منظور از آپنه خواب چیست؟

آپنه انسدادی یک اختلال جدی در خواب است. این انسداد باعث می شود تنفس به طور مکرر در هنگام خواب قطع و وصل شود.انواع مختلفی از آپنه خواب وجود دارد اما شایع ترین آن آپنه انسدادی خواب است. این نوع آپنه هنگامی اتفاق می افتد که عضلات گلو به طور متناوب شل شده و راه هوایی گلو را در هنگام خواب مسدود کنند.

علت آپنه خواب چیست؟

آپنه خواب زمانی رخ می دهد که عضلات در پشت گلو شما بیش از حد شل شده و اجازه تنفس طبیعی را نمی دهند. این عضلات از ساختارهایی از جمله نرم کام، زبان کوچک حمایت می کنند.هنگامی که این عضلات شل شوند، راه هوایی شما تنگ و یا بسته شده که تنفس شما را قطع کرده و ممکن است تنفس به مدت ۱۰ تا ۲۰ ثانیه کافی نباشد که این حالت ممکن است سطح اکسیژن در خون شما را کاهش داده و باعث ایجاد دی اکسید کربن گردد.

مغز شما این اختلال تنفس را حس می کند و به فاصله زمانی کوتاهی شما را از خواب بلند می کند به طوری که شما بتوانید راه هوایی خود را اندکی بازتر نمایید. این بیداری معمولا به قدری مختصر است که شما آن را به یاد نمی آورید.

شما می توانید با تنگی نفس گذرا بطور خود بخودی از خواب بیدار شوید و به سرعت، با یک یا دو نفس عمیق آن را تصحیح نمایید. شما ممکن است صدای یک خرناس، خفگی یا صدای نفس نفس زدن ایجاد نمایید.

این الگو می تواند در شما پنج تا ۳۰ بار یا بیشتر، هر یک ساعت و یا در تمام طول شب تکرار گردد. این اختلالات توانایی شما را برای رسیدن به خواب مطلوب عمیق، مراحل آرام از خواب، مختل می کند و شما احتمالا در زمان بیداری خود احساس خواب آلودگی خواهید کرد.

افراد مبتلا به وقفه تنفسی خواب ممکن است از این که خواب آنها قطع شده، آگاه نباشند. در واقع، بسیاری از مردم با این نوع از آپنه خواب فکر می کنند که تمام شب را به خوبی خوابیده اند.

علائم آپنه خواب یا وقفه تنفسی

علائم و نشانه های آپنه انسدادی خواب شامل موارد زیر است:

• خواب آلودگی مفرط در طول روز
• خروپف با صدای بلند
• وضعیت هایی از توقف تنفس در هنگام خواب مشاهده شده
• بیداری های ناگهانی همراه با نفس نفس زدن یا خفگی
• بیدار شدن با خشکی دهان یا گلو درد
• سردرد صبحگاهی
• مشکل درایجاد تمرکز در طول روز
• تجربه تغییرات خلقی مانند افسردگی یا تحریک پذیری
• فشار خون بالا
• تعریق شبانه
• کاهش میل جنسی

عوارض وقفه تنفسی

آپنه انسدادی خواب یک بیماری جدی پزشکی محسوب می شود. عوارض این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خستگی و خواب آلودگی روزانه

بیداری های مکرر مرتبط با آپنه انسدادی، خواب طبیعی و ترمیمی را غیر ممکن می کند. افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب معمولاً خواب آلودگی شدید در روز، خستگی و تحریک پذیری را تجربه می کنند. به طور کلی آن ها در تمرکز مشکل خواهند داشت و خواب آلوده هستند. همچنین در حوادث ناشی از کار در معرض خطر بالاتری قرار دارند. کودکان و جوانان مبتلا به آپنه انسدادی خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند و معمولاً دارای مشکلات توجه یا اختلالات رفتاری هستند.

