بیماری پسوریازیس (Psoriasis) که با نام های بیماری صدف پوستی یا صدفک هم شناخته می شود یک بیماری خود ایمنی پوستی است که خود را با خارش و التهاب پوست بدن بروز می دهد، ولی می تواند به بخش های دیگر بدن نیز آسیب برساند و خطرناک شود. این بیماری ممکن است در مواقع مختلف تشدید شده، بهبود پیدا کند یا مجدد بروز کند. در این بیماری سلول ها در سطح پوست بدن، چرخه زندگی سریع تری دارند و با سرعت زیاد تولید می شوند. به همین دلیل بافت زمخت، ضخیم و نقره ای رنگی به وجود می آورند که باعث خارش، التهاب و قرمزی پوست می شود. هدف از درمان پسوریازیس توقف رشد سریع سلول هاست.
علت از بین رفتن حالت طبیعی پوست
در این بیماری سیستم ایمنی سیگنال های نادرست ارسال می کند و به همین دلیل رشد سلول های پوست افزایش می یابد. در حالت طبیعی بدن، سلول های پوست از عمق و از لایه های زیرین به سمت روی پوست حرکت می کنند و به صورت سلول های مرده از بدن خارج می شوند. ولی در بیماری پسوریازیس با رشد بیشتر سلول ها، چندین لایه سلول مرده روی پوست جمع می شود که حالتی فلسی و پوسته پوسته به وجود می آورند.ابتلا به این بیماری در سنین مختلف دیده می شود، نوع اولیه آن اغلب در سنین جوانی نمود پیدا می کند که ممکن است در سنین بالاتر نیز تشدید شود. واژه یونانی psora که نام بیماری از آن گرفته شده، به معنای خارش است.باید متذکر شد که این بیماری واگیردار و مسری نیست.
گفته شده است که دلیل اصلی بیماری پسوریازیس به وراثت باز می گردد. به این معنا که از بدو تولد در ژن فرد وجود دارد، ولی بروز آن قطعی نیست. برخی از عوامل مانند عفونت، تحریکات موضعی، داروهای خاص، آسیب پوست، آب و هوا، سیگار، الکل و استرس می تواند این بیماری را نمایان کند. علائم شایع پسوریازیس اغلب در ناحیه آرنج، زانو و سر دیده می شود.
علائم بیماری پسوریازیس چیست؟
علائم بیماری پسوریازیس در افراد مختلف متفاوت است، ولی نشانه های رایج آن را می توان در موارد زیر دسته بندی کرد:
- لکه های قرمز پوستی با فلس های ضخیم نقره ای رنگ
- نقاط کوچک پوسته پوسته (عموماً در کودکان)
- پوست خشک و ترک خورده با احتمال خونریزی
- خارش، سوزش و درد
- ناخن های ضخیم، حفره دار یا شکسته شده
- مفاصل متورم و سفت
- لکه های قرمز بیماری می تواند از چند نقطه کوچک در بدن، تا تمام سطح پوست را درگیر کند.
علل ابتلا به بیماری پسوریازیس
پسوریازیس، یک بیماری است که بصورت ارثی اتفاق می افتد، اما استدلال دقیقی از این که بیماری از نسل به نسل منتقل می شود ،هنوز مشخص نشده است ، گرچه امکان ابتلا به پسوریازیس در یک ژن فردی ذخیره می شود، اما به هیچ وجه مطمئن نیست که هرگز شیوع پیدا کند با این حال، قرار گرفتن در معرض محرک های خاص (مانند عفونت استرپتوکوکی در گلو، الکل، داروهای خاص و تحریک موضعی) و یا آسیب به پوست، ممکن است باعث ایجاد پسوریازیس در افراد مبتلا به این بیماری ژنتیکی شود. استرس همچنین ،می تواند باعث ایجاد پسوریازیس شود.بیماری پسوریازیس به علت اختلال در سیستم ایمنی آغاز می شود. سیستم ایمنی از بدن شما در مقابل عفونت و بیماری محافظت می کند.
زمانی که شما به پسوریازیس مبتلا می شوید، سلول های T (نوعی گلبول سفید خون) به اشتباه به سلول های پوستی شما حمله می کنند. این اتفاق باعث می شود سلول های پوست به سرعت تولید و روی هم جمع و متورم شوند.اغلب مبتلایان در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی به این بیماری دچار می شوند. بیماری پوستی پسوریازیس مسری نیست و از طریق تماس فیزیکی به افراد دیگر منتقل نمی شود. با وجود این، پسوریازیس می تواند یک بیماری ژنتیکی و ارثی باشد. همچنین این بیماری به بخش های دیگر بدن شما منتشر نمی شود.