردرد2 , یبوست , درد سینه , استفراغ , سرگیجه , افسردگی , اسهال , ضعف , افزایش فشارخون , ادم , نفخ , خواب آلودگی , کاهش سطح هماتوکریت , اختلالات هضم غذا , درد شکمی , وزوز گوش , اختلالات بینایی , گاستریت (ورم معده) , زخم گوارشی , تغییرات وزن , التهاب پوست , کاهش خفیف هموگلوبین , افزایش BUN , عفونت مجاری ادراری
عوارض جانبی تولمتین
- اعصاب مرکزی: سردرد ، خواب آلودگی، سرگیجه.
- قلبی ـ عروقی: زیادی فشار خون، نارسایی احتقانی قلب (CHF).
- پوست: خارش، بثورات پوستی، کهیر.
- چشم، گوش: وزوز گوش ، اختلالات بینایی.
- دستگاه گوارش: دیسترس اپی گاستر، تهوع، دفع نهفته خون، اسهال، یبوست، خونریزی گوارشی.
- ادراری ـ تناسلی: مسمومیت کلیوی، لکوپنی، هماچوری، عفونت مجاری ادرار، سودوپروتئینوری.
- خون: طولانی شدن زمان سیلان، لکوپنی، کم خونی همولیتیک.
- سایر عوارض: احتباس سدیم، خیز، مسمومیت کلیوی.
- توجه: در صورت بروز حساسیت مفرط با علائم و نشانه های مسمومیت کبدی یا کلیوی، باید مصرف دارو قطع شود.
مسمومیت با تولمتین و درمان آن
تظاهرات بالینی: سرگیجه، خواب آلودگی، اغتشاش شعور، لتارژی.
درمان: واداشتن بیمار به استفراغ یا شستشوی معده (بلافاصله بعد از بلع دارو) و مصرف ذغال فعال جذب دارو را کاهش می دهد. اقدامات علامتی و حمایتی (حمایت تنفسی و حفظ تعادل آب و الکترولیت) باید به عمل آید. شاخصهای آزمایشگاهی و علائم حیاتی به طور دقیق پیگیری گردد. قلیایی کردن ادرار با مصرف خوراکی بیکربنات سدیم ممکن است دفع کلیوی تولمتین را افزایش دهد.
اثر تولمتین بر آزمایشهای تشخیصی
تولمتین نتایج آزمون پروتئین ادرار با استفاده از اسید سولفوسالیسیلیک را به طور کاذب افزایش می دهد (سودوپروتئینوری). اثر فیزیولوژیک دارو ممکن است موجب افزایش زمان سیلان ، افزایش غلظت ازت اوره خون (BUN)، پتاسیم و ترانس آمیناز سرم و کاهش غلظت هموگلوبین و هماتوکریت شود.
ملاحظات اختصاصی تولمتین
علاوه بر ملاحظات مربوط به تمام داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، نکات زیر نیز باید رعایت شود:
1ـ وضعیت قلبی ـ ریوی بیمار به طور دقیق بررسی شود. تولمتین ممکن است موجب احتباس سدیم شود . علائم حیاتی ، بخصوص ضربان قلب و فشار خون، به طور دقیق پیگیری گردد.
2ـ عملکرد کلیه در طول درمان به طور دوره ای ارزیابی گردد. میزان مصرف و دفع مایعات و وزن بدن بیمار همه روزه اندازه گیری شود.
3ـ وجود ادم و مقدار آن پیگیری گردد.
4ـ اثر درمانی دارو معمولاً طی چند روز تا یک هفته از شروع درمان آغاز می شود پاسخ بیمار به دارو از طریق برطرف شدن نشانه ها ارزیابی شود.
نکات قابل توصیه
در صورت وجود هرکدام از موارد زیر قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت شود:
سابقه آلرژی به دارو یا ترکیبات آن و یا سایر NSAIDs و آلرژی به سایر داروها و مواد غذایی و علائمی که ایجاد شده است ( راش پوستی, کهیر, خارش, اشکال در تنفس, سرفه, ادم صورت و زبان) خون ریزی گوارشی, مشکلات کلیوی, بارداری( خصوصا در سه ماهه سوم ) یا قصد بارداری, شیردهی.
در صورت مصرف داروهای زیر با پزشک مطرح شود : سایرNSAIDs, سدیم بی کربنات, سالسیلات ها (آسپرین) , پمترکسد.
- در صورتی که بیمار مبتلا به نارسایی قلبی می باشد احتمال مشکلات قلبی عروقی افزایش می یابد بنابراین با نظارت پزشک دارو مصرف شود.
- در بیماران مسن تر از 65 سال با احتیاط مصرف شود چراکه عوارض جانبی بیشتری ممکن است داشته باشد.
- مصرف دارو قبل از غذا با یک لیوان پر از آب ارجحیت دارد اما در صورت ایجاد عوارض گوارشی با غذا مصرف شود.
- در صورت فراموش کردن یک دوز از دارو به محض یادآوری مصرف شود. در صورتی که زمان زیادی تا دوز بعدی باقی نمانده است از آن صرف نظر شده و طبق روال قبل دارو مصرف شود. در هر صورت دوز دارو نباید دو برابر شود.
عوارض و موارد مصرف قرص آتوواکوئون
