به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل ازطب روز، اختلال عملکرد جنسی (sexual dysfunction) یا ناتوانی جنسی (impotence) در خانم ها شامل اختلال در میل، برانگیختگی، ارگاسم و اختلالات ناشی از درد (مقاربت دردناک و واژینیسم) می شود.
بیماری های درازمدت، کسالت های جزیی، مصرف داروها و مشکلات روانی اجتماعی، شامل سوء استفاده فیزیکی یا جنسی پیشین از عوامل ایجاد ناتوانی جنسی به شمار می آیند.
بیماری های دستگاه تناسلی زنان و سرطان ها (از جمله سرطان پستان) ، ام اس، بیماری های کلیه ، صدمات نخاعی ، دیابت و کم کاری تیرویید نیز از علل شایع اختلال عملکرد جنسی در خانم ها هستند. آموزش دادن به بیمار و مطمئن ساختن وی ، همراه با تشخیص و درمان به موقع، نقش اساسی در بهبود بیمار ایفا می کنند.
۱۹ تا ۵۰ درصد زنان (طبیعی) (سالم) دچار اختلال عملکرد جنسی هستند و چنان چه عدم رضایت یا کشکلات جنسی را نیز به این میزان اضافه کنیم ، با آمار ۶۸ تا ۷۵ درصدی روبه رو خواهیم شد.
اما آمارهایی که پزشکان ارائه می دهند بسیار پایین تر از این اعداد است.
علت این تفاوت آموزش ندیدن بسیاری از پزشکان در زمینه ی چگونگی برخورد با افراد مبتلا به اختلال عملکرد جنسی و نحوه ی مصاحبه و به دست آوردن اطلاعات لازم در این باره است زیرا تشخیص اختلال عملکرد جنسی در خانم ها به تهیه شرح حال کامل نیاز دارد تا از طریق آن ، پزشک بتواند به علت این اختلال پی ببرد.
داروهای مخدر و سوء مصرف الکل می توانند باعث اختلال عملکرد جنسی شوند.
بیماری های دستگاه تناسلی زنان می توانند موجب اختلال جنسی شوند.
از این رو تشخیص این موارد اختلال جنسی به وسیله ی تشخیص بیماری های مزبور صورت می گیرد. به عنوان مثال، بیمار مبتلا به عفونت عودکننده ی مثانه (سیستیت) دچار مقاربت دردناک می شود و تشخیص و درمان اختلال جنسی ناشی از آن را با تشخیص عفونت مزبور امکان پذیر است.
عمل جراحی برداشتن رحم (هیسترکتومی) بیماری های بدخیم دستگاه تناسلی مونث و سرطان پستان موجب کاهش میل جنسی می شوند و تشخیص و درمان به موقع آنها باعث عادی شدن میل جنسی خواهد شد.
اختلالاتی مانند واژینیسم ، التهاب پوستی (درماتیت) ناحیه ی ولو، تحلیل رفتگی دستگاه تناسلی ، چسبندگی کلیتوریس، عفونت با ویروس هرپس سیمپلکس، التهاب و ستیبول ولو، التهاب غده بارتولن (بارتولینیت) ، بافت جوشگاهی (اسکار) و تنگی ناشی از اپیزیوتومی (برش های ایجاد شده در هنگام زایمان، به منظور تسهیل زایمان)، بیماری های راست روده (رکتوم)، التهاب پیشابراه، عفونت ادراری، عفونت مثانه، عفونت گردن رحم، تغییرات پس از اعمال جراحی و رادیوتراپی، التهاب آندومتر رحم، توده ها و کیست های رحمی، بیماری های روده، التهاب مهبل (واژینیت)، تحلیل رفتگی مهبل ، عفونت واژن در اثر پاپیلوما ویروس انسانی ، سرطان مهبل و چندین بیماری دیگر همگی می توانند موجب اختلال عملکرد جنسی شوند و در این موارد، تشخیص علت اصلی به وسیله ی پزشک متخصص برای درمان اختلال جنسی ضرورت دارد.
مرحله ی کمبود استروژنی یائسگی می تواند تغییرات فیزیکی قابل ملاحظه ای را به همراه داشته باشد.
تغییر خلق و خو یا کاهش احساس سلامتی در این مرحله می تواند موجب کم شدن میل جنسی شود.
کاهش میل و برانگیختگی جنسی، کاهش دفعات نزدیکی و افزایش مقاربت دردناک ممکن است در یائسگی دیده شود.
استراتژی های درمانی ناتوانی جنسی زنان به شرح زیر است:
آموزش: آموزش آناتومی طبیعی، عملکرد جنسی، تغییرات طبیعی ناشی از افزایش سن، حاملگی، یائسگی از طریق کتاب،نوار،CD یا تشکیل جلسات آموزشی و نیز آموزش تمرین های برانگیختگی جنسی و نحوه ی برقراری ارتباط صحیح با همسر.
کاهش مقاربت دردناک: استفاده از لغزنده کننده واژن، لیدوکایین (بی حس کننده موضعی)، دوش آب گرم قبل از مقاربت، بیوفیدبک، داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی (در افراد مبتلا به دردهای مفصلی)
درمان اختلال میل جنسی در زنان دشوار است.
چنان چه علت زمینه ای طبی یا هورمونی برای اختلال میل جنسی پیدا شود، مشاوره با زن یا زن و شوهر ممکن است مفید باشد.
درمان کنونی بیماران مبتلا به اختلالات برانگیختگی جنسی به استفاده از لغزنده کننده های تجارتی محدود می شود هر چند که روغن های معدنی و ویتامین های E را نیز مفید دانسته اند.
تشویق ییمار به استفاده از تحریکات قبل از مقاربت به منظور افزایش تحریک می تواند مفید واقع شود.
استحمام با آب گرم، قبل از مقاربت می تواند موجب افزایش برانگیختگی جنسی شود.
اختلالات ارگاسمی به طور کامل به درمان پاسخ می دهند.
درمان، از افزایش تحریک و به حداقل رساندن مهار ارگاسم، و کنترل عضلانی تنش جنسی (منقبض و منبسط کردن متناوب عضلات لگن در طول برانگیختگی شدید جنسی) تشکیل می شود. کنترل عضلانی مزبور ، شبیه تمرین های کگل (kegel) است.
در این تمرین ها، بیمار یک انگشت خود را در مهبل قرار می دهد و به آرامی از عدد ۱ تا ۱۰ می شمارد و در این مدت، انگشت را به داخل و بالا حرکت می دهد و سپس انگشت را بدون حرکت، ضمن شمارش از ۱ تا ۳ نگه می دارد و بعد به آرامی ضمن شمارش از ۱ تا ۱۰، انگشت را شل می کند. این کار باید ۱۰ تا ۱۵ بار در روز تکرار شود.
