بیماری کرون و نکات مهم پیرامون آن

بیماری کرون یا Crohn’s disease علت ایجاد کننده آن هنوز ناشناخته است. این بیماری گاهی اوقات به نام بیماری التهابی مزمن روده نیز شناخته می شود، البته تنها بیماری مزمن روده ای نیست. بیماری کرون به طور عمده باعث ایجاد زخم (شکاف در پوشش) روده ی کوچک و روده ی بزرگ می شود، اما می تواند سیستم گوارش را در نقاط دیگر از دهان تا مقعد تحت تأثیر خود قرار دهد. بیماری کرون می تواند در روده کوچک، روده بزرگ یا هر دو بروز کند.

علائم بیماری کرون

علائم بیماری کرون اغلب می تواند به تدریج گسترش پیدا کند. همچنین برخی از علائم خاص این بیماری ممکن است با گذشت زمان تشدید شوند. با وجود امکان پذیر بودن، در موارد نادر ممکن است علائم بیماری کرون به صورت ناگهانی و یک باره ایجاد شوند. علائم اولیه این بیماری شامل موارد زیر هستند:

• اسهال
• درد در ناحیه شکم
• وجود خون در مدفوع
• تب
• خستگی
• بی اشتهایی
• کاهش وزن
• احساس تخلیه نشدن روده پس از مدفوع کردن
• نیاز به تعداد دفعات زیاد مدفوع کردن در طول روز

گاهی اوقات افراد ممکن است این علائم را با مشکلات دیگر همچون مسمومیت غذایی، مشکلات معده، یا آلرژی اشتباه بگیرند. در صورتی که این علائم ادامه داشته باشند، لازم است در این رابطه به پزشک متخصص مراجعه شود. با پیشرفت بیماری همواره ممکن است علائم آن به تدریج تشدید شوند. علائم بیماری کرون در صورتی که بیماری ادامه داشته باشد به شرح زیر هستند:

• فیستول مقعدی
• ایجاد زخم در نقاط مختلف مسیر گوارش از دهان تا مقعد
• التهاب مفاصل و پوست

علل بیماری کرون

دلیل اصلی بیماری همچنان ناشناخته است. قبل از این به نظر می رسید استرس و رژیم غذایی از علل بروز بیماری باشند اما حالا پزشکان می دانند که این دو، سبب تشدید بیماری می شوند اما علت بیماری نیستند. دسته ای از دلایل مثل وراثت و نقص سیستم ایمنی احتمالاً در وقوع بیماری نقش دارند.

• سیستم ایمنی : ممکن است یک باکتری و ویروس آغاز کننده بیماری باشد. زمانی که سیستم ایمنی سعی در مقابله با میکرو ارگانیسم مهاجم دارد، یک پاسخ غیرطبیعی از سیستم ایمنی باعث حمله به سلول های دستگاه گوارش و ایجاد علایم شود.
• وراثت : کرون در افرادی که فردی از اعضای خانواده شان به این بیماری مبتلا است، معمول تر است. بنابراین ژن ها در مستعد کردن افراد به کرون نقش دارند اما اکثر افراد مبتلا به کرون سابقه خانوادگی بیماری را ندارند.
• سن : کرون در هر سنی می تواند بروز کند اما بیشتر در جوانی بروز می کند. بیشتر افرادی که مبتلا به کرون پیشرفته هستند تا قبل از ۳۰ سالگی بیماریشان تشخیص داده می شود.
• قومیت : اگرچه بیماری کرون در هر گروه و قومیت رخ می دهد اما افراد سفید پوست اروپای شرقی و یهودی ها بالاترین ریسک را دارند.
• سابقه خانوادگی :شما ریسک بالاتری برای ابتلا به بیماری دارید اگر پدر، مادر یا خواهر و برادر و یا فرزندتان به این بیماری مبتلا باشد. از هر ۵ نفر مبتلا به کرون ۱ نفر سابقه خانوادگی مثبت دارد.
• کشیدن سیگار : کشیدن سیگار مهمترین ریسک فاکتور قابل کنترل در بیماری کرون پیشرونده است. همچنین کشیدن سیگار منجر به افزایش شدت بیماری و بیشتر شدن ریسک نیاز به جراحی است.
• داروهای ضد التهابی غیر استروییدی (NSAID) : این داروها شامل ایبوبروفن، ناپروکسن سدیم، دیکلوفناک سدیم و غیره است. در حالیکه این داروها سبب بروز کرون نمی شوند اما می توانند منجر به التهاب روده و بدتر شدن بیماری شوند.
• جایی که زندگی می کنید : اگر در شهر یا یک کشور صنعتی زندگی می کنید شانس بیشتری برای بروز بیماری دارید. این نشان می دهد که فاکتورهای محیطی شامل رژیم غذایی پر چرب و غذاهای تصفیه شده در این بیماری نقش دارند.افرادی که در آب و هوای شمالی تر زندگی می کنند به نظر می رسد ریسک بالاتری برای ابتلا دارند.

