انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست، حالتی است که در آن فاشیای کف دست و انگشتان سفت و ضخیم می شوند این تغییر شکل در دست به طور تدریجی با گذشت زمان ایجاد می شود. با شروع پیشرفت انقباض دوپویترن، قسمت های بیشتری از فاشیا به دلیل تشکیل گره های بافتی در زیر پوست بسیار ضخیم می شوند. این منجر به کوتاه شدن فاشیا می شود. این وضعیت به طور عمده انگشتانی را که از شست فاصله دارند را تحت تأثیر قرار می دهد. این وضعیت ممکن است شامل انگشتان چهارم و پنجم باشد.
انقباض دوپویترن روی چه کسانی تأثیر می گذارد؟
بررسی ها نشان داده است که این وضعیت در بین مردان بیشتر از زنان دیده شده است. علاوه بر آن، انقباض دوپویترن بیشتر در بیماران دیابتی مشهور است. در بین مبتلایان به بیماری صرع و سوء مصرف کنندگان الکل این وضعیت بیشتر دیده می شود. شناخته شده است که در بیمارانی که بیش از 50 سال سن دارند رخ می دهد.
علت انقباض دوپویترن چیست؟
علت دقیق انقباض دوپویترن مشخص نیست. در چند مورد، انقباض دوپویترن می تواند از اعضای خانواده به ارث برسد، و از این رو، این یک مشکل ژنتیکی نیز محسوب می شود. علت دقیق انقباض دوپویترن به روشنی درک نشده است. به نظر می رسد خطر ابتلا به این بیماری توسط بیماری های کبدی مانند سیروز، دیابت، صرع و مشکلات تیروئید افزایش می یابد.
علائم بیماری دوپویترن
دوپویترن به طور معمول در طول سالها به آرامی پیشرفت می کند، این وضعیت معمولا با ضخیم شدن پوست در کف دست شما آغاز می شود و همانطور که در حال پیشرفت است، پوست روی کف دست شما ممکن است چروک یا گود شود.یک قوس از بافت می تواند در کف دست شما ایجاد شود این توده ممکن است به لمس شدن حساس باشد اما معمولا دردناک نیست.در مراحل بعدی دوپویترن، طناب های بافتی که زیر پوست کف دست شما قرار دارند، می توانند تا انگشتان شما گسترش پیدا کنند به طوری که این طناب ها سفت می شوند و در مواقع شدید انگشتان شما ممکن است به سمت کف دستتان برسند.انگشت کوچک وحلقه بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرند، اما انگشت میانی نیز می تواند درگیر باشد، انگشت شست و اشاره به ندرت تحت تاثیر قرار می گیرند. دوپویترن در هر دو دست می تواند اتفاق بیفتد، هر چند یک دست معمولا به شدت بیشتری تحت تاثیر قرار می گیرد.
دلایل بیماری دوپویترن
پزشکان نمی دانند که علت دوپویترن چیست وهیچ شواهدی وجود ندارد که آسیب های دست یا اشاعه هایی که باعث ارتعاش به دست می شوند را باعث ایجاد این وضعیت بدانند.
عوارض جانبی بیماری دوپویترن
دوپویترن می تواند استفاده از دست هایتان را برای انجام کارهای خاصی سخت کند. از آنجا که انگشت شست و انگشت اشاره معمولا تحت تأثیر قرار نمی گیرند، بسیاری از افراد ناراحتی و ناتوانی زیادی برای انجام فعالیت های حرکتی مانند نوشتن را ندارند اما با پیشرفت دوپویترن، می تواند توانایی شما را به طور کامل دستتان را محدود کند، مانند باز کردن کامل دستتان، گرفتن اشیا بزرگ، یا قرار دادن دستتان در جاهای باریک.
تشخیص بیماری دوپویترن
در بیشتر موارد پزشکان می توانند دوپویترن را تشخیص دهند، دوپویترن توسط نگاه و احساس از دست شما تشخیص داده می شود تست های دیگر به ندرت لازم است. پزشک شما دست هایتان را با یکدیگر مقایسه می کند و برای پوست های دست ،کف دستتان را بررسی می کند.
او همچنین بخشی از دستها و انگشتان شما را برای بررسی گره های سخت یا بافت ها فشار می دهد؛ همچنین ممکن است بررسی کند که آیا شما می توانید دست خود را روی یک میز یا سطح صاف دیگری قرار دهید یا خیر. عدم توانایی باز کردن کامل انگشتان نشان می دهد که شما دچار دوپویترن هستید.
