سفازولین چیست؟
سفازولین یک آنتی بیوتیک است و به خانواده سفالوسپورین ها تعلق دارد. این دارو در عفونت های باکتریال متعدد ریه، پوست، استخوان، مفصل، خون، دریچه های قلب و دستگاه ادراری استفاده می شود. این دارو در پیشگیری ازبروز عفونت پس از اعمال جراحی نیز بکار می رود. سفازولین به شکل پودرجهت تزریق درون ویال تولید می شود.
موارد مصرف:
آمپول سفازولین در عفونت های حاد و خطرناک ریوی (سفازولین در سرماخوردگی که علت باکتریایی دارد و منجر به عفونت های ریوی شدید می شود، تجویز می گردد)، عفونت های دستگاه ادراری –تناسلی، پوست، بافت نرم، استخوان و مفاصل، سپتی سمی و اندوکاردیت ناشی از ارگانیسم های حساس کاربرد دارد.
عوارض جانبی سفازولین
قلبی ـ عروقی: فلبیت، ترومبوفلبیت (در اثر تزریق وریدی).
پوست: بثورات ماکولی پاپول و اریتماتوز، کهیر، درد، سفتی، آبسه های غیرعفونی، پوست اندازی در محل تزریق، خارش، سندرم استیون – جانسون.
دستگاه گوارش: کولیت سودوممبران، تهوع، بی اشتهایی، استفراغ، اسهال، التهاب زبان، اختلال گوارشی، کرامپ های شکمی، خارش مقعد، کاندیدای دهانی، کاندیدیازیس.
خون: نوتروپنی، لکوپنی، ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوپنی.
سایر عوارض: واکنش های حساسیت مفرط (آنافیلاکسی و بیماری سرم ).
مسمومیت و درمان با سفازولین
تظاهرات بالینی: حساسیت مفرط با منشاء عصبی – عضلانی و تشنج ناشی از غلظت زیاد این دارو در CNS.
درمان: سفازولین را می توان با همودیالیز از بدن خارج نمود.
اثر سفازولین بر آزمایشهای تشخیصی
سفازولین به طور کاذب موجب افزایش غلظت کراتینین ادرار یا سرم (در صورت اندازه گیری از طریق واکنش Jaffe) می شود. سفازولین نتیجه آزمون کومبس را نیز مثبت می کند و ممکن است به صورت کاذب موجب مثبت شدن نتایج آزمایش قند ادرار به روش سولفات مس (واکنشگر بندیکت یا Clinitest) شود. ممکن است سطح AST، ALT، ALP و بیلی روبین، GGT و LDH افزایش پیدا کند. ممکن است تعداد ائوزینوفیل افزایش و تعداد نوتروفیل، گلبول های سفید و پلاکت ها کاهش پیدا کند.
