به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، بدون شک نباید نقش خانواده را در شکل گیری شخصیت افراد به خصوص کودکان نادیده گرفت. کودکی که در هر شرایطی به دروغ گفتن روی می آورد، در بزرگسالی با مشکلاتی مثل عدم اعتماد به نفس، ناتوانی در ابراز وجود و ... تبدیل خواهد شد. چنین شخصی به دلیل اینکه پایه های شخصیتی صحیحی نداشته است، وقتی که به یک پدر یا مادر تبدیل می شود؛ همین خصوصیت را هم به فرزندانش انتقال می دهد. روانشناسان دروغگویی را به عنوان یک رفتار نابهنجار بیان می کنند. در حقیقت وقتی می گوییم فردی دروغگو است یعنی یک رفتار نابهنجار دارد. اصولا رفتار های ناهنجار دلایل و ریشه های مختلفی دارند که از دوران کودکی اتفاق می افتد.
سن دروغگویی بچه ها
کودک در سنین 3 تا 4 سالگی و دوران دبستان دچار خیال پردازی و قهرمان پروری می شود که این حالات را نمی توان در جرگه دورغگویی قرار داد. این حالت در کودک اصطلاحا خالی بندی نام دارد و کودکان برای اینکه خودشان را بزرگ جلوه دهند این خیال پردازی ها را در ذهن پرزرش می دهند. دلیل دیگری که سبب بروز این خیالات در کودک می شود، برقراری ارتباط میان دنیای خیالی و دنیای واقعی است که در ذهن او شکل گرفته است.
ادامه دروغگویی
هنگامی که کودکان دروغ می گویند و خانواده هم به این رفتار ناهنجار دامن می زنند و آن را ادامه می دهند باعث تشویق کودک به دروغ گویی می شوند و این رفتار را به او می آموزند. به عنوان مثال، کودک دوستش را کتک می زند و موقعی که آن را برای پدر یا مادر بازگو می کند از او به عنوان یک قهرمان یاد شده و مهر تایید بر کار او زده می شود. زمانی که این کودک به یک مرد یا زن بزرگسال تبدیل شد، بدون دلیل دروغ می گوید چون به انجام این عمل عادت کرده و آن را یاد گرفته است. همچنین کودکی که الگویی در خانه داشته یا ترس ها و اضطراب هایی که قدرت ابراز وجود یا اعتماد به نفس را از او گرفته است، حالا که به یک فرد بالغ تبدیل شده دروغ می گوید.
در واقع چنین فردی جرات پذیرش مسوولیت کاری را که انجام داده؛ ندارد پس به دروغ گفتن روی می آورد. چنین وضعیتی، بیشتر در سیستم الگوی رفتاری پدر و مادر نسبت به فرزندشان نمایان است. آنها به کودک می گویند دروغ نگو اما خودشان جلوی بچه دروغ می گویند و متوجه نیستند که این انجام رفتار نابهنجار است. آنها فکر می کنند کودکانشان خیلی حساس نیستند و یا اینکه ما بزرگ هستیم و دروغ گفتن برای ما ایرادی ندارد. فرض کنید قرار است خانواده ای مهمان داشته باشند و به خاطر نداشتن حوصله دست به دروغگویی می زنند و بیماری را بهانه می کنند در حالی که در چنین شرایطی می توان به جای دروغ گفتن، مهمانی را به روز دیگری موکول کرد.
تاثیر دیکتاتوری بر دروغ گویی
بیشتر خانواده هایی که استبدادی عمل می کنند به علت شرایط محیطی که کودکان در آن زندگی می کنند به دروغ گویی دست می زنند. در واقع آنها به علت ترسی که از شرایط خانه دارند و از والدین به ویژه پدر حساب می برند، دروغ می گویند.
اصلاح یک اشتباه
متاسفانه کم نیستند افرادی که دروغ را به روی شخص مقابل نمی آورند و بر این باورند که این عمل باعث پررویی او می شود و دروغ را انکار یا تکرار می کند. در صورتی که از دید روانشناسان بزرگ ترین اشتباه همین است و باید به روی فرد بیاوریم. البته شکل و لحن گفتن کلماتی که بکار می بریم و زبان بدن انسان ها در برخورد با این موضوع بسیار مهم است. زمانی که از همسر یا فرزندم می پرسم کجا بودی و می گوید تصادف کرده ام باید از چگونگی حادثه از او بپرسیم. نمی توانیم بگوییم دروغ گفته حتی اگر دروغ هم باشد؛ مگر خلاف آن ثابت شود. زمانی که متوجه کار او شدیم باید علت جویی کنیم؛ شاید رفتار و برخورد خودمان دلیل دروغ گفتن وی باشد. پس ابتدا باید از خود شروع کنیم نه اینکه او را سرزنش کنیم.
وجدان اخلاقی علیه دروغگویی
به طور کلی هر چقدر که در خانواده بر روی وجدان اخلاقی افراد کار شود و این عامل پرورش پیدا کند به همان میزان راستگویی بیشتر خواهد شد. اگر افراد روی این مورد کار کرده باشند تحت هر شرایطی دروغ نخواهند گفت. به عنوان مثال فردی که کار اشتباهی انجام داده است حتی اگر تاوان سنگینی داشته باشد، وجدان اجازه دروغ گفتن را به او نمی دهد.
