به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فارس، بر اساس آمارها، جمعیت حاضر در راهپیمایی 22 بهمن 1401، حدود 21 میلیون نفر برآورد شده که این عدد نسبت به سال 98، حدود 30 درصد افزایش یافته است. افزایش حضور مردم در استانهای تهران، فارس، هرمزگان، کرمان، مازندران، اردبیل و چهارمحال و بختیاری، 30 درصد برآورد شده و در استانهای بوشهر 40 درصد، سمنان 50 درصد، خراسان رضوی 80 درصد و مرکزی 50 درصد برآورد شده است.
نکته قابل توجه، دو استان سیستان و بلوچستان و کردستان است که جمعیت حاضر در راهپیمایی این دو استان به ترتیب 45 و 100 درصد افزایش یافته است.
سوال مهم این است که با توجه به شرایط موجود و مشکلات اقتصادی، دلیل افزایش حضور مردم در راهپیمایی 22 بهمن چیست؟
هویت ملی - دینی
در تاریخ معاصر و در طول سدههای اخیر، مردم ایران بارها نشان داده اند که دو مؤلفه برای آنها اهمیت حیاتی دارد. یکی هویت ایرانی و دیگری هویت دینی اسلامی که هرگاه ماهیت این دو مؤلفه به خطر افتد، ایرانیان باعامل تهدید کننده مقابله و از هویت خود دفاع میکنند.
جمهوری اسلامی ایران، حکومتی است که با رای مستقیم مردم استقرار یافت و در طول این 44 سال، حامی اصلی دو هویت مردم ایران، یعنی هویت ملی و هویت دینی بوده است. در آشوبهای اخیر، نشان داده شد که برای حمله به جمهوری اسلامی، به تمامیت ارضی ایران و دین اسلام حمله شده است؛ که این مسئله، مهر تاییدی است بر این که جمهوری اسلامی در این 4 دهه، همواره حافظ این دو مؤلفه بوده است.
جریان برانداز بیش از 3 ماه از یک سو به طور تمام قد از تجزیه طلبان ایران حمایت کرد؛ به طوری که کارشناسان شبکه سعودی اینترنشنال، اغلب با سران گروهکهای تجزیه طلب، به ویژه تجزیه طلبان کردی مصاحبه میکردند.
از سویی دیگر، جریان برانداز با دین اسلام، نمادها و شعائر آن مقابله کرد. به طوری که شاهد اقداماتی همچون سوزاندن بخشهایی از قرآن کریم بودیم و شعارهایی با محتوای توهین آمیز به اساس دین اسلام و حضرات معصومین، از سوی براندازان در فضای مجازی مطرح شد. آتش زدن پرچم ایران و حذف آن در تجمعاتِِ براندازان در برلین، حمله به هر دو هویت ایرانی و دینیِ مردم ایران بود.
نتیجه چه شد؟ نتیجه آن که شد مردم شریف و عزیز کردستان که در طول این ماهها جریان برانداز بر آنها سرمایه گذاری کرده بود، در 22 بهمن حضوری دو برابری نسبت به سال 98 داشتند. در نتیجه میتوان گفت که یکی از دلایل اصلی و مهم افزایش حضور مردم در راهپیمایی 22 بهمن 1401، حمایت از دو مؤلفه هویت ایرانی و هویت دینی بوده است.
اگر تاریخِ انقلابهای بزرگ در دنیا را مطالعه کنید، خواهید دید در اکثر قریب به اتفاق آنها، بعد از گذشت مدتی، آرمانهای آن انقلاب فراموش و به کنار گذاشته شده است. به عنوان مثال، در پی انقلاب کبیر فرانسه در سال 1789، پادشاهی این کشور سرنگون شد. اما تنها بعد از 15 سال (که این عدد در تاریخ حکمرانی ناچیز است) دوباره حکومت پادشاهی در سال 1804 میلادی در فرانسه بر سر کار آمد. اما در انقلاب اسلامی ایران، مردم ایران یک بار برای همیشه از حکومت سلطنتی عبور کردند و بعد از 44 سال، به هیج وجه حاضر نیستند بار دیگر به سلطنت باز گردند و خاندان پهلوی، جایگاهی در بین مردم ایران ندارد. جوسازیهای توییتری خاندان پهلوی به معنی خواست مردم ایران نیست!