مشکلات قلبی عروقی

افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در هنگام آپنه انسدادی خواب رخ می دهد فشار خون را افزایش می دهد و سیستم قلبی عروقی را تحت فشار قرار می دهد. بسیاری از افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب دچار فشار خون بالا “hypertension” می شوند که می تواند خطر بیماری قلبی را افزایش دهد. هرچه آپنه انسدادی خواب شدیدتر باشد، خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر، حمله قلبی، نارسایی قلبی و سکته مغزی بیشتر است. آپنه انسدادی خواب باعث افزایش ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی) می شود. این ریتم های غیر طبیعی می تواند فشار خون را کاهش دهد. اگر بیماری قلبی زمینه ای وجود داشته باشد، دوره های مکرر آریتمی می تواند منجر به مرگ ناگهانی شود.

عوارض ناشی از داروها و جراحی

ابتلا به آپنه انسدادی خواب، نگرانی در برابر برخی از داروها و بیهوشی های عمومی است. این داروها مانند داروهای آرامبخش، مسکن های مخدر و بیهوشی های عمومی راه تنفسی فوقانی شما را شل می کنند و ممکن است آپنه انسدادی خواب را بدتر کنند. اگر به آپنه انسدادی خواب مبتلا هستید، ممکن است بعد از جراحی های سخت به ویژه پس از دریافت آرام بخشی و خوابیدن به پشت، مشکلات تنفسی بدتری را تجربه کنید. افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب ممکن است در معرض عوارض بعد از جراحی باشند. اگر آپنه انسدادی خواب یا علائم مربوط به آپنه انسدادی خواب را دارید، قبل از عمل جراحی به پزشک خود بگویید. در صورت داشتن علائم آپنه انسدادی خواب، پزشک ممکن است قبل از انجام جراحی آزمایش آپنه انسدادی خواب را برای شما تجویز کند.

مشکلات چشمی

برخی تحقیقات نشان داده است که بین آپنه انسدادی خواب و برخی شرایط خاص چشم مانند گلوکوم “glaucoma” ارتباط وجود دارد. عوارض چشمی معمولاً قابل درمان است.

شرکای بی خواب

خروپف بلند می تواند اطرافیان را نیز از استراحت باز داشته و در نهایت روابط شما را مختل کند. حتی برخی از شرکا ممکن است خواب در اتاق دیگری را انتخاب کنند. بسیاری از شرکای افرادی که خرخر می کنند نیز بی خواب هستند. افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب ممکن است از مشکلات حافظه، سردردهای صبحگاهی، نوسانات خلقی یا احساس افسردگی و نیاز به ادرار مکرر در شب (شب ادراری) شکایت داشته باشند.

عوامل تشدید کننده وقفه تنفسی

در زیر به برخی از مهم ترین عوامل تشدید کننده این اختلال اشاره خواهیم کرد:

• جنسیت مذکر
• چاقی
• سن بالای ۴۰ سال
• اندازه بزرگ گردن
• لوزه ها و زبان های بزرگ متورم
• ری فلاکس معده
• الکل و داروهای آرام بخش باعث آرامش عضلات گلو نیز می شود.
• آپنه مرکزی خواب اغلب با هر یک از عوامل خطر زیر مرتبط است:
• جنسیت مذکر
• سن بالای ۶۵ سال
• اختلالات قلب مانند فیبریلاسیون دهلیزی یا نقص پروتز دهلیزی مانند PFO
• سکته مغزی
• فشار خون بالا

چگونگی توقف تنفس در خواب

هنگامی که تنفس متوقف شود، دی اکسید کربن در جریان خون ایجاد می شود. رگ های خونی در جریان خون، سطوح دی اکسید کربن بالا را متوجه می شوند. مغز فرد را برای باز کردن مسیر تنفسی تا حدی هوشیار می کند. سطوح اکسیژن بازیابی می شود و بدین ترتیب فرد به خواب فرو می رود.

