چرا دائم با خودم حرف می زنم؟

انواع خودگویی

مردم به روش های مختلفی با خودشان حرف می زنند. خودگویی یا مثبت یا منفی است، با این حال هدف از انجام آن هم می تواند بین افراد مختلف متفاوت باشد:

• خودگویی مثبت و منفی: خودگویی مثبت شامل کلمات و عبارت هایی می شود که به شما در حفظ انگیزه کمک می کنند، اما خودگویی منفی از عبارت هایی تشکیل شده است که بر خودانتقادی و سرزنش کردن خود متمرکز هستند.
• خودگویی آموزشی: این شکل از خودگویی به صحبت کردن در مورد مراحلی که باید برای حل یک مشکل یا انجام یک وظیفه ی خاص طی کنید، اختصاص دارد.
• خودگویی انگیزشی: این نوع خودگویی روی تشویق برای انجام یک کار خاص متمرکز است. برای مثال، ممکن است به خاطر تلاش هایی که کرده اید به خودتان تبریک بگویید یا به خودتان یادآوری کنید که می توانید موفق شوید.

تحقیقات نشان می دهد که با خود حرف زدن به شیوه ی مثبت، آموزشی یا انگیزشی می تواند به بهبود عملکرد شما کمک کند. جالب است که بدانید خودگویی منفی همیشه عملکرد را مختل نمی کند و گاهی اوقات ممکن است با ارائه ی بازخورد مفید و واقع بینانه به شما در بهبود عملکردتان کمک کند. با این حال خودگویی بیش از حد منفی می تواند اعتماد به نفس را در درازمدت تضعیف کند، بنابراین مهم است که از تبدیل آن به عادت خودداری کنید.

چرا بعضی از افراد با خودشان حرف می زنند؟

کودکان در سنین دو یا سه سالگی شروع به صحبت کردن با خودشان می کنند و تقریباً در سن پنج سالگی این کار را به صورت آرام انجام می دهند تا دیگران قادر به شنیدن صدای آن ها نباشند.صحبت کردن با خود عادتی است که به ندرت به طور کامل کنار گذاشته می شود. اکثر مردم هر از گاهی با خودشان حرف می زنند، اما در این بین کسانی هم هستند که به این کار عادت می کنند. با وجود اینکه خودگویی بیرونی نسبتاً رایج است، تحقیقات زیادی در مورد دلایل آن انجام نشده است. محققان دلایل احتمالی زیر را در شکل گیری این عادت مؤثر می دانند:

انزوای اجتماعی

به عقیده ی بعضی از محققان، کسانی که زمان زیادی از وقت خود را به تنهایی می گذرانند ممکن است بیشتر با خودشان صحبت کنند. چون این افراد با دیگران تعامل کمتری دارند، احتمالاً حرف زدن با خود را جایگزین ارتباط اجتماعی می کنند. تحقیقات زیادی در حمایت از این نظریه وجود دارد. مطالعات نشان داده اند که افراد تک فرزند در دوران بزرگسالی بیشتر از دیگران درگیر خودگویی بیرونی هستند.

اختلال شناختی

طبق این نظریه، بعضی از افراد ممکن است به دلیل مشکلات شناختی که اغلب توسط استرس یا سایر رویدادهای مشابه به وجود می آیند، با صدای بلند با خودشان صحبت کنند. به عنوان مثال، احساس اضطراب یا تمایلات وسواسی-جبری (وسواس فکری-عملی) اختلالات شناختی ای را ایجاد می کنند که با افزایش خودگویی مرتبط هستند.در یک مطالعه مشخص شد که اگر مردم از سخنرانی کردن در جمع بترسند، هنگام آماده شدن برای سخنرانی بیشتر با خودشان صحبت می کنند. همچنین این مطالعه نشان داد افرادی که با خودشان به شیو ه ی منفی یا خودانتقادی صحبت می کنند، بیشتر احتمال دارد که هنگام سخنرانی دچار اضطراب شوند.

