دفترچه خاطرات تاریخ معاصر را ورق می زنیم. آن روزها را که هفته نامه نیوزویک در 15 بهمن 57 طی گزارشی در خصوص ورود امام به تهران نوشت: آیت الله خمینی در اولین سخنانش به مردم گفت: زمانی می توانیم از پیروزی سخن بگوئیم که دست اجانب را قطع کرده باشیم." این اظهارات آغاز عصر جدیدی در ایران بود که بی شک می توان از آن تحت عنوان "عصر خمینی" یاد کرد: عصری که تلاش های "امام روح الله" برای قطع سلطه اجانب با فریادهای الله اکبر مردم همراه شده است. "عصر خمینی" تنها محدود به دوران حضور بنیانگذار کبیر انقلاب نشد و پس از آن در نهایت تدبیر و شایستگی تداوم یافت و جهان همچنان مبهوت پژواک صدای انقلاب اسلامی است.
عصری که "امام روح الله" آغاز کرد، مشخصه هایی دارد که عمده آنها عبارت است از: ایجاد روح عزت و استقلال و استغنا و اعتماد به نفس برای ملتی که در طول سالیان متمادی سعی شده بود این روحیات از او گرفته شود و دیگران بر سرنوشت او تسلط پیدا کنند...مشخصه ی دیگر عصری که امام موجد آن بودند عبارت است از گرایش و احترام به ارزش های انسانی و عدالت و حریت و آرای مردم. همان شخصیت با عظمت که امروز مردم دنیا و دشمنان او نیز به عظمتش اعتراف می کنند، می گفت: اگر به من خدمتگزار بگویند، بهتر است از این که به من رهبر بگویند."
راست می گفت و تعارف و تظاهر نمی کرد. او تا آن اندازه برای مردم احترام قائل بود که خود را خدمتگزار آنها بداند، ما مثل این نمونه را در دنیا و تاریخ سراغ نداریم. شناخت سیر تطور و تحول اندیشه های حضرت امام از دوره های جوانی تا سال های واپسین عمر برای ما که در معرض دگرگونی های اجتماعی جدی هستیم، امری لازم و ضروری و نشان دهنده این است که تصلب و جزمیت در نگاه پویای امام، مذموم و نامطلوب است، از همین رو تمامی دوره های حیات پربرکت حضرتش سرشار از تحرک و پویایی است. به دیگر سخن، امام بین "جمهوریت" و "اسلامیت" نظام، رابطه ی استوار و ارگانیک برقرار کرد؛ تلاشی که این روزها باید بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد.
و البته این فقره بیانگر همه نگره ها در باب "امام روح الله" نیست. چه؛ او شخصیتی همه جانبه و چندبعدی است. توصیه مداوم ایشان به مسئولان در توجه به پابرهنگان تا آنجا است که "امام روح الله" این انقلاب را متعلق به پابرهنگان و کوخ نشینان می دانند و از مردم می خواهند تا افرادی را که درد کوخ نشینی را نچشیده اند به مراتب بالای نظام راه ندهند. امام با اعتقاد راسخ به جوانان و نیروی جوانی آنان تحولی در مدیریت ایجاد کرد که هشت سال دفاع مقدس ما و تمام پیروزی های آن نتیجه همان اعتماد و اعتقاد است.
"یاد" امام یادآور "عزت" ملت ایران و یادآور همه آن روزهای سخت و جان فرسایی است که ملت از زیر ظلم و ستم استکبار رهایی یافت. یاد امام یاد عدالت و مهرورزی است و عدالتی که بر مبانی اسلام پایه گذاری شده است.
راستی اما؛ "ندای امام خمینی از قلب و از اعماق تاریخ و از ژرفای روح این ملت برمی خاست. مردمی که در طول 14 قرن حماسه محمد (ص)، زهرا (س)، و زینب (س)، سلمان، ابوذر و صدها هزار زن و مرد دیگر را شنیده بودند و این حماسه ها با روحشان عجین شده بود بار دیگر همان ندای آشنا را از حلقوم این مرد شنیدند و علی (ع) و حسین (ع) را در چهره او دیدند. مردمی که سال ها این آرزو را که در زمره ی یاران امام حسین (ع) باشند در سرمی پروراندند؛ به ناگاه خود را در صحنه ای این چنین مشاهده کردندذ، گویا حسین (ع) را به عینه می دیدند ... کربلا و حنین، بدر، احد، تبوک و خیبر را می دیدند".
** این یادداشت توسط آقای علیرضا شمس دبیر سرویس فرهنگی ساعدنیوز تنظیم شده است.
