خود هیپنوتیزم یعنی فرد خودش، خود را هیپنوتیزم کند.برای بسیاری از افراد هیپنوتیزم امری ترسناک به نظر می‌رسد. شاید فکر کنید کنترل ذهن و رفتار خود را از دست می‌دهید یا شخص دیگری به شما پیشنهاداتی بدهد که دوست نداشته باشید انجام بدهید. ممکن است برای فردی که ضربه روحی را تجربه کرده یا به راحتی به درمانگر اعتماد نمی‌کند، کار با هیپنوتیزم درمانی برای بهبود یا تغییر خود، سخت باشد.
خود هیپنوتیزم راهی بی‌خطر و آسان برای دستیابی به بسیاری از مزایای کار با هیپنوتیزم درمانی است. خود هیپنوتیزم میتواند به همه چیز در زندگی کمک کند. از مدیریت استرس و اضطراب گرفته تا کاهش وزن و رژیم و حتی اعتماد به نفس و مهارت‌های سخنرانی در جمع. همچنین یادگیری خود هیپنوتیزم میتواند به شما در مطالعه موثرتر کمک کند. اطلاعات را به خاطر بسپارید و آنها را در صورت نیاز فراخوانی کنید و به طور کلی خود را آرام و ریلکس نگه دارید تا در طول روز باز و پذیرا باشید.
شما میتوانید بسیاری از مشکلات خود را با هیپنوتیزم کردن از بین ببرید. هر انچه شما فکر کنید از خاطرات گذشته تا درد‌ها و حتی روابطتان با افراد مختلف، همگی ورود به ناخودآگاه و تغییر نگرش کاملا قابل حل است.از جمله معضلات و بیماری‌هایی که با هیپنوتیزم قابل درمان است می‌توان مشکلات زیر را نام برد:
بی‌خوابی‌های غیرطبیعی
استرس و اضطراب
خودخوری و سرزنش کردن خود
نفرت و خشم از دیگران
حسادت
پرخوری بیمارگونه و افزایش وزن
مشکلات خانوادگی
تنبلی
افسردگی
مدیریت زمان
تند خویی و عصبانیت
ضعف در نه گفتن به دیگران
ضعف در یادگیری و قدرت حافظه کم
عدم بخشش دیگران و کینه به دل گرفتن از آنها
عدم مسئولیت پذیری
کمبود آرامش در زندگی
کمبود اعتماد به نفس
مشکلاتی که در دوران کودکی داشته‌ایم و ناخواسته بر خیلی از رفتار‌های ما تاثیر می‌گذارد.
عدم رضایتمندی از شغل
روابط عمومی ضعیف
عادت به سیگار کشیدن یا هر عادت ناپسند اخلاقی دیگر که ریشه روانی داشته باشد.
برنامه‌ریزی آینده
حساسیت زیاد بر روی برخی مسائل
وسواس فکری
بی برنامه‌گی
بدگمانی
ایجاد بی حسی و بی دردی
برای درک هیپنوتیزم ابتدا باید با مراحل یا سطوح خواب مصنوعی در انسان آشنا شویم. پس باید عملکرد داخلی ذهن انسان را در نظر بگیریم. مغز انسان وظایف خود را در چهار سطح انجام می‌دهد.
اولین مرحله سطح بتا نام دارد. سطحی که در آن هوشیاری انسان کامل است. مغز انسان تقریباً روزی 16 ساعت در این سطح عمل میکند.وظیفه اصلی این سطح تنظیم عملکرد‌های حیاتی بدن مانند ضربان قلب، تنفس، عملکرد کلیه، هضم غذا و… است. 75 درصد از نیروی هوشیار ذهن انسان در سطح بتا صرف نظارت بر عملکرد حیاتی بدن می‌شود و 25 درصد باقیمانده وقف تفکر و تمرکز حواس می‌شود.
سطح دوم را مرحله آلفا می‌نامیم. در سطح آلفا ذهن نیمه هوشیار مشغول فعالیت است. هنگام خواب مصنوعی با این قسمت سر و کار داریم. کارآیی این سطح برای تمرکز حواس 95 الی 100 درصد است؛ که مقدار آن در مقایسه با 25 درصد کارآیی هوشیارانه سطح بتا خیلی بیشتر است. نمونه‌هایی از فعالیت سطح آلفا عبارتند از: خواب مصنوعی، مراقبه، تجسم خلاق، خواب رفتن و بیدار شدن طبیعی.