کنترل احساسات

خود گفتاری به تنظیم و پردازش احساسات کمک می کند به عنوان مثال، اگر شخصی عصبانی باشد، خود گفتاری می تواند از طریق موارد زیر به او کمک کند:

• هدایت خشم
• کنترل احساسات
• واکنش مناسب

کاهش اضطراب

یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که افراد دارای اضطراب اجتماعی، می توانند از صحبت با خود سود زیادی ببرند.محققان دریافتند افرادی که به صورت سوم شخص خود را مورد خطاب قرار می دهند، می توانند از احساسات ناراحت کننده خود فاصله گرفته و این احساسات را پردازش و تجزیه تحلیل کنند و از این طریق به کاهش اضطراب خود کمک کنند.همچنین درگیر شدن در صحبت با خود باعث کاهش اختلال اضطراب پس از سانحه (PSTD) نیز می شود

فواید حرف زدن با خود

شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در خیابان، با صدای بلند مشغول حرف زدن با خودتان باشید و ناگهان متوجه شوید که فرد دیگری، پشت سر شما یا کنار شما در حال حرکت است و از اینکه مشغول حرف زدن با خود بوده اید، شرمنده شوید!در واقع برخی از افراد معتقد هستند که انسان های دیوانه و بیمار با خودشان صحبت می کنند اما هرگز اینگونه نیست، بلکه صحبت کردن با خود از فوایدی هم برخوردار است.

بهترین ابزار برای کنترل شناختی

زبان می تواند در سازماندهی افکار به ما کمک کند . فعالیت های ما را برنامه ریزی می کند و حافظه ی ما را تقویت می کند .به نظر می رسد که توانایی ما برای انجام وظایفمان را زیاد می کند. توانایی ما برای تولید دستورالعمل های صریح خود ، در واقع یکی از بهترین ابزار هایی است که ما برای کنترل شناختی داریم.
در آزمایشی که محققان انجام داده اند ، ثابت شده است که نحوه بلند صحبت کردن ما با خودمان، به شدت بر توانایی ما در انجام وظایف پیچیده تاثیر می گذارد . صحبت با خود با صدای بلند باعث می شود تمرکز شرکت کنندگان و کنترل شناختی آن ها بیشتر شود . رفتار کلیشه ای از دانشمند دیوانه که با خود صحبت می کند و در دنیای درونی خود گم شده است ، ممکن است در حقیقت یک نابغه را نشان دهد که از تمام ابزار هایی که در اختیار دارد ،استفاده می کند تا قدرت مغز خود را افزایش دهد.

شنیدن صدای خودتان

یکی دیگر از فواید با خود صحبت کردن ، شنیدن صدای خود است. در یک آزمایشی که برروی برخی افراد انجام شده ، برخی دستورالعمل های نوشته شده و از آن ها خواسته اند که به صورت صریح یا بلند آن را بخوانند ، آن ها سپس تمرکز شرکت کنندگان را در انجام یک سری کارها ارزیابی و بررسی کردند که چگونه با موفقیت کارهایشان را تکمیل کردند . آن ها به این نتیجه رسیدند که با هر دو ارزیابی ، شرکت کنندگان که دستور العمل ها را خارج از ذهن خواندند ،موفق تر از کسانی که در سکوت انجام دادند، بودند . عده ای، معتقدند که بیشترین فواید ناشی از شنیدن صدای خود است،ظاهرا، دستورات صوتی ، بهتر از نوشته، رفتار ما را کنترل می کنند زمانی که تلاش می کنید یک چالش را تمام کنید ، صحبت کردن با خودتان می تواند به شما در دستیابی به کنترل شناختی که برای موفقیت نیاز دارید ، کمک کند.

به قدرت صحبت کردن به خود ضربه بزنید

در حالی که بسیاری از ما ناخودآگاه با خودمان صحبت می کنیم ، خیلی کم پیش می آید که کسی به خود دستور صوتی بدهد ، تنها عرصه ای که در آن، این مسئله به طور مرتب اتفاق می افتد ، ورزش است.جایی که ورزشکاران زبده بیشتر به خود دستور می دهند هنگامی که با چالش مواجه می شویم ، چه فیزیکی و چه مغزی ، همه ما می توانیم با خودمان صحبت کنیم تا عملکردمان را افزایش دهیم.
اگر صحبت کردن با خود باعث ناراحتی شما می شود ، با گوش دادن به گفت و گوی درونی خود که قبلا در داخل سر خود نگه داشتید، شروع کنید. در مرحله بعدی در مورد چگونگی صحبت با خودتان در میان یک وضعیت چالش برانگیز فکر کنید . آیا شما خودتان را تحریک می کنید ؟ آیا شما با گفتن چیز های منفی خودتان را محدود می کنید ؟ در مورد آنچه گفته اید که به شما در انجام بهتر کار کمک کرده است و آنچه باعث ناراحتی شما شده است، فکر کنید دفعه بعد که با مشکل مواجه شدید ، سعی کنید از طریق آن با خودتان صحبت کنید ، از زبانی استفاده کنید که مفیدتر باشد.

حافظه شما را تحریک می کند

وقتی با خودتان صحبت می کنید، مکانیسم های حسی تان فعال می شود. از آنجا که می توانید آن کلمه را تجسم کرده و پیش چشم تان نمودار کنید، حفظ آن برای حافظه تان آسان تر می شود و می توانید بر اساس آن عمل کنید، در نتیجه به خاطر آوردن آن برای ذهن تان آسان تر خواهد بود.