تشخیص آپنه خواب

برای تشخیص وضعیت تان، پزشک ممکن است یک ارزیابی بر اساس علائم، نشانه های شما و برخی آزمایش ها انجام دهد. پزشک ممکن است شما را به یک متخصص خواب در مرکز خواب برای ارزیابی بیشتر ارجاع دهد.شما یک معاینه فیزیکی خواهید داشت، و پزشک متخصص پشت گلو، دهان و حفره بینی شما را برای مشاهده بافت اضافی و یا اختلالات بررسی خواهد کرد. همچنین ممکن است دور گردن و کمر شما را اندازه گیری کرده و فشار خون تان را چک نماید.ارزیابی ممکن است شامل نظارت تنفس شبانه و دیگر عملکردهای بدن شما هنگام خواب باشد. تست های اولیه برای تشخیص آپنه انسدادی خواب عبارتند از:

پلیسومنوگرافیPolysomnography

در طی این مطالعه خواب، شما به تجهیزاتی متصل خواهید شد که بر فعالیت قلب، ریه و مغز شما، الگوهای تنفس، حرکات بازو، پا و سطح اکسیژن خون در هنگام خواب نظارت می کنند. شما ممکن است یک خواب کامل شبانه داشته باشید، که در آن شما در تمام طول شب تحت نظارت قرار گرفته و دوره های خواب شما هم بررسی می گردند.در مطالعه دوره خواب شبانه، شما در نیمه اول شب تحت نظارت هستید. اگر شما با آپنه انسدادی خواب تشخیص داده شوید، پرستار شاید شما را از خواب بیدار کرده و شما ممکن است فشار مثبت مداوم را برای نیمه دوم شب دریافت کنید.این تست می تواند به پزشک در تشخیص آپنه انسدادی خواب کمک نموده و درمان فشار مثبت راه هوایی، در صورت مناسب بودن را تنظیم نماید. این مطالعه خواب همچنین می تواند در رد کردن سایر اختلالات خواب، مانند حرکات دوره ای دست و یا حمله خواب، که همچنین می تواند باعث خواب آلودگی مفرط در طول روز گردد، کمک نماید، اما نیاز به درمان متفاوتی است.

تست آپنه خواب در خانه

تحت شرایط خاص، پزشک ممکن است شرایط ویژه ای را در خانه برای تشخیص آپنه خواب شما فراهم آورد. این تست معمولا شامل اندازه گیری جریان هوا، الگوهای تنفسی و سطح اکسیژن خون، و احتمالا حرکات و شدت خروپف می باشد.پزشک ممکن است شما را به یک متخصص گوش، حلق و بینی برای رد کردن هر گونه انسداد آناتومیک در بینی یا گلوی شما، ارجاع دهد.

روش های درمان آپنه خواب

در موارد خفیف تر آپنه خواب، ممکن است که پزشک تان تنها مجموعه ای از تغییرات در سبک زندگی، همچون کاهش وزن یا ترک کردن سیگار را پیشنهاد دهد. اگر آلرژی های تنفسی داشته باشید، پزشک تان درمانی را برای آلرژی های شما توصیه خواهد کرد. اگر این اقدامات علائم و نشانه های شما را بهبود ندادند یا اگر آپنه شما متوسط تا شدید است، باید سایر روش های درمانی را امتحان کنید.برخی دستگاه ها می توانند به باز کردن راه هوایی بسته شده (مسدود) کمک کنند. در سایر موارد ممکن است به عمل جراحی نیاز باشد. درمان های موجود برای آپنه خواب انسدادی عبارتند از:

۱. درمان های غیرجراحی

• فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP): اگر آپنه خواب متوسط تا شدید داشته باشید، می توانید از دستگاهی استفاده کنید که هوا را از طریق ماسکی که درهنگام خواب روی بینی تان قرار می گیرد، وارد بینی تان می کند. فشار هوایی که این دستگاه ایجاد می کند، کمی بیشتر از فشار هوای اطراف است و به اندازه ای است که مسیرهای هوایی فوقانی شما را باز نگه دارد و از این طریق از آپنه و خروپف جلوگیری کند.

