به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، خدیجه چهریقی پس از ازدواج با محمدشاه قاجار، از وی صاحب دو فرزند شد. فرزند پسر آنها که عباس میرزا نام داشت، به سبب علاقه شاه به مادرش نایب‌السلطنه لقب گرفت. خدیجه چهریقی به همراه حاجی میرزا آقاسی در تلاش بودند تا عباس میرزا را به ولایتعهدی منصوب کنند اما با بیماری و مرگ محمدشاه قاجار این عمل ناتمام ماند و به کوشش مهدعلیا، ناصرالدین شاه به سلطنت رسید. علت ازدواج محمدشاه با خدیجه خانم این بود که پدرش از مریدان شیوخ طریقه «نقشبندیه» (از فرقه‌های صوفیه) و مادرش از ارادتمندان «شیخ حله» (از شیوخ صوفیه) بود و محمدشاه نیز منش صوفی‌گری داشت و از طرفی از مهد علیا مادر ناصرالدین شاه هم، دل خوشی نداشت، لذا بیشتر به خدیجه خانم و فرزندش عباس میرزا مهر می‌ورزید و نام پدر خود "عباس میرزا" و لقب "نایب السلطنه" را بر این فرزندش گذاشت. این امر باعث شد که ناصرالدین شاه و مادرش نسبت به این طفل و مادرش دشمن و کینه‌توز شوند. وقتی که محمد شاه در قصر «محمدیه» تجریش جان سپرد، عباس میرزا قریب به نه سال و سه ماه داشت و تحت للگی رضاقلی خان هدایت قرار داشت. پس از مرگ محمدشاه قاجار، خدیجه خانم چهریقی و فرزندش به دستور مهدعلیا توقیف شده و در اتاقی در کاخ محمدیه محصور شدند. مهدعلیا تصمیم گرفته بود که عباس میرزا را کور کرده یا به قتل برساند که این امر با پناه بردن خدیجه خانم چهریقی به سفارت انگلستان به سرانجام نرسید. پس از به سلطنت رسیدن ناصرالدین شاه، عباس میرزا به حکومت قم منصوب شده و از تهران به قم عزیمت کردند. خدیجه خانم چهریقی بخاطر علاقه‌ای که محمدشاه قاجار نسبت به او داشت، بسیار مورد رشک و حسادت مهدعلیا قرار میگرفت به طوری که پس از مرگ محمدشاه قاجار، برای احتیاط از خطر کینه و انتقام مهدعلیا مجبور به ترک خاک ایران به مقصد عثمانی و بغداد شد و پس از مرگ مهدعلیا در همانجا درگذشت.