به تمرکز حواس تان کمک می کند

زمانی که با خودتان بلند صحبت می کنید، روی وظیفه تان متمرکز می شوید و همین موضوع به شما کمک می کند به سرعت، آن چیز را بشناسید و تشخیص دهید. البته این کار تنها زمانی به شما کمک می کند بدانید چیزی که دنبالش هستید چه شکلی است. به عنوان مثال، رنگ موز زد است و شما می دانید موز چه شکلی است. پس زمانی که نام موز را بلند تکرار می کنید، مغزتان فورا تصویر آن را در ذهن تان ترسیم می کند اما اگر ندانید موز چه شکلی است دیگر بلند صحبت کردن هیچ تاثیری ندارد.

در واقع صحبت کردن با خود به شما کمک می کند خودتان را برای زمان های سخت و دشوار زندگی مانند گفتگو با یک دوست، همکار یا رییس آماده کنید. خواه به صورت ساده با خودتان صحبت کنید خواه به تمرین آنچه قصد گفتنش را دارید بپردازید، شنیدن کلماتی که از دهان تان بیرون می آید آن عمل و اقدام را شدنی می سازد و به شما اجازه می دهد با شجاعت و اعتماد به نفس بیشتری با شرایط سخت مواجه شوید.

به مغزتان کمک می کند با بازدهی بیشتری کار کند

افرادی که هنگام جستجو برای یافتن چیزی مرتبا نام آن را با خود تکرار می کنند بسیار سریع تر از آنهایی که در سکوت این کار را می کنند قادر به یافتن آن شیء هستند. این فرضیه بدین صورت است که تکرار کلمات با صدای بلند برای ذهن مانند جرقه ای عمل می کند که بتواند اشیای شناخته شده را به خاطر آورد و آنها را ملموس تر کند.

به کاهش استرس کمک می کند

از آنجا که صحبت کردن با خودتان کمک می کند به اهداف تان نظم و ترتیب ببخشید و تعهدات و وظایف تان را نیز اولویت بندی کنید، ذهن تان دیگر به طور مداوم در حال تلاش و رقابت نیست. بدین ترتیب به نوبه خود آرامش بیشتری خواهید داشت و می توانید با جریان زندگی همراه شوید.
علاوه بر این موارد، صحبت کردن با خود به شما کمک می کند افکارتان را روشن و واضح کنید، ، در یادگیری به کودکان کمک می کند،به سازماندهی افکارتان کمک می کند،به دستیابی اهداف تان کمک می کند و اعتماد به نفس را پرورش می دهد. در واقع صحبت کردن با خود به شما کمک می کند خودتان را برای زمان های سخت و دشوار زندگی مانند گفتگو با یک دوست، همکار یا رییس آماده کنید. خواه به صورت ساده با خودتان صحبت کنید خواه به تمرین آنچه قصد گفتنش را دارید بپردازید، شنیدن کلماتی که از دهان تان بیرون می آید آن عمل و اقدام را شدنی می سازد و به شما اجازه می دهد با شجاعت و اعتماد به نفس بیشتری با شرایط سخت مواجه شوید.

چه زمانی باید نگران بود؟

با خود حرف زدن همیشه عادت مثبتی محسوب نمی شود. خودگویی منفی می تواند روی اعتماد به نفس و عزت نفس شما تأثیر بگذارد. گاهی اوقات ممکن است متوجه شوید که درگیر نشخوار فکری هستید یا به طور مداوم در مورد افکار غم انگیز و منفی صحبت می کنید. این نوع خودگویی ممکن است نشانه ی یک بیماری روانی مانند افسردگی باشد.خودگویی ناشی از توهم هم نگران کننده است. در این حالت، فرد به جای اینکه با خودش حرف بزند، با یک منبع خارجی که وجود ندارد با صدای بلند صحبت می کند. توهم ممکن است به بعضی مشکلات از جمله اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، سوء مصرف مواد و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مرتبط باشد.

در بیشتر موارد، صحبت کردن با خود نشانه ی یک مشکل جدی نیست. با این حال اگر این خودگویی بسیار منفی است، به سختی می توانید آن را کنترل کنید یا با توهمات شنیداری و بصری همراه است، باید با پزشک یا درمانگر صحبت کنید. پزشک ارتباط این عادت را با وضعیت سلامت روان شما بررسی کرده و درمان های مناسب را توصیه می کند.

چرا بعضی ها خیلی پول دوست هستند؟