بار دیگر انقلاب کبیر فرانسه را در نظر بگیرید. در بازه 15 سالِ انقلاب فرانسه تا پادشاهی ناپلئون، یک حکومت دموکراتیکِ مبتنی بر ارزشهایی مشخص و مورد پذیرش همه مردم فرانسه شکل نگرفت. در همین 15 سال نیز هرج و مرج در سطح حکمرانی وجود داشت و ثبات در حکومت دیده نشد و مدام حکومتها تغییر میکردند. اما در انقلاب اسلامی ایران، تنها بعد از گذشت حدود 50 روز از پیروزی انقلاب، مردم ایران پای صندوقهای رای حاضر شدند و به جمهوری اسلامی رای مثبت دادند. در نتیجه، بعد از انقلاب اسلامی، یک حکومت دموکراتیکِِ مبتنی بر ارزشهای مشخص و بر اساس رای اکثریت مردم ایران شکل گرفت.
نکته دیگر در خصوص ویژگیهای انقلاب اسلامی ایران این است که این انقلاب، با نبودنِ نسل انقلاب کننده، نه تنها از بین نرفته، بلکه نسل به نسل هواداران آن به صحنه میآیند. حضور دهه هشتادیها و دهه نودیها در راهپیمایی 22 بهمن، سند تاییدی بر این مدعاست. این امر در میان سایر انقلابهای دنیا بینظیر است. مثل انقلاب اکتبر روسیه که با تمام شدن نسل انقلاب کننده، دیگر خبری از نیروهای انقلابی نبود و بعد از مدتی کوتاه، حزب کمونیست حاکم شد و در نهایت به فروپاشی رسید.
یا مثلا در انقلاب تونس که علیه استعمارگران بود، بعد از مدتی کوتاه رهبران همین انقلاب، مجدد به سمت استعمارگران متمایل شدند. اما در انقلاب اسلامی ایران، باوجود تمام فشارهای جهانی، همواره استتقلال ملی حفظ شده است.
تجربه مردم ایران در سالهای گذشته از حکومتهای پیشین و جریانهای مخالفِ جمهوری اسلامی، تجربهای ناگوار است. مردم ایران در دوران پهلوی برای این که بتوانند صاحبِ نفتِ خودشان باشند، سالها مبارزه کردند. در دوران پهلوی، پس از مدتها تلاش و مبارزه، مردم ایران توانستند دولت مصدق را سرکار بیاورند. اما طولی نکشید که در 28 مرداد 1332، شاه پهلوی با یک کودتای آمریکایی-انگلیسی، دولت مردم ایران را سرنگون و مصدق را تبعید کرد. مردم ایران خاطرشان هست که در دوران پهلوی، تمامیت ارضی ایران حفظ نشد و بحرین، به همراه مناطقی سرشار از ذخایر نفت و گاز، از خاک ایران جدا شد.
مردم ایران خاطرشان هست که در دوران بعد از انقلاب، گروهکهای تجزیه طلبی به مردم پاوه حمله کردند و دست به جنایت زدند.
در حافظه تاریخی مردم ایران، جنایتها و اقدامات تروریستیِ منافقین برای همیشه ثبت شده و میدانند که این گروه تروریستی، در خیابانهای ایران حتی به کودکان هم رحم نکرده و همه را به خاک خون کشیدند.
مردم ایران یادشان هست که در 8 سال جنگ تحمیلی، سلاحهای شیمیاییِ کشورهای اروپایی چه بر سر جوانان ایران آورد و یادشان هست که سال هاست به خاطر تحریمهای ظالمانه آمریکا، برخلاف ادعای کشورهای غربی، ایالات متحده حتی مانع ورود داروی بیماران شده است.
مردم ایران میدانند که پادشاهی سعودی در دهههای اخیر، به عنوان دشمن اصلی ایرانیان تلاش میکند تا کشور را به فروپاشی بکشاند.
حال مجموع این جریانهایی که کارنامهای سیاه در حافظه تاریخی مردم ایران دارند، جریان اپوزیسیون خارج نشین و برانداز را تشکیل میدهند. طبیعی است که ایرانیان با این جریانها مقابله کرده و در حمایت از جمهوری اسلامی ایران که 44 سال است مقابل تمام اینها ایستاده، در روز 22 بهمن به خیابان میآیند.
