به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، همه کارشناسان موافقند که پنهان کردن واقعیت فرزندخواندگی از کودک فرزندخوانده اقدام مناسبی نیست و ممکن است فرزندخوانده شما پس از مدتی این واقعیت را از زبان دیگران بشنود. چون معمولا در این شرایط به جز پدر و مادر افراد دیگری نیز از این واقعیت اطلاع دارند و به احتمال خیلی زیاد این موضوع دهان به دهان چرخیده و در نهایت به گوش فرزندخوانده شما می رسد. احتمال آسیب روحی او و بی اعتمادیش به شما زمانی که واقعیت را به طور ناگهانی از دیگران بشنود، بسیار بیشتر از زمانی است که شما حقیقت را به او بگویید. در نهایت باید بدانید در هر خانواده ترکیبی مسائلی وجود دارد که ماهیت آن ها با دیگر خانواده ها تفاوت داشته و باید عینک خود را نسبت به این مسائل عوض کنید. محققان بهترین سن را برای گفتن واقعیت فرزندخوانگی به کودکان، بین سن 8 تا 10سالگی می دانند.
از نظر آن ها سنین پیش از دبستان نمی تواند زمان مناسبی برای گفتن این حقیقت باشد؛ چرا که کودکان در این سن ظرفیت شناختی و فکری درک این مسئله را ندارند و برای آن ها قابل باور نیست. در سنین بلوغ و نوجوانی نیز به دلیل به وجود آمدن ظرفیت های جدید فکری، نوجوان با تعارض ها و مشکلات زیادی روبرو می شود. استقلال، زودرنجی و تحریک پذیری از خصوصیات نوجوانان است و اگر در این سن به طور ناگهانی با واقعیت فرندخوانده بودن روبرو شود، ممکن است آسیب زیادی ببیند.
چطور باید فرزندخواندگی را به کودک اعلام کنیم؟
- توضیح خود را ساده و صریح ارائه دهید.
- توضیح دهید که او توسط شما به دنیا نیامده است.
- به او بگویید که او از والدین دیگری به دنیا آمده است که نمی توانستند از او نگهداری کنند. سپس، توضیح دهید چرا او را به سرپرستی گرفته اید.
- بگویید که شما و همسرتان چقدر او را می خواستید و چقدر او را دوست دارید و به طور مختصر در مورد روند گرفتن حضانت او صحبت کنید.
- به او توضیح دهید که فرزندخوانده بودن بدین معنی نیست که شما او را کمتر از خانواده هایی دوست دارید که فرزند خودشان را بزرگ کرده اند.
- به او بگویید که چقدر از آمدنش به جمع خانواده تان خوشحال بودند و چقدر برای شما و همسرتان خاص است.
- از روش هایی مانند قصه گویی و کتاب می توانید برای توصیف فرزندخواندگی برای فرزندتان کمک بگیرید.
اجازه دهید فرزندتان سوال بپرسد:
برای مثال، شاید می خواهد بداند چه اتفاقی برای پدر و مادر اصلی اش افتاده است؟ کجا هستند؟ می توانید کمی اطلاعات در اختیارش بگذارید، اما نیازی نیست وارد جزئیات شوید. پاسخ های شما باید به اندازه بلوغ عقلی او باشد.
اطلاعات گذشته فرزندتان را جایی نگه دارید:
معمولا از گذشته کودکان بی سرپرست اطلاعاتی هر چند جزئی در پرونده شان وجود دارد. اینکه از کجا پیدا شده اند. شاید وسیله ای یا نامه ای همراهش بوده است. شاید اطلاعاتی از پدر و مادرش به دست آمده است که همه در جایی ثبت شده اند. این اطلاعات را برای آینده فرزندتان نگه دارید تا در صورت لزوم در اختیارش بگذارید.