عوامل موثر در ابتلا به بیماری کرون

علت اصلی بیماری کرون ناشناخته است. قبلا تصور می شد رژیم غذایی و استرس باعث بیماری کرون هستند، اما اکنون پزشکان می دانند این دو عامل ممکن است باعث تشدید بیماری کرون شوند اما عامل آن نیستند. به علاوه فاکتورهایی از جمله ژنتیک و عملکرد غیرطبیعی سیستم ایمنی احتمالا در ایجاد بیماری کرون نقش دارند.

سیستم ایمنی: این احتمال وجود دارد که یک ویروس یا باکتری شروع کننده ی بیماری کرون باشند. هنگامی که سیستم ایمنی در حال مبارزه با میکروارگانیسم مهاجم است، پاسخ ایمنی غیرطبیعی می تواند باعث حمله ی سیستم ایمنی به سلول های دستگاه گوارش نیز شود.

ژنتیک: بیماری کرون در افرادی که اعضا خانواده درگیر با بیماری دارند، بیشتر است. بنابراین ژن ها در مستعد نمودن افراد در ابتلا به بیماری کرون نقش دارند. با این حال، اغلب افراد دارای بیماری کرون سابقه ی خانوادگی بیماری را ندارند.

بیماری کرون چه افرادی را تحت تأثیر قرار می دهد؟

• بیماری های التهاب روده به صورت تقریبی ۳ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد. زنان و مردان به نسبتی مساوی با این بیماری درگیر اند.
• این بیماری در هر سنی بروز پیدا می کند ولی بیش ترین افراد مبتلا به بیماری کرون افراد بین ۲۰ الی ۳۰ سال هستند.
• تحقیقات نشان می دهد که ۱.۵ تا ۲۸ درصد از افراد مبتلا به بیماری التهابی روده دارای بستگان درجه یک مبتلا به یکی از این بیماری ها هستند.
• با وجود اینکه ژنتیک یکی از عواملی است که خطر ابتلا به این بیماری را در افراد بالاتر می برد، پیش بینی اینکه بر اساس سابقه خانوادگی چه کسی به این بیماری مبتلا می شود کاری غیرممکن است.
• همه ی گروه های نژادی و قومی می توانند به این بیماری دچار شوند. بیش تر افراد مبتلا مربوط به نژاد قفقازی هستند ولی با این همه در سال های اخیر، آمار مبتلایان بین افرادی با تبار آسیایی و لاتین در حال افزایش است.

عوارض بیماری کرون

مهمترین عوارضی که ممکن است بعد از ابتلا به کرون روده دچار آن شوید به این شرح است :

• التهاب در مفاصل بدن ( مچ دست، زانو، آرنج، مچ پا یا حتی مفاصل ستون فقرات)
• اختلالات کبدی یا صفراوی (التهاب کبد، ایجاد سنگ در صفرا)
• ایجاد آبسه ( تجمع چرک) در اطراف روده یا اطراف آن
• فیستول (ایجاد مجرای غیر طبیعی میان بافت روده و قسمت های دیگری مثل مثانه، پوست و…)
• تظاهرات پوستی مانند زخم در ساقِ پا یا برآمدگی های قرمز و دردناک در جلوی ساقِ پا
• مشکلات چشمی( مانند ترس از نور، تاری دید، سردرد و پرخونی ملتحمه)
• سایر عوارض مانند سنگ ادراری
• کم خونی (کم خونی و فقرآهن در اثر خونریزی از روده ایجاد می شود.)
• سرطان روده (سرطان شدن ضایعات روده)
• مشکلات تنفسی
• سوء تغذیه
• پوکی استخوان
• تنگ شدن مقعد
• انسداد روده ی باریک یا روده ی بزرگ

