بیوگرافی یوهان ولفگانگ فون گوته شاعر آلمانی

چکیده بیوگرافی گوته

• نام و نام خانوادگی: یوهان ولفگانگ گوته
• متولد: ۲۸ اوت ۱۷۴۹
• فوت: ۲۲ مارس ۱۸۳۲
• سمت: شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان شناس، فیلسوف وسیاست مدار
• سبک نوشتاری: رمانتیسیسم

زندگی گوته

پدر گوته، یوهان کاسپار گوته (۱۷۱۰-۱۷۸۲) همراه با خانواده اش در یک خانهٔ بزرگ در فرانکفورت زندگی می کرد، که آن زمان قسمتی از امپراتوری مقدس روم بود. مادر گوته نیز «کاترینا الیزابت گوته» (تِکستور سابق) از خانواده های سرشناس فرانکفورتی بود. یوهان ولفگانگ در کنار پدر و معلم خصوصی اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت. او بین سال های ۱۷۶۵-۱۷۶۸ در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آنجا به اشعار کریستیان فورشتگت گلرت علاقه پیدا کرد. پس از سال ۱۷۶۸، گوته به زادگاهش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود. گوته پس از این که تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال ۱۷۷۵ به وایمار رفت و در آن جا بین سال های ۱۷۷۶-۱۷۸۶ (حدود ۱۰ سال) وزیر حکومت شد. سپس او تا سال ۱۷۸۸ به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه سازی باستانی پرداخت. او خود را با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد. سال ۱۷۸۸، گوته به وایمار بازگشت و تقریباً باقی عمرش را در آن جا گذرانید، هرچند که زندگی او در آن جا با جنگ های ناپلئونی روبه رو شد. گوته در وایمار شیفتهٔ اشعار حافظ شد. وی علاقه ویژه ای نیز به شهر ایلمناو در نزدیکی وایمار داشته است. در کوه کیکلهان در نزدیکی شهر ایلمانو کلبه ای از وی به یادگار مانده است.

آثار گوته

گوته علاقه زیادی به نوشته ها و آثار شاعران ایرانی و فارسی داشت و شدیداً تحت تأثیر حافظ بود.

مهم ترین آثار گوته عبارت هستند از:

• اگمونت - (۱۷۸۸)، ترجمه محمدباقر هوشیار، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، چاپ اول ۱۳۳۵، چاپ چهارم ۱۳۵۷.
• نغمه های رومی - (۱۷۹۰)
• فاوست - (۱۸۳۲ / ۱۸۰۸)، مترجمان حسین کسمایی (بی تا)، اسدالله مبشری (۱۳۴۲)، حسن شهباز (۱۳۶۳)، م.ا. به آذین (۱۳۷۶) سعید جوزی (۱۳۹۶)
• خویشاوندی های اختیاری - (۱۸۰۹)، ترجمه سعید پیرمرادی، نشر چشمه ۱۳۹۶.
• سفرنامه ایتالیا - (۱۸۱۷)
• دیوان غربی-شرقی - (۱۸۱۹) (تقدیم به حافظ شیرازی)، شجاع الدین شفا (۱۳۲۸)
• ورتر یارنج های ورتر جوان - مترجمان محمد صفارزاده (۱۳۰۳)، نصرالله فلسفی (۱۳۰۶)، عنایت الله شکیباپور (۱۳۳۳)، فریده مهدوی دامغانی (۱۳۸۱).
• ایفی ژنی، ترجمه محمد سعیدی، تهران، صفی علیشاه، ۱۳۰۶.
• از آثار او در زمینه علوم طبیعی: تئوری رنگ ها - (۱۸۱۰)و تغییر حال گیاهان

بررسی اجمالی آثار گوته

مهمترین آثار گوته قبل از رفتن او به وایمر در سال ۱۷۷۳ به نام Götz von Berlichingen نوشته شد که باعث شد گوته در معرض توجه قرار بگیرد. رمان رنج های ورتر جوان در سال ۱۷۷۴ نوشته شد که شهرت زیادی بدین وسیله کسب کرد. در واقع این رمان را می توان برای اولین بار پر فروش ترین کتاب جهان نامید و مانند جرقه ای در آثار ادبی به شمار می آید. در طول سالیانی که گوته در وایمر بود و قبل از اینکه با شیلر آشنا شود او کارآموزی ویلهلم میستر را شروع کرد و چندین نمایشنامه نوشت. آلفرد روزنبرگ (ایده پرداز اولیه نازیسم) نظرات خود را مرهون و برگرفته از آموزه های گوته می داند و او را «جوهر روح خود» نامیده است.

گوته و زبان عربی

در اوایل سال ۲۰۲۰ میلادی دست نوشته هایی از یوهان گوته توسط تیم تحقیقات «فطرس مدیا» پیدا شد که نشان می داد گوته سعی در یادگیری رسم الخط عربی دارد. جمله «علی ولی الله» در این مشق ها بسیار تکرار شده بود. این دست خط ها بعد از دو قرن در منزل وی در وایمر موجود است. گواه این مطلب نگاشته کامل «علی ولی الله» در برگه ای جدا به شکلی بزرگ است که با نقش و نگاره ها تزیین شده.

گوته و شیفتگی وی به حافظ

گوته با آن آوازه جهانی، شیفته خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی می شود. بر وی رشک می برد و حسرت می خورد. با شهام سر تحسین فرود می آورد. اسم “حافظ” را مکرر اندر مکرر بر زبان جاری می سازد احتمالا با بازگویی اسم معجز آسای “حافظ” به “جام ازلی کلام” دست یابد و مانند وی غزل سرایی کند. گوته در تکرار اسم و یاد این شاعر ایرانی سر از پا نمی شناسد، ولی در می یابد کلامش نارساست. کلمه ها قادر نیستند آرزوهای قلبی وی را در این مورد آشکار سازند. عبارتها نمی توانند گوته را تسلی بخشند. از سر ناتوانی، کلمه ها و عبارت های ديگر را جست و جو می کند ولی، حکایت هم چنان باقیست.

درگذشت گوته

گوته در سال ۱۸۳۲ بر اثر نارسایی قلبی در شهر وایمار درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد. گفته می شود آخرین گفتهٔ شاعر پیش از مرگش، نور بیشتر (آلمانی: Mehr Licht) بود.

بیوگرافی رزا جمالی شاعر، نمایشنامه نویس و مترجم ایرانی