گرچه CPAP متداول ترین و مطمئن ترین روش درمان آپنه خواب است، اما از نظر برخی، پرزحمت یا ناخوشایند است. به همین دلیل عده ای این روش درمان را رها می کنند، اما اکثر افراد با کمی تمرین یاد می گیرند که چگونه کشش بندها را طوری تنظیم نمایند که هم احساس راحتی کنند و هم فشار هوای مناسبی دریافت نمایند.

ممکن است که لازم باشد تا برای پیدا کردن ماسکی که با آن احساس راحتی می کنید، بیش از یک نوع ماسک را امتحان کنید. استفاده از دستگاه رطوبت ساز به همراه دستگاه CPAP برای برخی از افراد مفید است. اگر در استفاده از این دستگاه به مشکل برخوردید، آن را کنار نگذارید. در این باره با پزشک تان مشورت کنید و از او بپرسید که انجام چه تغییراتی می تواند به راحتی بیشتر شما در حین استفاده از دستگاه کمک کند.

به علاوه، اگر علی رغم استفاده از این دستگاه همچنان خروپف می کنید یا خروپف تان دوباره شروع شده است، با پزشک تان تماس بگیرید. ممکن است که لازم باشد تا با هر بار تغییر وزن تان، فشار دستگاه CPAP مجددا تنظیم شود.

• سایر دستگاه های فشار راه هوایی: اگر استفاده از دستگاه CPAP همچنان برای شما مشکل است، می توانید از دستگاه دیگری استفاده کنید که درهنگام خواب، فشار هوا را به طور اتوماتیک تنظیم می کند (Auto-CPAP). دستگاه دیگری به نام BiPAP یا فشار مثبت راه هوایی از نوع دوسطحی نیز وجود دارد. این دستگاه ها درهنگام دم، فشار هوای بیشتر و درهنگام بازدم، فشار هوای کمتری را فراهم می کنند.
• دستگاه فشار مثبت بازدمی راه هوایی (EPAP): این دستگاه های کوچک و تک کاربره، قبل از خواب روی هر سوراخ بینی قرار داده می شوند. این دستگاه، دریچه ای است که اجازه ی ورود آزادانه ی هوا را درهنگام دم می دهد، اما درهنگام بازدم، هوا باید از سوراخ های کوچکی که در دریچه تعبیه شده اند، عبور کند. این امر، فشار موجود در راه هوایی را افزایش می دهد و آن را باز نگه می دارد.

ممکن است که این دستگاه بتواند به کاهش خروپف و خواب آلودگی افراد مبتلا به آپنه خواب انسدادی خفیف کمک کند و گزینه ای مناسب برای افرادی باشد که قادر به تحمل دستگاه CPAP نیستند.

• ابزارهای دهانی : گزینه ی دیگر، پوشیدن ابزاری دهانی است که برای باز نگه داشتن گلوی شما طراحی شده است. مطمئنا CPAP مؤثرتر از ابزارهای دهانی است، اما استفاده از ابزارهای دهانی راحت تر است. برخی از آنها طوری طراحی شده اند که با جلو آوردن فک، راه گلو را باز نگه می دارند؛ که گاهی اوقات می تواند در کاهش خروپف و آپنه خواب انسدادی خفیف مؤثر باشد.

شما می توانید این ابزار را از دندان پزشک تان بخواهید. ممکن است که لازم باشد تا قبل از پیدا کردن ابزار مناسب، ابزارهای مختلفی را امتحان کنید. هنگامی که ابزار مناسب خودتان را پیدا کردید، باید در طول سال اول و پس از آن نیز به طور مرتب با دندان پزشک تان در ارتباط باشید و با او تمرین کنید تا طرز استفاده از آن را کاملا یاد بگیرید، مطمئن شوید که دستگاه همچنان مناسب شماست و همچنین علائم و نشانه هایتان را مجددا ارزیابی کنید.

