به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، بیش از 66 میلیون سال پیش، سیاره ما شاهد یکی از بزرگترین رویدادهای انقراض در تاریخ خود بود که به پایان عصر دایناسورها انجامید. در میان آن‌ها، آرژانتینوسوروس به عنوان بزرگترین دایناسور کشف‌شده، نمادی از شکوه حیات در آن دوران محسوب می‌شود. اما چه عواملی باعث انقراض این موجودات عظیم‌الجثه شدند؟ برخورد شهاب‌سنگ، فوران‌های آتشفشانی و تغییرات شدید اقلیمی دست‌به‌دست هم دادند تا دنیای دایناسورها را برای همیشه تغییر دهند. در این مطلب، به بررسی داستان زندگی و انقراض این غول‌های ماقبل تاریخ می‌پردازیم.
آرژانتینوسوروس (Argentinosaurus) یکی از بزرگترین دایناسورهایی است که تاکنون کشف شده است. این دایناسور از گروه ساروپودها (Sauropods) و گیاه‌خوار بوده و حدود 90 تا 100 میلیون سال پیش در دوره کرتاسه در آمریکای جنوبی زندگی می‌کرد. برخی ویژگی‌های این غول دوران ماقبل تاریخ عبارت‌اند از:
طول: حدود 30 تا 40 متر (تقریباً اندازه یک ساختمان 13 طبقه).
وزن: تخمین زده می‌شود وزنی در حدود 70 تا 100 تن داشته باشد (تقریباً معادل وزن 15 فیل آفریقایی).
ویژگی‌ها: گردن بلند، دم عظیم و پاهای ستون‌مانند که وزن عظیم بدنش را تحمل می‌کردند.
دایناسورها، از جمله آرژانتینوسوروس، حدود 66 میلیون سال پیش به طور دسته‌جمعی منقرض شدند. این انقراض عظیم که به نام رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن (K-Pg) شناخته می‌شود، ناشی از چندین عامل بود که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم:
برخورد شهاب‌سنگ عظیم:
یک شهاب‌سنگ با قطر حدود 10 کیلومتر به منطقه‌ای که اکنون خلیج مکزیک است (دهانه چیکسولوب) برخورد کرد.
این برخورد باعث آزاد شدن انرژی معادل میلیاردها بمب هسته‌ای شد که به شکل‌گیری ابرهای عظیم گردوغبار و خاکستر انجامید.
گردوغبار جو زمین را پوشاند و مانع رسیدن نور خورشید شد، که در نتیجه فتوسنتز گیاهان و زنجیره غذایی مختل شد.
فعالیت‌های آتشفشانی:
فوران‌های عظیم آتشفشانی در منطقه‌ای که امروز به نام دکن ترپس (Deccan Traps) در هند شناخته می‌شود، باعث انتشار حجم زیادی از گازهای گلخانه‌ای و سولفور در جو شد.
این گازها به تغییرات شدید اقلیمی، باران‌های اسیدی و کاهش دما انجامیدند.
تغییرات اقلیمی:
تغییرات آب‌وهوایی به دلیل برخورد شهاب‌سنگ و فعالیت‌های آتشفشانی، زیست‌بوم دایناسورها را تخریب کرد.
کاهش دما و نابودی منابع غذایی به مرگ تدریجی گونه‌های گیاه‌خوار و به دنبال آن گوشت‌خواران منجر شد.
تغییر سطح دریا:
در پایان دوره کرتاسه، تغییرات سطح دریا باعث از بین رفتن زیستگاه‌های ساحلی شد که بسیاری از گونه‌ها به آن وابسته بودند.
نیازهای غذایی بزرگ: آرژانتینوسوروس به دلیل اندازه عظیمش به حجم زیادی از گیاهان برای تغذیه نیاز داشت. با از بین رفتن پوشش گیاهی، این دایناسور نمی‌توانست زنده بماند.
چرخه تولیدمثل کند: دایناسورهای بزرگ معمولاً دیر بالغ می‌شدند و فرزندان کمی تولید می‌کردند، که این امر توانایی آن‌ها را برای بازسازی جمعیت کاهش داد.
وابستگی به محیط خاص: زیستگاه آرژانتینوسوروس نیز به احتمال زیاد در اثر تغییرات اقلیمی و محیطی تخریب شد.
آرژانتینوسوروس به عنوان یکی از بزرگترین موجودات زمین، نمادی از عظمت دنیای دایناسورهاست. با این حال، ترکیب عوامل کیهانی و زمینی به انقراض این موجودات باشکوه انجامید. امروز، بقایای فسیلی این دایناسورها به ما کمک می‌کنند تا تاریخ تکامل حیات روی زمین را بهتر درک کنیم.
برای پیگیری اخبار علمی اینجا کلیک کنید.
