بیماری آب مروارید عبارت از مغشوش شدن عدسی داخل چشم است که باعث ضعف بینایی می‌شود. یکی از علائم آب مروارید کدر شدن بینایی در فرد است. بیماری آب مروارید در اثر کهولت سن و قرار گرفتن برای مدت طولانی در معرض نور آفتاب بروز پیدا می‌کند. در افراد مبتلا به آب‌مروارید، دیدن از طریق عدسی کدر، کمی شبیه به نگاه کردن به یک پنجره بخار گرفته یا دید مبهم است. تاری دید چشم ناشی از آب‌مروارید می‌تواند کارهایی مانند خواندن و رانندگی (به ویژه در شب) را دشوارتر کند. این بیماری اکثرا به آرامی رشد می‌کند و در اوایل اشکالی برای بینایی ایجاد نمی‌کند؛ اما با گذشت زمان، آب‌مروارید در نهایت باعث کاهش دید و تاری می‌شود.
از قطره چشمی کارباکول برای ایجاد میوز در حین جراحی چشم استفاده می‌شود؛ به‌همین‌منظور 0.5 میلی لیتر از این قطره را در محفظه قدامی چشم آسیب دیده تزریق می‌کنند.
همچنین این دارو ممکن است قبل یا بعد از بستن بخیه تزریق شود.
کاهش فشار داخل کره چشم
قلبى عروقی: افت قابل ملاحظۀ فشارخون، برادی‌کاردی، سردرد.
گوارشی: تهوع، استفراغ، ناراحتى شکمی، اسهال، ترشح بزاق.
چشم، گوش، حلق و بینی: تارى دید، درجات متفاوتى از میوپیا، کاهش قدرت تمیز در هواى تاریک، بالا رفتن خفیف دماى ملتحمه، تغییر در دید دور بیمار، کاهش دید شبانه، درد چشم.
تنفسی: حملات آسم
با فشار بر روى مجراى اشکى (کانتوس داخلی) میزان جذب سیستمیک به حداقل می‌رسد. بهتر است بیمار اضافه دارو را با دستمال پاک کند و پلک‌ها را به‌هم فشار ندهد. ممکن است در گلوکوم به درمان طولانی‌مدت با دارو نیاز پیدا شود.