اگر فرزندتان در سن مدرسه است…
همانطور که گفته شد قبل از سن مدرسه بهترین سن اعلام فرزندخواندگی به کودک است. در این سن، کودک پذیرش بالایی نسبت به موضوع دارد و راحت تر مسئله را قبول می کند. در عین حال، بابت پنهان کردن موضوع از شما ناراحت نمی شود، زیرا اعلام موضوع زودتر از این ممکن نبود.
اگر فرزندتان در سن مدرسه است و هنوز موضوع فرزندخواندگی را به او نگفته اید، این کار را هر چه سریع تر انجام دهید. بهتر است گفتن موضوع را به زمانی موکول کنید که کودک درس و امتحان ندارد. زیرا بسیاری از کودکان دچار سردرگمی و افسردگی می شوند و ممکن است تا مدتی دست از انجام فعالیت های روتین زندگی بکشند. اما تمام این واکنش ها طبیعی است و به زودی برطرف می شوند.
فرزندخواندگی نباید به صورت راز باقی بماند. هر کسی باید از گذشته خود مطلع باشد. کودکان به سرپرستی گرفته شده ای که موضوع از آنها کتمان شده احساس می کنند فرد متفاوتی هستند. این مسئله می تواند روی خودانگاره آنها تاثیر بدی داشته باشد. هرچه بیشتر صبر کنید، اعلام فرزندخواندگی به کودک سخت تر می شود.
تصور نکنید که می توانید این مسئله را تا ابد از او مخفی کنید. او مانند هر کس دیگری حق دارد که از ریشه های خود مطلع باشد. شنیدن این مسئله از یکی از اعضای فامیل یا مسخره شدن توسط دیگر کودکان فامیل که از گذشته او مطلع هستند، ضربه سختی به او وارد می کند.
واکنش او پس از اعلام فرزندخواندگی به کودک چطور خواهد بود؟
اگر این راز را در سنین قبل از مدرسه به کودک بگویید با کمترین واکنش رو به رو خواهید شد. کودک موضوع را به سرعت قبول می کند و عشق و علاقه شما را با آغوش باز می پذیرد.
اما اگر برای اعلام این موضوع تا نوجوانی یا بزرگسالی فرزندتان صبر کرده باشید، ناراحتی و خشم جز واکنش های طبیعی اوست. اجازه دهید احساساتش را بروز دهد. به او نشان دهید که درکش می کنید و احساسش را تایید کنید. به او یادآوری کنید که شما و همسرتان همیشه او را دوست داشته اید و خواهید داشت.
احساسات شما:
گاهی تردید یا مخالفت با اعلام فرزندخواندگی به کودک از سوی والدین به این دلیل صورت می گیرد که نمی خواهند قبول کنند او فرزند واقعی خودشان نیست. گاهی نیز از واکنش های فرزندشان می ترسند و نگران آن هستند که فرزند آنها را ترک کند.
محافظت از احساسات کودک و تلاش برای جلوگیری از ناراحتی او از دیگر دلایل خودداری از اعلام فرزندخواندگی به کودک است. در مواردی نیز والدین از ناتوانی در بچه دار شدن خجالت می کشند و مایل نیستند دوباره این موضوع را باز کنند.
به یاد داشته باشید که فرزندتان حق دارد از گذشته خود بداند و بهترین سن برای این کار قبل از رفتن به مدرسه است. صداقت شما در اعلام این موضوع به عمق رابطه تان با فرزندتان بستگی دارد.
سوالات بعدی:
پس از افشای فرزندخواندگی به کودک باید منتظر سوالات بیشتر در روزها، هفته ها و سال های بعد باشید. این سوالات نشان دهنده عدم علاقه فرزندتان به شما نیست. او هر چه بیشتر در این مورد حرف بزند، احساس بهتری خواهد داشت و رابطه شما مستحکم تر می شود.
پاسخ شما به این سوالات باید صریح اما همچنان با توجه به بلوغ عقلی فرزندتان باشد. از پاسخ به سوالات چشم پوشی نکنید اما بیش از حد نیز اغراق نکنید. اجازه ندهید احساس کند شما خانواده متفاوتی هستید و او از دیگران متفاوت است.