تشخیص بیماری کرون

هیچ نتیجه و آزمایش واحدی برای پزشکان و به منظور تشخیص بیماری کرون کافی نیست. آن ها با از بین بردن سایر علل احتمالی علائم شما شروع به بررسی و تشخیص می کنند. تشخیص بیماری کرون یک فرآیند آزمون و خطا (رد بیماری های دیگر)است.پزشک شما ممکن است از چندین نوع آزمایش برای تشخیص استفاده کند:

• آزمایش خون به پزشک کمک می کند تا شاخص های خاصی از مشکلات احتمالی مانند کم خونی و التهاب را جستجو و بررسی کند.
• آزمایش مدفوع می به پزشک کمک می کند وجود و عدم وجود خون را در دستگاه گوارش شما تشخیص دهد.
• این احتمال وجود دارد که پزشک شما برای گرفتن تصویر بهتر از قسمت داخلی دستگاه گوارش فوقانی، آندوسکوپی “endoscopy” تجویز کند.
• پزشک شما ممکن است برای بررسی روده بزرگ، کولونوسکوپی “colonoscopy” را توصیه کند.
• آزمایشات تصویربرداری مانند سی تی اسکن “CT scans” و اسکن ام آر آی “MRI scans” جزئیات بیشتری نسبت به یک رادیوگرافی متوسط ​​به پزشک می دهد. هر دو آزمایش، این اجازه را می دهند تا مناطق خاصی از بافت ها و اندام های شما را بررسی نمایند.
• این امکان وجود دارد که پزشک شما نمونه بافتی یا بیوپسی “biopsy” را طی آندوسکوپی یا کولونوسکوپی و به منطور بررسی دقیق بافت دستگاه روده جدا کرده باشد.

هنگامی که پزشک بررسی همه آزمایشات لازم را به پایان رساند و سایر دلایل احتمالی علائم شما را رد کرد، ممکن است به این نتیجه برسد که شما به بیماری کرون مبتلا هستید.

داروهای درمان بیماری کرون

در حال حاضر درمان قطعی ای برای بیماری کرون در دسترس نیست اما بیماری می تواند به خوبی کنترل شود. اما گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که می تواند از شدت و تکرار علائم شما بکاهد.

چندین نوع دارو برای درمان کرون در دسترس است. معمولاً از داروهای ضد اسهال و ضد التهاب به منظور درمان بیماری استفاده می شود. گزینه های پیشرفته تر شامل روش بیولوژیک “biologics” است که از سیستم ایمنی بدن برای درمان بیماری استفاده می کنند.این که شما به چه داروها یا ترکیبی از آن ها نیاز دارید، به علائم، سابقه بیماری، شدت وضعیت و نحوه پاسخگویی به درمان بستگی دارد.

داروهای ضد التهاب

دو نوع داروی ضد التهابی که پزشکان جهت درمان کرون استفاده می کنند، آمینو سالیسیلات “aminosalicylates” خوراکی و کورتیکواستروئیدها “corticosteroids” هستند. اغلب داروهای ضد التهابی اولین داروهایی هستند که به منظور درمان بیماری کرون مصرف می کنید.

شما این داروها را هنگامی که علائم خفیفی همراه با ناراحتی در بیماری دارید، مصرف می کنید. کورتیکواستروئیدها Corticosteroids” برای علائم شدیدتر استفاده می شوند اما فقط باید برای مدت کوتاهی مصرف شوند.

تنظیم کننده های سیستم ایمنی

سیستم ایمنی بیش از حد فعال باعث التهاب می شود که این شرایط منجر به بروز علائم بیماری کرون می شود. داروهایی که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارند، به نام تعدیل کننده سیستم ایمنی، ممکن است پاسخ التهابی را کاهش داده و واکنش سیستم ایمنی بدن شما را محدود کنند.

آنتی بیوتیک ها

برخی از پزشکان معتقدند که آنتی بیوتیک ها می توانند به کاهش برخی از علائم کرون و برخی از عوامل احتمالی آن کمک کنند.به عنوان مثال آنتی بیوتیک ها می توانند باعث کاهش ناراحتی و بهبود فیستول ها شوند که این اتصالات غیرطبیعی بین بافت ها ایجاد می شود که با توجه به این وضعیت کرون ایجاد می گردد. همچنین آنتی بیوتیک ها باکتری های خارجی یا “بد” موجود در روده را که می توانند در التهاب و عفونت موثر باشند از بین می برند.

