استادیوم ومبلی پس از کمپ نو، دومین استادیوم بزرگ اروپا و محل برگزاری بازی ملی تیم ملی انگلستان است. استادیوم ومبلی جایگزین استادیوم قدیمی با همان نامی بود که در سال 1923 ساخته شده بود و میزبان بسیاری از فینال‌ها بود. ورزشگاه قدیمی ومبلی در سال 2003 تخریب شد و پس از آن ساخت ورزشگاه جدید آغاز شد که در نهایت در سال 2007 تکمیل شد. استادیوم ومبلی به طور رسمی در 19 مه 2007 با فینال جام حذفی بین چلسی و منچستر یونایتد افتتاح شد. استادیوم جدید توسط شرکت‌های معماری Foster and Partners و Populous طراحی شده است و تخمین زده می‌شود که در کل 757 میلیون پوند هزینه داشته است. از ویژگی‌های ظاهری این استادیوم 133 متر ارتفاع قوس آن است که طول آن 315 متر است و طولانی‌ترین ساختار سقف آن در جهان معروف است. استادیوم ومبلی علاوه بر این دارای سقف کشویی است که 52 متر بالاتر از زمین قرار دارد. این استادیوم میزبان فینال لیگ قهرمانان سال 2011 بین بارسلونا و منچستر یونایتد و دو سال بعد در فینال لیگ قهرمانان بین بایرن مونیخ و بورسیا دورتموند بود.
الدترافورد رسما در 19 فوریه 1910 با مسابقه بین منچستر و لیورپول افتتاح شد. استادیوم در آن زمان ظرفیت کمی بیش از 80،000 داشت. در سال 1939، اولدترافورد بیشترین حضور خود، یعنی 76.962 نفر را در فینال مسابقات نیمه نهایی جام حذفی انگلستان و Grimsby Town ثبت کرد. با توجه به نزدیکی این ورزشگاه به املاک صنعتی Trafford Park، الدترافورد توسط حملات هوائی آلمان در جنگ جهانی دوم شدیداً آسیب دید که بازسازی این استادیوم هشت سال طول کشید. الدترافورد یکی از مراکز بازی‌های جام جهانی 1966 بود که طی آن سه مسابقه گروهی برگزار شد. ظرفیت این ورزشگاه در آن سال‌ها حدود 60 هزار نفر بود. این ورزشگاه به عنوان یکی از مراکز بازی‌های مسابقات قهرمانی اروپا در سال 1996 انتخاب شد. ورزشگاه الدترافورد میزبان بازی نایب قهرمانی در سال 2003 بین میلان و یوونتوس بود.
استادیوم لندن که به عنوان استادیوم المپیک لندن نیز شناخته می‌شود، مرکز اصلی برای بازی‌های المپیک تابستانی 2012 و مراسم افتتاحیه بود. ورزشگاه المپیک لندن برای مسابقات فوتبال و دو میدانی طراحی شده است. گرداننده این ورزشگاه، باشگاه فوتبال کاونتری سیتی شهر لندن است و برای ساخت آن 486 میلیون پوند هزینه شده است. این ورزشگاه در پارک المپیک لندن قرار دارد و در کنار آن برج آرسلورمیتال اربیت ساخته شده است.
تاتنهام هاتسپر تصمیم به ساخت یک استادیوم جدید در شمال شهر لندن در کنار زمین وایت هارت لین گرفت. ساخت ورزشگاه جدید در اوایل سال 2016 در مجاورت قدیمی White Hart Lane آغاز شد. این ورزشگاه به شکل کاسه‌ای طراحی شده است و مشابه با استادیوم امارات است. مهندسان شرکت طراحی و ساخت SCX در شفیلد، اولین زمین چمن قابل جمع شدن و قابل تقسیم شدن جهان را ساختند. البته ایده ساختن چنین زمینی جدید نیست زیرا تمامی زمین چمن ورزشگاه دانشگاه فینیکس در آریزونا می‌تواند جمع شود. اما تکنولوژی که ورزشگاه تاتنهام استفاده کرده است کمی متفاوت است. این زمین فوتبال به سه قسمت تقسیم شده است تا نگهداری مقطعی و چند بخشی از آن امکان‌پذیر بوده و همچنین تغییر صندلی‌هایی که در اطراف و همسطح با زمین هستند، ممکن باشد.