۲. جراحی

اگر سایر روش های درمانی مؤثر واقع نشوند، پزشک روش جراحی را به شما پیشنهاد می کند. عموما قبل از درنظر گرفتن جراحی، حداقل یک دوره ی آزمایشی سه ماهه از گزینه های درمانی دیگر پیشنهاد می شود. با این حال برای افراد معدودی که دارای مشکلات خاصی در ساختار فک شان هستند، جراحی به عنوان اولین و بهترین گزینه به کار می رود.

هدف از جراحی در آپنه خواب، بزرگ کردن راه هوایی از طریق بینی یا حلق است که ممکن است باعث خروپف یا بسته شدن مسیرهای هوایی فوقانی در فرد و آپنه خواب شده باشد. گزینه های جراحی عبارتند از:

• خارج کردن بافت: در این روش که اوولوپالاتوفارینگوپلاستی نامیده می شود، پزشک تان بافتی را از پشت دهان و بالای گلوی شما خارج می کند. لوزه ها و آدنوئیدهای شما نیز معمولا برداشته می شوند. این جراحی می تواند مانع از لرزیدن ساختارهای حلق و درنتیجه پیشگیری از خروپف شود. این روش تأثیر کمتری نسبت به CPAP دارد و درمان مطمئنی برای آپنه خواب انسدادی درنظر گرفته نمی شود.

برداشتن بافت ها در پشت گلو با انرژی رادیوفرکانسی (قطع رادیوفرکانسی) می تواند گزینه ی خوبی برای آنهایی باشد که نمی توانند CPAP یا ابزارهای دهانی را تحمل کنند.

• جابه جایی فک: در این روش، استخوان فک شما به سمت جلو حرکت داده می شود. این کار، فضای پشت زبان و کام نرم را بزرگ می کند و احتمال انسداد را کاهش می دهد. به این روش، توسعه ی ماگزیلا مندیبولار گفته می شود.
• کاشت: پس از آنکه شما بی حسی موضعی دریافت کردید، میله هایی پلاستیکی از طریق عمل جراحی در داخل کام نرم جای گذاری می شوند.
• ایجاد یک مسیر هوایی جدید (تراکئوستومی): اگر سایر روش های درمانی برای شما مؤثر واقع نشوند و شما مبتلا به آپنه خواب شدید و خطرناک باشید، ممکن است که به این جراحی نیاز پیدا کنید. جراح در این روش، سوراخی در گردن شما ایجاد می کند و یک لوله ی پلاستیکی یا فلزی را در آن قرار می دهد که شما می توانید از طریق آن نفس بکشید. شما باید این سوراخ را در طول روز بپوشانید اما درهنگام خواب، پوشش آن را بردارید تا بتوانید از طریق آن نفس بکشید. با این کار مجبور نیستید تا برای نفس کشیدن از راه هوایی بسته شده در گلوی خود استفاده کنید و به جای آن با ریه هایتان نفس می کشید.

عمل های جراحی دیگری نیز هستند که به وسیله ی پاک سازی یا بزرگ کردن مسیر هوایی به کاهش خروپف و درمان آپنه خواب کمک می کنند:

• جراحی بینی برای برداشتن پولیپ ها یا صاف کردن تیغه ی خم (کج) بین سوراخ های بینی (انحراف تیغه ی بینی)
• جراحی برای برداشتن لوزه ها یا آدنوئیدهای بزرگ شده
• جراحی کاهش وزن

درمان های موجود برای آپنه خواب مختلط و مرکزی عبارتند از:

۳. درمان های غیرجراحی

• درمان مشکلات پزشکی مرتبط با آپنه: علل احتمالی آپنه خواب مرکزی عبارتند از اختلالات قلبی یا عصبی -عضلانی، که درمان این بیماری ها ممکن است در کاهش آپنه خواب مؤثر باشد. به عنوان مثال درمان نارسایی قلبی ممکن است آپنه خواب مرکزی را رفع کند.
• اکسیژن مکمل: استفاده از اکسیژن مکمل درهنگام خواب ممکن است به تسکین علائم آپنه خواب مرکزی کمک کند. فرم های متنوعی از اکسیژن و همچنین دستگاه های مختلفی برای رساندن اکسیژن به ریه های شما وجود دارند.
• تهویه ی تطبیقی سِروو (ASV): این دستگاه جریان هوا که به تازگی موردتأیید قرار گرفته است، الگوی تنفس طبیعی شما را به دست می آورد و اطلاعات مربوط به آن را در یک کامپیوتر توکار ذخیره می کند. این دستگاه پس از به خواب رفتن شما از فشار هوا برای طبیعی کردن الگوی تنفسی تان و جلوگیری از بروز وقفه در تنفس استفاده می کند. به نظر می رسد که در برخی موارد، دستگاه ASV در درمان آپنه خواب مختلط موفق تر از سایر فرم های فشار مثبت راه هوایی عمل می کند.
• فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP): این روش که در آپنه خواب انسدادی نیز به کار می رود، شامل قرار دادن یک ماسک فشار مداوم روی بینی، در حین خواب است. CPAP ممکن است خروپف را ازبین ببرد و از آپنه خواب جلوگیری نماید. درست مانند درمان آپنه خواب انسدادی، مهم است که طبق دستور پزشک تان از این دستگاه استفاده کنید. اگر ماسک تان شما را اذیت می کند یا فشار هوا برای شما بیش ازحد قوی است، با پزشک تان صحبت کنید تا تنظیمات لازم را انجام دهد.
• فشار مثبت راه هوایی از نوع دوسطحی (BiPAP): برخلاف CPAP که فشار مثبت و مداومی را در حین تنفس برای راه هوایی فوقانی شما فراهم می کند، در BiPAP، فشار هوا درهنگام دم بالاتر است و درهنگام بازدم کاهش می یابد.

هدف از این درمان، کمک به الگوی تنفس ضعیف در آپنه خواب مرکزی است. برخی دستگاه های BiPAP می توانند به گونه ای تنظیم شوند که در صورت تشخیص توقف تنفس برای چند ثانیه، به طور اتوماتیک به شما اکسیژن برسانند.

علاوه بر این درمان ها، ممکن است که آگهی هایی را درمورد درمان های مختلف آپنه خواب در مجلات بخوانید یا از رادیو و تلویزیون بشنوید. قبل از امتحان کردن هر کدام از آنها و فهمیدن اینکه چقدر می توانند مفید باشند، با پزشک تان مشورت کنید.

ماسک های CPAP مختلفی در بازار وجود دارند

ماسک های فشار مثبت راه هوایی (CPAP) در مدل ها و اندازه های مختلفی برای درمان آپنه خواب به بازار عرضه می شوند. هر فرد دارای نیازها، اولویت ها و شکل صورت متفاوتی است و گاهی اوقات ممکن است که بیمار مجبور شود تا قبل از پیدا کردن ماسک مناسب، ماسک های مختلفی را امتحان کند.

سایزبندی برندها و مدل های مختلف ماسک می توانند باهم متفاوت باشند. گاهی اوقات لازم است که چندین مدل و سایز را امتحان کنید تا بتوانید بهترین ترکیب از راحتی و کارایی را پیدا کنید.

به عنوان مثال؛ اگر از سایز کوچک یکی از این برندها استفاده می کنید، لزوما به این معنا نیست که در برند دیگر نیز باید از ماسک سایز کوچک استفاده کنید. سایزگیری صحیح برای راحتی و عملکرد ماسک ها بسیار مهم است.

در اینجا به چند مدل مختلف از ماسک CPAP و مزایای احتمالی هر کدام از آنها نگاهی می اندازیم. برای اینکه مطمئن شوید ماسک تان متناسب با نیازهای شماست و کاملا اندازه است، با پزشک و فروشنده ی ماسک CPAP مشورت کنید.