پس در کل خواب مصنوعی حالتی طبیعی در ذهن است. خواب مصنوعی در واقع خواب به حساب نمی‌آید، زیرا شما وقتی در خواب مصنوعی فرو می‌روید، آگاهی خود را کاملاً حفظ می‌کنید.
سطح بعدی فعالیت ذهن مرحله تتا است. یعنی همان بخش از ذهن ناخودآگاه که هنگام خواب سبک فعال می‌شود.
نام آخرین مرحله دلتا است. همان خواب عمیق است. ذهن ناهشیار در چنین سطحی در استراحت کامل به سر می‌برد. این سطح تلقین‌پذیر نیست و دستیابی به آن تقریبا ممکن نیست.
منظور از خواب مصنوعی کنار گذاشتن ذهن هوشیار و مدیریت مستقیم ذهن نیمه هوشیار است. هنگام خواب مصنوعی به هیچ وجه به خواب نمی‌روید. ما خودمان هر لحظه نمونه‌هایی از خواب مصنوعی را در اعمال روزانه به طور طبیعی انجام می‌دهیم.به عنوان مثال تجسم خلاق، مدیتیشن، به خواب رفتن در شب، تماشای زیاد تلویزیون، تماشای برف پاک کن ماشین در یک شب بارانی، تماشای تیر‌های چراغ برق یا خطوط سفید بزرگ‌راه‌ها (که آن را خواب مصنوعی در بزرگراه می‌نامیم)، خواندن کتاب طوری که گذشت زمان را حس نکنیم.
برای ورود به سطح آلفا بیایید لحظه‌ای خیال‌پروری کنید. وقتی خیال‌پروری می‌کنید، ذهن شما روی شخص، مکان یا واقعه‌ای خوشایند متمرکز می‌شود. در چنین حالتی به مکان، گذشت زمان، تنگ یا گشاد بودن لباس خود فکر نمی‌کنید. اگر هنگام خیال‌پروری شخصی در کنار شما باشد، مجبور می‌شود برای جلب توجه شما بشکن بزند و یا اسم شما را صدا کند. این امر، نشانه ورود به مرحله آلفا است که بهترین نمونه هیپنوتیزم طبیعی به حساب می‌آید. جالب است بدانید اکثر مردم بین 3 تا 4 ساعت در روز خیال‌پروری می‌کنند؛ بنابراین اکثر مردم روزی سه ساعت در حالت هیپنوتیزم طبیعی سپری می‌کنند. خواب مصنوعی یکی از حالت‌های عادی و طبیعی ذهن انسان است و هیچ خطری ندارد. در واقع اگر هیپنوتیزم طبیعی وجود نداشته باشد، فشار زندگی ما را از پای درمی‌آورد.
به جایی بروید که بتوانید تنها باشید و کسی نیز مزاحمتان نشود.
روی یک تخت یا مبل راحت، به پشت دراز بکشید.
چشمهایتان را بسته و شروع به تنفس عمیق کنید. هرچقدر تنفس شما عمیق تر باشد، در انجام خود هیپنوتیزم موفق تر خواهید بود.
تمرکز روی هرکدام از اعضای بدن را آغاز کرده و هربخش از بدن را در حالت آرامش و ریلکس تصور کنید. میتوانید یک هاله نورانی آبی را تصور کنید که در بدن شما در گردش بوده و با عبور آن از اطراف اعضای بدنتان، آنها را ریلکس میکند؛ مثلا روی دست راست تمرکز کرده و سپس عضلات آنرا شل کرده و همه توجه خود را معطوف به حس آرامش حاصل از آن کنید. شما میتوانید از عبارات و تلقین هایی نظیر “آرام ” یا “من اکنون درحال آرام شدن هستم ”، برای کمک به خود استفاده کنید. به همین شکل، تمرکز خود را روی اعضای دیگر برده و همه بدن خود را آرام و ریلکس کنید و نهایتا به تصور همه بدن خود، بصورت ریلکس و آرام بپردازید درحالی که توده آبی همه آنرا در بر گرفته است و حس خارق العاده ایی دارید.
شما میتوانید آنقدر این عملیات را انجام دهید که واقعا حس کنید در حال به خواب رفتن هستید.
حال تصور کنید که یک بالن هلیوم به دست راست شما گره زده شده و میخواهد آنرا به سمت بالا بکشد. تصور کنید این بالن آنقدر بزرگ است که میتواند دست راست شما را تماما بالا بکشد.
اگر تمرکز را بصورت صحیح انجام داده و به خوبی تخیل خود را با همه جزییات به کار انداخته باشید، کم کم دست راست شما بالا خواهد آمد.
