موارد مصرف وارفارین
گاهی به داروهای ضدانعقاد نظیر وارفارین، رقیق کننده خون گفته می شود، در حالی که در واقع این داروها خون را رقیق نمی کنند. اگر لخته ای وجود داشته باشد، وارفارین آن را حل نمی کند، بلکه از بزرگ شدن آن و در نتیجه بروز مشکلات جدی تر جلوگیری می کند. این دارو در موارد گوناگونی مانند مشکلات قلبی، ریوی و رگ های خونی مصرف می شود.
موارد دیگر مصرف وارفارین نیز شامل پروفیلاکسی ترومبوآمبولی مکرر مغزی ، درمان حملات گذرای ایسکمیک ( TIA ) و جلوگیری از خطر ایجاد ترومبوز و انسدادرگ در بیماران CABG ( بای پاس کرونر ) می باشد.
عوارض قرص وارفارین
توجه داشته باشید که وارفارین نیز مانند سایر داروها دارای عوارضی است که مهمترین آنها خونریزی میباشد.
عوارض دیگر مانند :
- خونریزی از لثه
- سرگیجه و غش
- خونریزی از هر جراحت کوچک برش تیغ و ریش تراش
- خراش پوستی مثل خارش پوست
- زردی پوست و چشم ها
- ادرار خونی
- مدفوع خونی ، به رنگ روشن یا مدفوع قیری یا کم رنگ
- استفراغ و خلط خونی
- بروز هر گونه کبودی وسیع یا لکه های ریز فراوان در هر عضو از بدن بخصوص آرنج ها
- خونریزی از بینی

جلوگیری از عوارض قرص وارفارین
کارت شناسایی مربوط به مصرف وارفارین را همیشه به همراه داشته باشید.
وارفارین را هر روز در ساعت مشخصی مصرف کنید. بهتر است بعد از صرف شام مصرف شود.
مسمومیت با وارفارین :
در مورد افزایش دوز وارفارین ( چه به صورت درمانی و چه به صورت مسمومیت ) عوارض متعددی از جمله عوارض گوارشی گرفته تا اختلالات انعقادی را می تواند به دنبال داشته باشد . با توجه به علائم و نشانه های افزایش دوز وارفارین و همچنین بررسی PTو INR این بیماران ، اکثر قریب به اتفاق آنها جهت پیشگیری از خونریزیهای وسیع و احیانا خونریزی به دنبال تروماهای ثانویه باید بستری شده و تحت نظر باشند . از جمله علائم ایجاد شده در اثر مسمومیت وارفارین می توان به ایجاد پتشی ، اکیموز به صورت پراکنده یا در موارد شدید تر خونریزیهای وسیع از جمله خونریزی داخل حفره شکم و لگن و یا خونریزی داخل مغزی را نام برد که موارد اخیر می تواند برای بیمار تهدید کننده و مرگ آور باشد . آنزیمهای کبدی در این افراد تا چند برابرمی تواند بالا برود . مسمومیت با وافارین ممکن است به دلیل افزایش دوز درمانی باشد ( غیر عمدی ) و یا به دلیل اقدام به خودکشی که در اکثر موارد روش دوم خطرناکتر و با عوارض جدی تری همراه می باشد . در بافتهایی که دارای چربی بیشتری می باشند مانند ران ، باسن و پستان ممکن است اکیموز و خونریزیهای پوستی شدیدتر بوده و حتی منجر به نکروز پوستی ناشی از مصرف وافارین شود . این خونریزیهای پوستی می تواند تا سه الی شش روز پس از مصرف زیاد وارفارین هم ظاهر شود .بیمارانیکه کمبود پروتنین C ، پروتنین S و آنتی ترومبین 3 رادارند در معرض خطر خونریزی بیشتری وجود دارند .
درمان مسمومیت با وارفارین :
با توجه به نیمه عمر طولانی وارفارین و عوارض کشنده آن ، بیمارانی که کمترین علائم بالینی و آزمایشگاهی را دارند باید بستری شوند تا از از مواجهه با تروماهای ثانویه جلوگیری به عمل آید . PT و INR این بیماران هر شش ساعت و در موارد شدیدتر هر چهار ساعت چک شود . در هر بار معاینه باید از نظر خونریزیهای نقطه ای ، اکیموز ، پورپورا و یا حتی علائمی از خونریزیهای شدیدتر بیمار را چک کرد . با توجه به INR این بیماران درمان در آنها انجام می گیرد .در بعضی از بیماران ممکن
است خونریزیهای جلدی یا داخلی وجود داشته باشد . چنانچه خونریزیهای تهدید کننده وجود داشته باشد با هر مقدار INR در بیمار ، باید حتما اقدامات درمانی شامل تجویز VIT K و احیانا FFP در بیمار صورت گیرد . در سایر موارد که بیمار از نظر فیزیکی و بالینی وضعیت پایداری دارد ولی INR بالا باشد با توجه به INR وجود یا عدم وجود خونریزی باید اقدامات درمانی مناسب را انجام داد.بیشترین مواردی که بیمار تهدید می شود وجود خونریزیهای پوستی یا شدیدتر همراه با اختلالات یافته های آزمایشگاهی می باشد که در این مورد بدون قید و شرط باید از آنتی دوت وارفارین ( VIT K ) و درمانهای همراه مثل دادن مایعات ، خون ، FFP و… استفاده کرد .
پروسه درمانی در این بیماران تا برگشت INR به وضعیت نرمال ( کمتر از 2 ) و کم شدن یا قطع کامل خونریزیهای زیر جلدی باید ادامه داشته باشد . در ابتدای درمان که بیمار مراجعه می کند ، چنانچه نیاز به شستشوی معده دارد باید با احتیاط کامل و به بصورت خیلی آهسته لوله معده را رد کرد تا از وارد آمدن تروما و احیانا خونریزی جلو گیری به عمل آید . شارکول در این بیماران چنانچه زمان زیادی از آن نگذشته باشد مفید است ( کمتر از 8 ساعت ) . سایر علائم ایجاد شده ناشی از مسمومیت را باید به صورت علامتی درمان کرد .
در این بیماران باید از تحریک به استفراغ جدا خودداری کرد و حتی در بعضی موارد مسمومیت شدید ، باید داروهای ضد استفراغ به بیمار داد تا از خونریزیهای ناشی از استفراغ جلوگیری به عمل آید . پیگیری درمانی این بیماران پس از ترخیص از بیمارستان بسیار ضروری است . در موارد مسمومیت با وارفارین ، بیمار را 18-12 ساعت پس از آنکه از نظر بالینی و آزمایشگاهی اختلال خاصی را نداشت می توان با توصیه های لازم مبنی بر خطر خونریزیهای پوستی یا لثه یا تغییر رنگ ادرار در بیمار ، ترخیصکرد . و به مدت سه هفته هر هفته دو بار چک PT و INR و بررسی بالینی بیمار ضرورت دارد .
عوارض و موارد مصرف قرص اتاکرینیک اسید










































