منابع آزمون چیست؟
منبع مشخصی ندارد،یعنی اداره امور مترجمان کتابهای معینی برای بخش عمومی و اختصاصی آزمون معرفی نکرده است. به هر حال هر کسی با توجه به تجربیاتش می تواند منابعی به شما معرفی کند.
به این نکته توجه داشته باشید که-بنابراین اظهاراتی که از مترجمان رسمی پذیرفته شده در دوره ها مختلف شنیده ام-روند و قاعده مشخصی برای طرح سوالات تعریف نشده و سطح دشواری هر دوره از آزمون با آزمون قبلی و بعدی تفاوت داشته است.مثلا سوالات عمومی آزمون 88 در حد تافل بود اما در آزمون 94 بسیار دشوارتر از آن و مثلا در حد سوالات آزمون کارشناسی ارشد رشته مترجمی یا شاید زبان تخصصی حقوق بود.
به هر حال خواندن هر منبعی که دایره واژگان و درک مطلب شما در زمینه متون حقوقی را بالا ببرد مفید است. برای بخش تخصصی هم می توانید متون حقوقی انگلیسی و ترجمه فارسی آن و نیز ترجمه انگلیسی قوانین ایران (مدنی و اساسی) را مطالعه کنید. سری به ناشرهای حقوقی نزدیک میدان انقلاب مانند نشر جنگل و میزان بزنید.
ضمنا بدانید و آگاه باشید که کاری که مترجم رسمی انجام می دهد ترجمه اسناد است و ژانر ترجمه اسناد فقط یکی از زیرشاخه های ترجمه حقوقی (مانند قوانین و احکام و اظهارات دادگاه ها)است. آنچه که تا به حال در آزمونها سنجیده شده- بنابر مشاهده شخصی خودم- ارتباط کمی با کاری دارد که مترجم رسمی در واقعیت انجام می دهد و همین مسئله باعث شد عده زیادی از مترجم یارانی که سالهاست سابقه کار در دفاتر ترجمه اسناد دارند در آزمون94 پذیرفته نشوند و از سوی دیگر افراد ناآشنا به ترجمه اسناد اما با تسلط خوب بر مهارت های عمومی زبان انگلیسی، واژگان حقوقی و درک مطلب و البته ترجمه در آزمون موفق شوند.
آیا محدودیت سنی برای شرکت در آزمون وجود دارد؟
حداقل سن مجاز برای ثبت نام 25 سال و حداکثری تعیین نشده است. خب مزیتش این است که حداقل مانند بانکها و سایر ادارات دولتی اینجا استرس بالارفتن سن وجود ندارد (لبخند)
آیا برای ثبت نام باید مدرک خاصی داشته باشیم؟
تا به حال که داشتن دیپلم کفایت کرده است. البته اعلام شده بود که برای افراد دارای مدرک تحصیلی مرتبط با ترجمه و افراد دارای سابقه کار در زمینه ترجمه اسناد امتیاز در نظر گرفته می شود.
آیا گرفتن پروانه ترجمه رسمی آینده شغلی مان را تضمین می کند؟
نمی دانم. گرفتن پروانه مترجم رسمی مانند استخدام ثابت شدن در یک نهاد دولتی نیست که خیال آدم راحت باشد که تا 30 سال حقوق و مزایایی دارد و بعد هم تا آخر عمر مستمری دریافت می کند. پروانه صرفا این اجازه را به شما می دهد که یک دفتر ترجمه تاسیس کنید یا در دفتری به عنوان مترجم رسمی مشغول به کار شوید.
قوانین سخت گیرانه زیاد و رو به افزایشی برای ترجمه اسناد و تائید آنها وجود دارد.مالیات و هزینه های دفتر و تخفیف های اجباری که ناشی از نرخ شکنی بعضی مترجمان است هم جای خود دارد.
از همه مهمتر اینکه حرفه ترجمه اسناد هم مانند حرفه پزشکی یا معماری یا وکالت یک سری روحیات خاص می طلبد. دقت زیاد و ریز بینی و تمرکز بالا و حوصله جست و وجو در منابع مختلف و حتی با دیده شک و تردید نگریستن از لازمه های کار ترجمه رسمی است. کسی که فاقد این ویژگی ها باشد اذیت می شود و ممکن است دچار افسردگی و بی انگیزگی یا نوعی حس ربات گونگی !! شود (بدلیل ماهیت فرمی و کلیشه ای بودن اسناد). از همه بدتر اینکه ترجمه های بی کیفیت تولید کند.علاوه بر روحیات فوق، شغل ترجمه عوارض جسمانی هم دارد. خیلی از مترجمانی که می شناسم از دردهای مفاصل و استخوان رنح می برند .البته راه هایی برای حفظ تعادل روحی و جسمی وجود دارد که سعی می کنم بعدا درباره اش بنویسم.
9 ماه پیش