به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، کودکان خردسال به سرعت خشمگین و عصبانی می شوند و البته گاه به همان سرعت هم خشم آنها فروکش می کند. طبق مطالعه اي که نتایج آن در مجله علمي معتبر نيچر، منتشر شده بچه ها:
- مانند افراد بالغ هنوز به چهارچوب هاي ذهني توسعه يافته از نحوه عملكرد اجزاي مهم در زندگي مجهز نيستند و از این رو ديد درستي نسبت به سطح انتظارات خود از اطرافيان ندارند. به همين دليل ممكن است در بسياري از موقعيت ها، مديريت رفتارها و تصميمات هرچند ساده روزمره براي آنها به شدت دشوار باشد.
- كودكان اغلب فاقد مهارت هاي زباني كامل و لازم براي گفت و گو در خصوص مسائلي هستند كه از نظرشان اهميت بالايي دارد.
از این دو مي توان نتيجه گرفت كه خشم در كودكان معمولا تركيبي از دو احساس عصبانيت و ناراحتي است.
ما والدین غالباً رفتارهاي خشمگينانه فرزندان خردسال خود را برنمی تابیم و عادی در نظر نمی گیریم. ما آن را در قالب ترس و وحشت مطلق آنها از يك رويداد مشخص تعريف مي كنیم.
يافته هاي علمي نشان مي دهند عصبانيت كودكان نه تنها عجيب نيست بلكه واكنشي طبيعي است. متخصصين دانشگاه بریتیش کلمبیا بر اين باوراند كه تغييرات خلق و خو در كودكان كم سن و سال به ويژه عصبانيت هاي سريع و شديد، جزئي از چرخه رشد طبیعی آنها است. این روانشناسان توصیه می کنند كه والدين بايد در مرحله نخست وضعيت فرزند خود را درك كرده و سعي كنند ريشه هاي بروز خشم را شناسايي كنند. آنها در اقدامي ديگر كه تاكنون سابقه پژوهشي نداشته است با تجزيه و تحليل "اصوات اوقات تلخي هاي بيش از هزار كودك دریافتند که خشم در كودكان تركيبي از دو مدل صوت بوده است:
1- عصبانيت شامل داد، فرياد و يا پرتاب وسايل مختلف
2- ناراحتي شامل گريه كردن و كشيدن خود روي زمين.
باید بدانیم که ناراحتي همانند پس زمينه ای هميشگي در خشم كودكانه وجود دارد و عمل مي كند اما عصبانيت معمولا به شکل " قله و به دنبال آن مرحله فرو نشست" بروز می کند.
"سكوت والدين"بهترين راه پايان بخشيدن به خشم کودکان
تاثير گذارترين قسمت در خشم يك كودك همان قله عصبانيت است. هر چه اين قله از نظر زماني كمتر طول بكشد، خشم نيز سريعتر فروكش خواهد كرد. مطالعات نشان داده اند که هر گونه واكنش والدين به عصبانيت كودك، قله خشم را طولاني تر خواهد ساخت.
اما سکوت کردن در برابر عصبانیت و فوران آتش فشان خشم بچه ها به معنی هیچ کاری نکردن نیست.
توصيه های ساده و كاربردی برای والدين
واقعیت این است که در بسياري از مواقع نمی توان به كودكي كه گرفتار خشم مقطعي و شديد شده است واكنش نشان نداد، اما واکنش ما باید به حفظ آرامش خانواده كمك کند. توصیه های زیر که همگي بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط موسسه ذهن كودك دسته بندي شده اند می توانند واکنش های مناسبی برای به کارگیری همزمان با "سکوت والدین" باشند:
بيخيال نشويد: به اميد پايان بخشيدن به شرايط ناخوشايند ايجاد شده از افعال معکوس استفاده نکنید. "اینقدر به این كارت ادامه بده تا خسته بشی!"
با تشکر و قدردانی رفتار صحیح را برجسته کنید: پس از آن كه فرزندتان آرام گرفت، از او قدر داني كنيد. حتي اگر كودك فعاليت تمجيد برانگيز خاصي نيز انجام نداده است، همیشه میتوانید از او خاطر "بازگشت به آرامش" تشکر کنید.
مهارت های حل مسئله را تمرین کنید: در زمان هايي كه كودك در حالت آرامش روحي قرار دارد، مهارت هاي مرتبط با حل مسئله را به او آموزش دهيد. به عنوان نمونه از وي بخواهيد عصبانبت و ناراحتی خود را از مسائل با شما در ميان بگذارد و گفت و گویی راحت را در مورد آنها را تمرين كنید. همچنین بازی های کنترل خشم را انجام دهید
بازه های زمانی خشم را زمان بندی كنيد: اکثر اوقات خشم كودكان یک روال مشخص دارد. مثل زمان خواب، همان لحظه اي كه از او مي خواهيد به بازي خود پايان دهد و يا بازي ويدئويي اش را خاموش مي كنيد! اين مسئله درست مانند ساعت هايي است كه يك دانش آموز مدرسه اي اقدام به انجام تكاليف درسي خود مي كند، همانقدر منظم و دقيق. والدين با شناخت اين زمان بندي ها و استفاده از جملات هدايت كننده يك مرحله اي مانند "قبل از همه مسواك بزن"، "سپس دستگاه را خاموش كن" و "به تخت خوابت برو" قادر به محدود سازي بازه هاي خشم كودكانه خواهند بود.
از تكنيك گوشه نشاني و سيستم پاداش دهي استفاده كنيد: براي ترغيب كودكان به پايان ابراز خشم و توسعه رفتارهاي مثبت در سنین 8 سال به پایین تكنيك گوشه نشانی اغلب اثر گذاري مطلوبي خواهد داشت. اگر كودك بزرگتر است، مي توانيد به جاي تكنيك گوشه نشاني از سيستم پاداش دهي غير مالي مانند تغيير يك ساعته زمان خواب شبانه براي بازي كردن بيشتر استفاده كنيد.
برای مقابله با خشم در کودکان برای آن ها توضیح بگویید:
وقتی کسی از دست شما عصبانی است ، خودتان هم به راحتی می توانید خشمگین شوید . اما باید آرامش خود را حفظ کنید ، به آن چه شخص مقابل می گوید گوش کنید ، با صدایی آرام پاسخ دهید و حتی سعی کنید که نقطه نظر خود را توضیح دهید یا در مورد آن مذاکره کنید .
صبر کنید تا صحبت های آن فرد تمام شود و بپرسید که چرا عصبانی است . این کار به او کمک خواهد کرد تا از احساسات خودش سر در بیاورد و حتی ممکن است متوجه شود که از دست شما عصبانی نیست و شاید فقط خشم خودرا تخلیه می کند . اما اگر واقعا از دست شما عصبانی بود چه ؟ پس از اینکه به پاسخ او گوش کردید ، می توانید یا معذرت خواهی کنید یا درمورد اتفاقی که افتاده است صحبت کنید و نقطه نظر خود زا عنوان کنید . اگر متوجه شدید که دارید کنترل خود را ازدست می دهید و عصبانی می شوید ، باید مدتی خود را کنار بکشید و به طور مثال بگویید « الان هردو ما عصبانی هستیم . بگذار بعدا در این مورد صحبت کنیم » .
