یکی از روش‌هایی که در درمان سرطان کاربرد دارد، شیمی درمانی است. داروهای شیمی درمانی با جلوگیری از تقسیم سلول های سرطانی، سرطان را درمان می کند. بدن سالم دائما از طریق تقسیم و رشد سلول ها را جایگزین می کند اما با بروز سرطان سلول ها به طورغیر قابل کنترل تولید مثل می کنند. داروهای شیمی درمانی در تقسیم و تولید مثل سلول های سرطانی تداخل ایجاد می کنند. یک دارو به تنهایی یا ترکیبی از داروها می توانند این کار را انجام دهند. داروهای شیمی درمانی می توانند منبع تغذیه سلول های سرطانی را مورد حمله قرار دهند تا مواد غذایی لازم برای رشد سلول های سرطانی به آن ها نرسد. سیستم تقسیم سلولی سرطان را با مشکل مواجه می کند و از رشد آن ها جلوگیری می نماید. سلول سرطانی را به خودکشی ترغیب می کند که در اصلاح پزشکی به آن آپوپتوز می گویند.
درمان لوسمی لنفوستیک حاد
لوسمی میلوبلاستیک حاد
کارسینومای سلول های بینابینی بیضه
پستان
نوروبلاستوم
تخمدان
تیروئید
تومور ویلمز
ریه (با منشاء نایژه ای)
معده
سر و گردن
کبد
گردن رحم
پروستات
اندومتر
بیضه
لنفوم های هوچکینی
سارکوم بافت های نرم
سارکوم استخوان
اعصاب مرکزی: اضطراب، ضعف، کانفیوژن، افسردگی، گیجی، تب، پارستزی، نوروپاتی محیطی.
قلبی ـ عروقی: مسمویمت قلبی (تغییرات EKG، مانند تاکیکاردی سینوسی، پهن‌شدن موج T، پایین‌افتادن قطعه ST و کاهش ولتاژ)، آریتمی، کاردیومیوپاتی برگشت‌ناپذیر که گاهی با خیز ریوی همراه است، نارسایی حاد بطن چپ.
پوست: پیگمانتاسیون بیش از حد، بخصوص در آن نواحی از بدن که قبلاً در معرض تشعشع قرار گرفته است، آلوپسی، فلاشینگ صورت، راش، سلولیت شدید (در محل نشت بافتی)، کهیر.
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، اسهال، التهاب مخاط دهان، التهاب مری، بی‌اشتهایی، کولیت نکروزان.
ادراری ـ تناسلی: قرمز شدن گذرای رنگ ادرار.
خون: لکوپنی، بخصوص آگرانولوسیتوز که طی 15-10 روز پس از تجویز دارو بروز می‌کند. بهبودی معمولاً 21 روز بعد از شروع درمان حاصل می‌شوند؛ ترومبوسیتوپنی؛ کاهش فعالیت مغز استخوان (به مقدار مصرف بستگی دارد).
موضعی: سلولیت شدید.
سایر عوارض: آنافیلاکسی، لرز، سپسیس، هایپراوریسمی، ورم ملتحمه.
دوکسوروبیسین نباید در بیمارانی که قبلاً مقادیر تجمعی کامل دوکسوروبیسین و دانوروبیسین را دریافت کردند، مصرف شود. مصرف دوکسوروبیسین در فواصل یک هفته ای ممکن است خطر عوارض جانبی قلب و خونی کمتر شود. دوکسوروبیسین را باید به صورت تزریق وریدی آهسته تجویز کرد. به علت تحریک ورید در محل تزریق و احتمال خطر بروز ترومبوفلبیت و نشت دارو به بافت های اطراف رگ، انفوزیون وریدی دارو توصیه نمی شود.