ماسک بالشتک دار بینی

در این نوع از ماسک، بالشتک های بینی روی سوراخ های بینی قرار می گیرند و از این طریق، فشار هوای مناسب را فراهم می کنند.

این ماسک می تواند در شرایط زیر مفید باشد:

• اگر در ماسک هایی که قسمت بیشتری از صورت شما را می پوشانند، احساس ناراحتی و اضطراب می کنید
• اگر میدان دید کاملی برای مطالعه یا تماشای تلویزیون می خواهید
• اگر می خواهید عینک بزنید
• اگر موی صورت تان به حدی است که در عملکرد سایر ماسک ها اختلال ایجاد می کند

ماسک های بینی

این ماسک، بینی را می پوشاند و از این طریق فشار هوای مناسب را تأمین می کند.

این ماسک ها می توانند در شرایط زیر مفید باشند:

• اگر پزشک تان دستور داده است که فشار هوا روی درجه ی بالا تنظیم شود
• اگر درهنگام خواب، زیاد به این طرف و آن طرف حرکت می کنید

ماسک های کل صورت

این ماسک، بینی و دهان شما را می پوشاند و فشار هوای مناسب را تأمین می کند.

این ماسک ها می توانند در شرایط زیر مفید باشند:

• اگر گرفتگی بینی دارید و تنفس از راه بینی برای شما دشوار است
• اگر علی رغم امتحان کردن یه ماهه ی ماسک بینی یا رابط بالشتک دارِ دارای ویژگی رطوبت گرم یا بند چانه یا هردو برای بسته نگه داشتن دهان تان، همچنان شب ها از دهان نفس می کشید

درمان های خانگی و سبک زندگی

در بسیاری از موارد ممکن است که خودمراقبتی، مناسب ترین راهی باشد که می توانید برای مقابله با آپنه خواب انسدادی و احتمالا آپنه خواب مرکزی به کار ببرید. این نکات را امتحان کنید:

• وزن اضافه ی خود را کم کنید: حتی کاهش وزن اندک نیز می تواند به کم کردن میزان تنگی حلق شما کمک کند. در برخی از موارد، اگر به وزن سالم برگردید، ممکن است که آپنه خواب به طور کامل بهبود یابد. اما اگر وزن تان دوباره بالا برود، آپنه خواب باز خواهد گشت.
• ورزش کنید: ورزش منظم می تواند به کاهش علائم آپنه خواب انسدادی کمک کند (حتی بدون کاهش وزن). سعی کنید در اکثر روزهای هفته، ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط مانند پیاده روی تند را در برنامه ی زندگی خود بگنجانید.
• از مصرف الکل و داروهای خاصی مانند آرام بخش ها و قرص های خواب آور اجتناب کنید: اینها ماهیچه های پشت حلق شما را شل می کنند که همین امر در تنفس اختلال ایجاد می کند.
• به جای خوابیدن به پشت، به پهلو یا روی شکم تان بخوابید: خوابیدن به پشت می تواند باعث شود که زبان و کام نرم به پشت گلوی تان خم شوند و راه هوایی شما را مسدود کنند. برای جلوگیری از خوابیدن به پشت، یک توپ تنیس را به قسمت بالای پیژامه ی خود بدوزید.
• در شب، مسیر تنفسی بینی تان را باز نگه دارید: برای کمک به باز نگه داشتن راه بینی ، از اسپری بینی سالین (نمکی) استفاده کنید. درمورد استفاده از هرگونه داروی ضداحتقان یا آنتی هیستامین با پزشک تان مشورت کنید، چرا که این داروها عموما برای استفاده ی کوتاه مدت توصیه می شوند.
• اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید: سیگار کشیدن، آپنه خواب انسدادی را تشدید می کند.

بیماری هموفیلی چیست؟