درمان های بیولوژیک

اگر کرون شدید دارید، پزشک ممکن است یکی از روش های درمان بیولوژیک را جهت درمان التهاب و عوارضی که ممکن است از بیماری ایجاد شود، امتحان کند. داروهای بیولوژیک می توانند پروتئین های خاصی را که باعث التهاب می شوند، مسدود کنند.

تغییرات رژیم غذایی

تغییرات غذایی باعث بیماری کرون نمی شود اما می تواند باعث شعله ور شدن بیماری شود.پزشک شما پس از تشخیص کرون، قرار ملاقاتی با یک متخصص تغذیه ثبت شده (RD) را توصیه می کند. RD به شما کمک می کند تا درک کنید چگونه غذا بر روی علائم شما تأثیر می گذارد و چه تغییراتی در رژیم غذایی به شما جهت درمان بیماری کمک می کند.

در ابتدا آن ها ممکن است از شما بخواهند که یک دفترچه یادداشت غذایی داشته باشید. به طور کلی دفتر ثبت اطلاعات غذایی، جزئیات آن چه را که می خورید و احساس شما نسبت به غذای خورده شده را نشان می دهد.

با استفاده از این اطلاعات، RD به شما کمک می کند تا دستورالعمل های غذایی جدیدی ایجاد کنید. این تغییرات غذایی به شما کمک می کند تا مواد مغذی بیشتری از موادی که می خورید جذب نمایید و در عین حال اثرات جانبی منفی غذایی را نیز محدود کنید.

عمل جراحی

اگر درمان های غیر تهاجمی و تغییر در سبک زندگی باعث بهبود علائم شما نشوند، این امکان وجود دارد که جراحی لازم باشد. در نهایت طبق گزارشات بنیاد کرون و کولیت، حدود 75 درصد از افراد مبتلا به بیماری کرون در برخی از مراحل زندگی خود به عمل جراحی نیاز خواهند داشت.برخی از انواع جراحی های کرون شامل برداشتن قسمت های آسیب دیده دستگاه گوارش و اتصال مجدد قسمت های سالم است. سایر اقدامات باعث ترمیم بافت آسیب دیده، مدیریت بافت اسکار یا درمان عفونت های عمیق می شوند.

رژیم غذایی بیماری کرون

یک برنامه غذایی تجویزی که برای یک فرد مبتلا به بیماری کرون کارساز باشد ممکن است برای شخص دیگری مفید نباشد. علت این موضوع این است که این بیماری می تواند مناطق مختلف دستگاه گوارش را در افراد مختلف درگیر نماید.این نکته بسیار مهم است که بدانید چه چیزی برای شما بهتر است. این کار می تواند با پیگیری علائم شما هنگام افزودن یا حذف برخی از غذاها از رژیم غذایی، انجام شود. تغییر شیوه زندگی و رژیم غذایی ممکن است به شما در کاهش عود علائم و کاهش شدت آن ها کمک کند.به طور کلی توجه به موارد زیر لازم است:

• میزان دریافت فیبر خود را تنظیم کنید: برخی از افراد به رژیم غذایی با فیبر و پروتئین بالا احتیاج دارند. برای برخی دیگر، وجود مواد غذایی حاوی فیبر بالا مانند میوه ها و سبزیجات ممکن است دستگاه GI را تحریک یا بدتر کند. اگر این شرایط ایجاد شود، این احتمال وجود دارد که به رژیم غذایی با فیبر کم روی آورید.
• مصرف چربی خود را محدود کنید : بیماری کرون ممکن است در توانایی تجزیه و جذب چربی در بدن شما تداخل ایجاد کند. این چربی اضافی از روده کوچک شما به روده بزرگ منتقل می شود که می تواند باعث اسهال شود.
• مصرف لبنیات را محدود کنید :شما در گذشته ممکن است عدم تحمل لاکتوز را تجربه نکرده باشید اما بدن شما در هضم برخی محصولات لبنی در هنگام ابتلا به بیماری کرون دچار مشکل می شود. مصرف لبنیات می تواند منجر به ناراحتی در معده، گرفتگی شکم و اسهال در برخی افراد شود.
• آب بنوشید: بیماری کرون ممکن است بر توانایی بدن شما در جذب آب از دستگاه گوارش تأثیر بگذارد. این موضوع می تواند منجر به کم آبی بدن شود. در صورت ابتلا به اسهال یا خون ریزی، خطر کمبود آب بسیار زیاد است.
• منابع جایگزین ویتامین ها و مواد معدنی را در نظر بگیرید : بیماری کرون می تواند بر توانایی روده شما در جذب صحیح مواد مغذی از مواد غذایی تأثیر بگذارد. خوردن غذاهای با مواد مغذی بالا ممکن است کافی نباشد. در مورد مصرف مولتی ویتامین با پزشک خود صحبت کنید تا بفهمید آیا این جایگزینی برای شما مناسب است یا خیر.با پزشک خود صحبت کنید تا بفهمید چه چیزی متناسب با نیاز شما است.

