به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، ایربگ یا کیسه هوا، یک وسیله ایمنی نسبتا مدرن است که در زمان بروز تصادفات در خودرو ها، پر از باد شده و به شکل یک بالشتک از محفظه خود خارج می شود؛ بالشتک هوا در سیستم ایربگ اتومبیل، باعث کاهش میزان برخورد سرنشینان اتومبیل با دیگر قطعات داخلی خودرو می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده در سال 2001 در صورتی که سرنشینان اتومبیل اقدام به بستن کمربند ایمنی کنند، در زمان تصادفات رانندگی ایربگ یا کیسه هوا می تواند حداقل تا ۸ درصد از کشته شدن آن ها جلوگیری کند. ایربگ ها در سال 1941 برای اولین بار صنایع مربوط به جت های جنگی طراحی و تولید شدند و پس از گذشت مدتی، در سال 1980 برای اولین بار توسط تولیدکنندگان خودرو ها مورد استفاده قرار گرفتند. چند سال اخیر و با توسعه استاندارد های ایمنی در سراسر دنیا، سیستم های ایمنی مربوط به ایربگ یا کیسه هوای خودرو ها در دچار تغییرات فراوانی شده اند و امروزه بخشی جدا نشدنی از صنایع خودروسازی دنیا به حساب می آیند.
انواع ایربگ خودرو:
۱. ایربگ سرنشینان جلو
کیسه های هوای جلو در قسمت داشبورد و غربیلک فرمان نصب می شوند تا در صورت بروز تصادف های نسبتا شدید، نیم تنه بالایی سرنشینان ردیف اول را از برخورد با بخش های سخت داشبورد، غربیلک فرمان، شیشه جلو و… محافظت کنند. این نوع از کیسه های هوا در ابتدا بیشتر برای افراد بزرگسال که بدون بستن کمربند ایمنی در خودرو می نشستند، طراحی شده بودند اما بعدها و در سال ۱۹۹۸ مورد بازطراحی قرار گرفتند. در گونه های جدید از سنسورهای مختلفی جهت تشخیص وزن افراد، شدت تصادف، موقعیت صندلی و سایر موارد مرتبط بهره گرفته شده تا حداقل آسیب به سرنشینان خودرو، به ویژه بانوان و افراد کوچکتر وارد شود.
۲. ایربگ زانویی
این نوع از کیسه های هوا در قسمت زیرین غربیلک فرمان نصب شده تا مانع آسیب رسیدن به زانوهای راننده شوند. این نوع ایربگ اولین بار در کیا اسپورتیج به عنوان یک آپشن سفارشی به کار رفت اما بعدها به خودروهای بیشتری راه پیدا کرد. امروزه بسیاری از خودروسازان بزرگ همچون کیا، هیوندای، تویوتا و… از این نوع ایربگ در محصولات خود استفاده می کنند.
۳. ایربگ جانبی
این نوع از کیسه های هوا در سراسر طول پنجره ها نصب شده و هنگام تصادف از بغل و یا واژگون شدن خودرو، از سر و گردن سرنشینان محافظت می کنند. همچنین ایربگ جانبی از پرتاب تکه های ریز شیشه به سمت سرنشینان داخل خودرو در هنگام بروز تصادف ممانعت به عمل می آورد. این نوع از کیسه های هوا در صورت باز شدن تا چند ثانیه حالت خود را حفظ می کنند و این در حالی است که سایر انواع ایربگ در زمان بسیار کوتاه تری حالت خود را از دست می دهند.
۴. ایربگ میانی
در برخی تصادفات این امکان وجود دارد که سر سرنشین جلو به کتف راننده برخورد کرده و موجب بروز صدمه برای هر دو نفر شود. ایربگ میانی این خطر را از بین برده و آسیب های ناشی از آن را به حداقل می رساند. شرکت جنرال موتورز در سال ۲۰۱۱ از این گونه ایربگ ها در بعضی محصولات خود استفاده کرد.
۵. کیسه هوای عابر پیاده
این نوع ایربگ بر خلاف سایر کیسه های هوا وظیفه محافظت از سرنشینان درون خودرو را بر عهده ندارد، بلکه در صورت تصادف اتومبیل با یک عابر پیاده از وی در برابر ضربات ناشی از بدنه مستحکم خودرو تا حد امکان محافظت می کند. ایربگ عابر پیاده که اطراف شیشه جلو و در ستون های کناری آن نصب می شود، اولین بار توسط شرکت ولوو طراحی و به کار گرفته شد.
۶. ایربگ کمربند ایمنی
در برخی تصادفات شدید این امکان وجود دارد که کمربندهای ایمنی صدماتی را به بدن سرنشینان وارد آورند؛ بدین منظور و به جهت کاستن از آسیب های ناشی از فشار کمربند ایمنی بر بدن کاربر، درون بعضی از کمربندها نوعی کیسه هوا جاسازی شده که در هنگام تصادف باز می شود و از صدمه رسیدن به بدن سرنشین جلوگیری به عمل می آورد. شرکت هایی نظیر مرسدس بنز و لکسوس در بعضی خودروهای خود از این نوع ایربگ استفاده می کنند.
تفاوت ایربگ های SRS و SRP چیست؟
حروف SRS مخفف شده عبارت Supplemental Restraint System به معنای سیستم محدودکننده مکمل است و معمولا طبق شاخصه های مقرر شده برای آن، کیسه های هوا بر اساس فشار وارده بر کمربند ایمنی سرنشینان عمل می کنند و قابلیت تنظیم میزان بازشدگی ایربگ در آنها وجود ندارد. در واقع اگر فشار تصادف بر کمربندهای ایمنی سرنشینان بیش از حد تعیین شده باشد، ایربگ SRS باز شده تا حفاظت از سرنشینان خودرو تکمیل شود. البته در صورت بسته نبودن کمربند ایمنی نیز جای نگرانی نیست، چرا که سنسور فشار ایربگ SRS خودروهای امروزی در جلو خودرو قرار داشته و پس از تشخیص تصادف شدید به سرعت وارد عمل می شود؛ بنابراین مستقل از فاکتور بستن یا نبستن کمربند عمل می کند.
اما فناوری SRP که به عبارت Supplemental Restraint And Protection اشاره دارد، جدیدتر بوده و در آن میزان انبساط کیسه های هوا قابل تنظیم است. این سیستم برای اولین بار در سال ۱۹۹۸ توسط شرکت رنو وارد صنعت خودروسازی شد و امروزه در بسیاری از تولیدات این شرکت نظیر تندر ۹۰ وجود دارد. ایربگ های SRP به نسبت میزان فشار وارده بر خودرو منبسط می شوند؛ بنابراین فرم آنها قابل تطبیق با شدت ضربه وارده است. همچنین محتویات ایربگ SRP پس از برخورد سر یا بدن سرنشین خالی می شود تا خطر کمتری را برای فرد به دنبال داشته باشد. به طور کل و بر اساس صحبت های برخی کارشناسان، سیستم های ایربگ SRP معمولا ایمنی بالاتری نسبت به کیسه هوای SRS برای کاربران فراهم می آورند.