چه مراقبت هایی در خانه می توان انجام داد؟
قبل از عمل جراحی می توانید کارهایی برای بیماری دوپویترن انجام دهید. بهتر است وضعیت خود را زیر نظر داشته باشید زیرا می تواند سال ها یا حتی چندین دهه طول بکشد تا این بیماری پیشرفت کند.زمانی که دیگر قادر نیستید دست خود را صاف بر روی میز قرار دهید یا در فعالیت های روزمره خود دچار مشکل می شوید، بهتر است به پزشک یا جراح مراجعه کنید.جراح در مورد مناسب ترین شیوه عمل جراحی دست شما صحبت خواهد کرد. بهتر است سعی نکنید انگشتان خود را صاف کنید زیرا این امر باعث تشدید آسیب بافت ها و بدتر شدن اوضاع می شود.پس از عمل جراحی، لازم است که جهت دستیابی به بهترین نتیجه و عملکرد، برای استفاده از آتل و کنترل اثر زخم، به فیزیوتراپیست مراجعه کنید.
چه مدت زمانی برای بهبودی لازم است؟
زخم ها معمولاً حدود 10 تا 14 روز طول می کشد تا بهبود یابند. در این مدت باید انگشتان خود را به آرامی حرکت دهید.باید بعد از دو هفته اول بتوانید برای انجام بسیاری از کارهای روزانه از انگشتان دست خود استفاده کنید. تا سه ماه کاهش تدریجی درد و تورم و بهبود حرکت و قدرت انگشتان وجود دارد.فیزیوتراپی زودرس می تواند به جلوگیری از عوارض و به حداقل رساندن درد بعد از عمل جراحی کمک کند.بهبودی کامل بعد از عمل با توجه به موقعیت انگشت قبل از عمل و آنچه در عمل جهت صاف کردن انگشت لازم است، تا سه ماه یا بیشتر طول می کشد.
گزینه های درمانی این وضعیت به شدت و پیشرفت بیماری بستگی دارد. اگر وضعیت پیشرفت بیماری به صورت کند و تدریجی است، پس لازم نیست زیاد نگران باشید.
راهکار هایی برای تسکین علائم بیماری دوپویترن
- تکنیک نیدلینگ: در موارد شدید، ممکن است به این روش نیاز داشته باشید. در این روش، استفاده از سوزن درمانی می تواند موثر باشد. سوزن ها از طریق پوست شما وارد می شوند و بر روی طناب بافتی تاثیر می گذارند. اما در این شرایط، احتمال عود و بازگشت انقباضات وجود دارد. در چنین مواردی، روش باید تکرار شود. یکی از اصلی ترین مزایای روش سوزن زدن، این است که نیازی به برش ندارد. به همین دلیل می توان سوزن زدن را همزمان روی چند انگشت انجام داد. اما نمی توان از آن در بعضی از نقاط انگشت که خطر آسیب به عصب وجود دارد استفاده کرد.
- تزریق آنزیم ها: تزریق نوع خاصی از آنزیم به کف دست شما می تواند تاندون ها را نرم کند. احتمال ضعیف شدن اعصاب و تاندون های کف دست در حین تزریق آنزیم ها وجود دارد. آنزیم کلاژناز کلستریدیال برای درمان این وضعیت موثرتر شناخته شده است.
- پرتو درمانی: این روش کاملا غیر تهاجمی است. می تواند برای بیماران با شدت کم تجویز شود. بررسی ها در مورد استفاده از اشعه برای این شرایط ادامه دارد. با این حال، نتایج کاملا مثبتی نشان نداده است.
- عمل جراحی: در بیشتر موارد شدید، گزینه دیگر برای بیمار برداشتن بافت کف دست شما با جراحی است.
- ضربه استروئیدی (تزریق): اگر یک توده دردناک باشد ، تزریق استروئید ممکن است به کاهش درد کمک کند. در بعضی موارد، ممکن است از بدتر شدن وضعیت شما جلوگیری کند. ممکن است به تزریق مکرر نیاز داشته باشید.
- فاسیوتومی: در این روش بی حسی موضعی به دست ها داده می شود و کل بدن تحت بیهوشی قرار نمی گیرد. جراحی در ناحیه آسیب دیده انجام می شود. بعد از جراحی از بیمار خواسته می شود که برای بهبودی آتل بزنید.
- عوارض جراحی: خطرات مختلفی در ارتباط با جراحی برای انقباض دوپویترن وجود دارد. قبل از انتخاب گزینه های درمانی بهتر است جوانب مثبت و منفی روش های درمانی مختلف را بسنجید.
منظور از آپنه خواب چیست؟
