خال های گوشتی ضایعه ای هستند که در افراد میانسال وجود دارد. این خال ها اغلب در نواحی فوقانی تنه، گردن، زیر بغل و پلک ها دیده می شوند و به رنگ پوست یا تیره می باشند. عواملی مانند چاقی، یائسگی، حاملگی و بیماریهای هورمونی در ایحاد خال های گوشتی نقش مهمی دارند. این نوع خال ها فقط برای فرد از نظر زیبایی مشکل ایجاد می کنند اما دستکاری آنها می تواند موجب التهاب و درد شود. حجم بیشتر این خالها را چربی تشکیل می دهد و در افراد چاق بیشتر مشاهده می شود. بروز خال های گوشتی میتواند ارثی باشد اما مسری نیست و بیشتر با ژنتیک در ارتباط است .
خالهای گوشتي در افراد چاق به تعداد خيلي زياد در نواحی تنه ایجاد شده و منجربه ناراحتي فرد می شود. با آنكه در برخی پژوهش ها، ويروس هايي در اين عارضه پيدا شده است اما نميتوان خال های گوشتی را زگيل محسوب کرد. زگیل یک نوع بيماري ويروسي پوستي است که همراه با ضايعاتی همانند خال های گوشتي می باشد.
علت بروز خال گوشتی
مشخص نیست که دقیقا چه عاملی در به وجود آمدن خال های گوشتی نقش دارد؛ اما ممکن است هنگامی شکل بگیرند که توده های کلاژن و رگ های خونی در قسمت ضخیم تری از پوست جمع می شوند.از آنجایی که تشکیل خال های گوشتی در چین و چروک های میان پوست شایع تر است، احتمال می رود دلیل اصلی به وجود آمدن آن ها ساییده شدن پوست با پوست باشد.به نظر می رسد مستعد بودن برای ابتلا به خال های گوشتی در برخی افراد ارثی است. میزان شیوع خال های گوشتی در زنان و مردان یکسان است؛ اما معمولا در دوران بارداری، در افراد مبتلا به چاقی، و در مبتلایان به دیابت بیشتر دیده می شوند.آن ها ممکن است با هایپرانسولینمی مرتبط باشند؛ شرایطی که در آن مقدار خیلی زیادی انسولین در جریان خون وجود دارد.
منگوله های پوستی بیشتر در چه کسانی به وجود می آید؟
اگر نگوییم که در تمامی جمعیت انسان ها، می توان گفت در بیش از نیمی از همه آنها، منگوله های پوستی در مقطعی از زندگیشان وجود داشته است. اگرچه منگوله های پوستی عموماً یک عارضه اکتسابی به شمار می روند (یعنی از زمان تولد وجود ندارند، بلکه بعداً به وجود می آیند) و در هر کسی ممکن است ظاهر شوند، اما در اغلب افراد این زائده ها در دوران بزرگسالی ایجاد می شوند. در واقع در سنین میانسالی بیشترین میزان شیوع را دارند و معمولاً تا سن ۶۰ سالگی تعداد آنها بیشتر می شود. البته منگوله های پوستی ممکن است در کودکان و خردسالان هم به خصوص در زیر بازوها و اطراف گردن به وجود بیاید. منگوله های پوستی در افرادی که دچار اضافه وزن هستند، شایع تر است.
روش درمان خال گوشتی چیست؟
بالا رفتن مقدار هورمون ها، مانند آنچه که در زمان بارداری اتفاق می افتد، ممکن است باعث افزایش تشکیل منگوله های پوستی شود، به طوری که این منگوله ها در زنان باردار با فراوانی بیشتری دیده می شوند. منگوله های پوستی کاملاً بی ضرر هستند و هیچ نیازی به درمان ندارند، مگر آنکه برای فرد دردسر و زحمت ایجاد کنند. منگوله های پوستی که برای زنان باردار دردسرساز می شوند را می توان در همان دوران بارداری و یا بعد از زایمان به سادگی برداشت. این کار معمولاً توسط یک پزشک متخصص پوست انجام می شود.
هر چند که منگوله های پوستی به طور معمول ارتباطی با هیچ بیماری دیگری ندارند، اما به نظر می رسد که در دسته ای از افراد مبتلا به چاقی، علاوه بر تعداد زیادی منگوله های پوستی، یک عارضه پوستی دیگر به نام آکانتوزیس نیگریکانس هم به وجود می آید که باعث تیرگی و ضخیم شدن پوست گردن و زیر بغل می شود و فرد بیمار را مستعد ابتلاء به عوارض دیگری از جمله چربی و قند بالای خون نیز می نماید.
در پوست انسان ساختارهای زائده ای خاص دیگری هم به وجود می آید که از نظر ظاهری شبیه به منگوله های پوستی هستند، اما در واقع نیستند. گاهی از اوقات ممکن است زائده های حاصل از عارضه اکسسوری تراگوس (زائده های خوش خیمی که در اطراف غضروف جلوی لاله گوش ایجاد می شوند) و اکسسوری دیجیت (برجستگی های کوچک انگشت مانند در کنار دست) با منگوله های پوستی اشتباه گرفته شوند. با انجام آزمایش های پاتولوژیکی و نمونه برداری از بافت هر زائده گوشتی می توان نوع آن را اعم از اینکه منگوله پوستی یا عارضه دیگری باشد، تشخیص داد.