درمان های طبیعی برای کرون

بسیاری از افراد از داروهای مکمل و جایگزین (CAM) برای بیماری ها و شرایط مختلف پزشکی از جمله بیماری کرون استفاده می کنند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده این داروها را به منظور درمان بیماری تأیید نکرده است اما بسیاری از افراد علاوه بر داروهای اصلی از این موارد نیز استفاده می کنند.اگر می خواهید هر یک از این روش های درمانی را در کنار رژیم فعلی خود امتحان کنید، با پزشک خود مشورت کنید.درمان های جایگزین محبوب برای بیماری کرون شامل موارد زیر است:

پروبیوتیک ها

پروبیوتیک باکتری های زنده هستند که به شما کمک می کنند باکتری های خوب دستگاه روده را جایگزین و بازسازی کنید. همچنین پروبیوتیک ها ممکن است به شما کمک کنند تا میکروارگانیسم ها “microorganisms” تعادل طبیعی روده شما را بر هم نزنند و باعث شعله ور و حاد شدن کرون نشوند.

اطلاعات علمی در مورد اثربخشی این روش محدود است. شما می توانید به صورت آنلاین گزینه های گسترده ای از مکمل های پروبیوتیک را بررسی کنید.

پروبیوتیک ها مواد بالقوه مفیدی هستند که در گیاهان یافت می شوند مانند مارچوبه، موز، کنگر و تره فرنگی که به تغذیه باکتری های خوب روده و افزایش تعداد آن ها کمک می کند. پروبیوتیک ها نیز به شکل مکمل ها در دسترس هستند.

روغن ماهی

روغن ماهی سرشار از امگا 3 است. طبق یک مطالعه که در سال 2017 انجام شده است، تحقیقات در مورد درمان احتمالی بیماری کرون ادامه دارد. ماهی های روغنی مانند ماهی آزاد یا سالمون “salmon” و ماهی خال خالی یا ماکرال “mackerel” سرشار از امگا 3 هستند.

مکمل

بسیاری از مردم بر این باورند که گیاهان، ویتامین ها و مواد معدنی خاصی علائم انواع بیماری ها از جمله التهاب مرتبط با بیماری کرون را تسکین می دهند. همچنان تحقیقات در مورد این که کدام مکمل ها می توانند مفید باشند ادامه دارد.

آلوئه ورا

مردم بر این باورند که گیاه آلوئه ورا دارای خواص ضد التهابی است. از آن جا که التهاب یکی از علائم اصلی بیماری کرون است، اغلب مردم از آلوئه ورا به عنوان یک ضد التهاب طبیعی استفاده می کنند. با این حال هیچ تحقیق قطعی ای وجود ندارد که نشان دهد آلوئه ورا به درمان علائم کرون کمک می کند.

طب سوزنی

این روش چسباندن استراتژک سوزن به پوست به منظور تحریک نقاط و اعصاب مختلف بدن است. یک نظریه نشان می دهد که طب سوزنی ممکن است باعث ترشح اندورفین در مغز شود؛ مواد شیمیایی که درد را مسدود می کنند و سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند.نتیجه یک مطالعه در سال 2014 نشان می دهد که طب سوزنی همراه با moxibustion (نوعی داروی سنتی چینی است که به شکل سوزاندن گیاه دارویی خشک شده بر روی پوست یا نزدیک آن عمل می کند)، علائم بیماری کرون را بهبود می بخشد. افراد مبتلا به بیماری کرون بعد از انجام طب سوزنی درد معده، اسهال و التهاب کمتری گزارش کردند.

در صورت استفاده از هرگونه درمان CAM یا داروهای بدون نسخه، این موارد را به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از این مواد می توانند بر کارایی داروها یا سایر روش های درمانی تأثیر بگذارند. در برخی موارد، یک اثر متقابل یا عارضه جانبی می تواند خطرناک باشد یا حتی تهدید کننده زندگی شود.

در مورد سرطان مقعد چه می دانید؟