لیلی عشقی از فیلسوفان حاضر در انجمن بین المللی فیلسوفان است که در کتاب «زمانی غیر زمانها» به بررسی انقلاب اسلامی ایران پرداخته و نظریه پردازی کرده است. به عقیده او، انقلاب اسلامی ایران با متافیزیک ایرانی و عرفان شیعی قابل درک است.عشقی میگوید که «انقلاب اسلامی ایران رویدادی بود که حاصلِ آن شد تغییر نظام سیاسیای که آمریکاییها آن را جزیره ثبات مینامیدند».
لیلی عشقی در اثبات اینکه انقلاب اسلامی توسط مردم ایران انجام شده است، به نقل از یکی از ژنرالهای پهلوی اظهار داشت که «ما مرتب میگوییم دست خارجی در کار است. اما من (یکی از ژنرالهای شاه) گمان میکنم این مردم اند که دارند همه چیز را پیش میبرند.»
لیلی عشقی در ادامه حضور مردم در مراسم تدفین امام خمینی و تکرار این حضور در تمام سالگردها را بررسی کرد و گفت «این مردم در دستههای میلیونی آمدند که ثابت کنند رویدادِ انقلاب رخ داده است و کسی نمیتواند آن را زیر سؤال ببرد. آنها در دستههای میلیونی میآمدند تا سوگند خود را یاد آوری کنند و با ترک نکردنِ آن، راه وفاداری را از دست نخواهند داد. مردم به طور آشکار بیان میداشتند که فکر نکنید از آنچه کردیم پشیمانیم. بلکه امروز هم همان نظر را داریم.» بنابراین، لیلی عشقی حضور هر ساله مردم را نشانه این میدانند که مردم پشیمان نشده و همان نظر سال 57 را دارند. این مسئله در 22 بهمن نیز مشهود است.
اینکه مردم در 22 بهمن 1401 نسبت به 98 بیشتر حاضر شدند، نشان میدهد که نه تنها پشیمان نیستند؛ بلکه تاکید کردند که همان نظر 57 را دارند.
نگاهی به همسایگان ایران به خوبی ثابت میکند که انقلاب اسلامی چه جایگاهی دارد. افغانستان یکی از همسایگانی است که مرزی طولانی با ایران دارد. این کشور ویژگیهای مشترک و نزدیک فراوانی با کشور ما دارد که یکی از مهمترین آنها، زبان فارسی است. آمریکا بعد از چند دهه اشغال افغانستان با شعار ایجاد توسعه و دموکراسی، در نهایت با فضاحت تمام فرار کرد و یک کشور ویران را تحویل مردم افغانستان داد. این مسئله به وضوح در مقابل دیدگان مردم ایران قرار دارد. اگر انقلاب اسلامی سال 57 نبود، ایران نیز وضعیتی مشابه افغانستان داشت.
حضور جریانهای تکفیری و تروریستی در دورتادور مرزهای ایران نیز مربوط به سالهای طولانی بوده و داعش تنها یک نمونه از آن است. ایجاد امنیت پایدار در ایران و حفظ کشور از تمام جریانهای تکفیری، دستاورد انقلابی است که مردم در سال 57 رقم زدند.
همانگونه که گفته شد، هویت ملی و حفظ تمامیت ارضی کشور از مؤلفههای مهم برای مردم ایران است و موفقیتهای انقلاب اسلامی در این زمینه، عاملی دیگر برای افزایش حضور و پشتیبانی مردم از حکومت است.
جمع بندی
ویژگیهای منحصر به فرد انقلاب اسلامی ایران که به برخی از آنها اشاره شد، باعث شده این انقلاب در میان مردم ایران امتداد داشته و زنده بماند. همین امر منجر شده است تا مردم ایران هنوز هم از انقلاب خود که در سال 57 رقم زدند، حمایت کنند. از طرفی دیگر، همانگونه که بیان شد، مردم ایران همواره حامی دو مؤلفه هویت ملی و هویت دینی بوده و هستند. بر اساس نظریه لیلی عشقی نیز، حضور مردم نشان از این دارد که از انتخابشان در سال 57 پشیمان نیستند. از همین رو، در 22 بهمن سال 1401، با توجه به حملات جریانهای خارجی به انقلاب اسلامیِ مردم ایران، حضور مردم در راهپمایی نیز به مراتب بیشتر از دوره گذشته بوده است.
2 سال پیش
2 سال پیش