ورزشگاه امارات لندن، یکی از ورزشگاه‌های جدید فوتبال انگلستان است. این ورزشگاه شیک با چشم‌اندازی عالی، جایگزین ورزشگاه قبلی آرسنال شد. ساخت و ساز این ورزشگاه در سال 2004 آغاز شد. بودجه کل طرح به 390 میلیون پوند رسید. ورزشگاه امارات به طور رسمی در تاریخ 23 جولای 2006 افتتاح شد. اولین مسابقه‌ای که در این ورزشگاه برگزار شد، بازی بین آرسنال و آژاکس بوده است.
ورزشگاه اتحاد برای بازی‌های سال 2002 ساخته شد. در سال 2008 ورزشگاه اتحاد فینال جام یوفا را بین زنیت سنت پترزبورگ و رنجرز برگزار کرد. استادیوم در ابتدا به نام شهر منچستر نامگذاری شد، اما در سال 2011 با بستن قراردادی 10 ساله با شرکت Etihad Airways تغییر نام داد و به عنوان استادیوم اتحاد نامگذاری شد. در تابستان سال 2014 کار بر روی توسعه قسمت جنوبی ورزشگاه آغاز شد، که ظرفیت 6000 صندلی را افزایش داد.
آنفیلد در سال 1884 ساخته شد، که در ابتدا توسط اورتون اجاره شد. اولین بازی در این زمین، در 28 سپتامبر 1884 برگزار شد. در سال 1891 اورتون پس از اختلاف بر سر اجاره، از آنفیلد خارج شد و یک سال بعد لیورپول این ورزشگاه را ورزشگاه اختصاصی خود قرار داد که اولین بازی آنها در آنفیلد، با پیروزی آنها همراه بود. آنفیلد رکورد حضور تماشاگر خود را در سال 1958 با حضور 61،905 تماشاگر زد. آنفیلد یکی از مراکز بازی مسابقات یورو 1996 بود که طی آن مسابقه بین فرانسه و هلند برگزار شد.
ورزشگاه سنت جیمز پارک برای اولین بار در سال 1880 برای فوتبال استفاده شد، اما در ابتدا چیزی بیش از یک زمین خالی نبود. در دهه 1920 نیوکاسل برای بازسازی گسترده این ورزشگاه، و اضافه کردن امکانات جدید با طراحی معمار آرچیبالد لیچ، طرح‌هایی را ارائه نمود، اما درگیری‌های میان شهردار نیوکاسل و طراحان آن، منجر به ردشدن این طرح‌ها شد. در سال 1930 سنت جیمز پارک بیشترین حضور تماشاگر خود را با 68،386 نفر که برای تماشای بازی نیوکاسل و چلسی آمده بودند، ثبت نمود. در سال 1996 پارک سنت جیمز محل برگزاری مسابقات قهرمانی یورو 1996 بود که طی آن سه مسابقه گروهی برگزار شد.
ورزشگاه آف لایت در اواسط دهه 1990 ساخته شد و جایگزین پارک قدیمی روکر ساندرلند شد که فرصت‌هایی برای گسترش و نوسازی آن پارک وجود نداشت. این ورزشگاه به طور رسمی اولین بازی خود را در 31 جولای با یک مسابقه دوستانه بین ساندرلند و آژاکس برگزار کرد. استادیوم آف لایت در سال 2002 ظرفیت خود را به 49،000 صندلی افزایش داد.
در اواخر قرن نوزدهم، ورزشگاه ویلا پارک، شامل یک زمین فوتبال، مسیر پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری بود. استون ویلا بازی‌های خانگی خود را در سال 1897 در ویلا پارک انجام می‌داد. استون ویلا اولین بازی خود را در این ورزشگاه، در 17 آوریل 1897 در طی مسابقه‌ای دوستانه در مقابل بلکبرن بازی کرد. دو دهه بعد، ویلا پارک به تدریج گسترش یافت و در سال 1913 مسیر دوچرخه‌سواری آن حذف شد. ویلا پارک بیشترین حضور خود را در سال 1946 ثبت کرد، در حالی که 76588 نفر در بازی دربی حضور داشتند. ویلا پارک یکی از مراکز بازی‌های جام جهانی 1966 بود که سه بازی گروهی داشت. در سال 1999، فینال جام حذفی برندگان مسابقات جام ملت‌های اروپا را بین امارات و لاتزیو برگزار کرد.
