سلنیوم ماده معدنی است که در خاک یافت می‌شود و به طور طبیعی در غذاهای خاص (مانند دانه‌های کامل، آجیل برزیلی، دانه آفتابگردان و غذاهای دریایی) وجود دارد. سلنیوم در بدن تولید نمی‌شود، اما برای عملکرد مناسب تیروئید و سیستم ایمنی لازم است. سلنیوم برای درمان یا پیشگیری از کمبود سلنیوم استفاده می شود. سلنیوم در پزشکی به عنوان یک کمک کننده برای درمان تیروئیدیت هاشیموتو (اختلال خود ایمنی تیروئید) و درمان کلسترول بالا استفاده شده است.
سلنیوم یکی از ترکیبات اصلی «سلنوپروتئین‌ها» است (گروهی از پروتئین‌ها و آنزیم‌ها در بدن). وظیفه سلنوپروتئین‌ها کمک به ساختن دی. ان. ای (DNA) و محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب و عفونت‌هاست. این گروه خاص از پروتئین‌ها در تکثیر و سوخت‌وساز (دگرگشت/ متابولیسم) هورمون‌های تیروئید هم نقش دارند. سلنوپروتئین‌ها و آنزیم‌ها، که سلنیوم یکی از ترکیبات تشکیل‌دهنده‌شان است، خواص آنتی‌اکسیدانی دارند. وظیفه این مواد تجزیه و انحلال پراکسایدهاست که ممکن است به بافت‌های بدن آسیب برسانند یا در کارکرد و شکل طبیعی دی. ان. ای خلل وارد کنند. چنین ناراحتی‌هایی در بلندمدت با پیامدهایی مثل التهاب و بیماری‌های دیگر همراه می‌شوند.
همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. در صورت بروز مستمر هریک از عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود:
تهوع، استفراغ
کمبود انرژی، کج خلقی یا خستگی
ریزش مو، بثورات خفیف، ناخن‌های شکننده، رگه‌های سفید روی ناخن
لرزش، احساس سرگیجه
درد ماهیچه
سوزش (گرما، قرمزی)
طعم فلز در دهان، بوی بد دهان، بوی بدن
کبودی یا خونریزی
اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از سلنیوم است، با پزشک خود مشورت کنید.
زنان در بارداری باید از این ماده معدنی استفاده کنند. بهتر است بدانید این ماده معدنی نقش بسیار مهمی در تکامل قلب وریه جنین دارد. کمبود این ماده معدنی در بدن زنان باردار سبب بروز مشکلات قلبی و ریوی در بدن نوزادان می‌شود.
