به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، همواره برای کسانی که در زمینه خودرو فعالیت داشته یا به دنیای اتومبیلها علاقهمند هستند، این مشغولیت ذهنی وجود دارد که آیا خودروهای دیفرانسل جلو (FWD) نسبت به خودروهای دیفرانسیل عقب (RWD) برتری دارند؟ یا برعکس؟ در پاسخ باید گفت: هرکدام از این دو نوع خودرو مزایا و معایبی دارند که متناسب با کاربرد و ترجیحات شما نسبت به دیگری برتری می یابند.
تفاوت ساختاری
در خودروهای دیفرانسل جلو مجموعه محرک -موتور، جعبهدنده، دیفرانسیل و چرخ های محرک- تماما در جلوی خودرو قرار دارند. در مقابل، در خودروهای دیفرانسیل عقب نیروی موتور بواسطهی محور انقال نیرو (میلگاردان) به دیفرانسیل چرخهای عقب منتقل می شود.
خودروهای دیفرانسیل جلو
معمولا در اتومبیل های دیفرانسیل جلو، مجموعه دیفرانسیل در قسمت پایینی گیربکس به صورت یک پارچه با جعبه دنده قرار داده شده و چرخ دنده اصلی دیفرانسیل، به صورت مستقیم و بی واسطه با شفت خروجی جعبه دنده در ارتباط است.
در این حالت، پلوس های چرخ های جلو مستقیما وارد دیفرانسیل می شوند و نیروی دریافتی را به چرخ ها انتقال می دهند؛ بنابراین وزن بیشتر در سمت جلوی خودرو توزیع می شود و همین امر، فرآیند فرمان پذیری را دشوارتر می کند و شعاع گردش بیشتری را برای خودرو به همراه می آورد.
خودروهای دیفرانسیل عقب
در این نوع خودروها، چرخ های عقب به عنوان محرک اصلی خودرو عمل می کنند؛ چراکه نیروی پیشرانه پس از خروج از جعبه دنده، به وسیله یک میله نسبتا بلند به نام میل گاردان به دیفرانسیل مجزای نصب شده در قسمت عقب خودرو ارسال می شود. این دیفرانسیل نیز نیروی دریافتی را بین محور چرخ های عقب توزیع می کند تا اتومبیل به حرکت درآید. توزیع وزن بهتر در خودروهای دیفرانسیل عقب، موجب تعادل و فرمان پذیری مناسب تر این نوع خودروها نسبت به انواع دیفرانسیل جلو خواهد شد.
هم چنین به علت اعمال وزن موتور و گیربکس بر محور عقب به علاوه انجام وظیفه شتاب گیری و حفظ چسبندگی، معمولاً تایرهای محرک عقب این گونه اتومبیل ها زودتر از رده خارج خواهند شد و در بازه های زمانی کوتاه تری نیاز به تعویض پیدا خواهند کرد.
مزایا و معایب خودروهای دیفرانسیل جلو
همان طور که اشاره شد، خودروهای دیفرانسیل جلو فاقد میل گاردان و دیفرانسیل مجزا هستند؛ بنابراین هزینه تولید آن ها پایین تر می آید و به دلیل وزن کمتر، مصرف سوخت متعادل تری را ارائه می دهند.
هم چنین از آن جایی که کشیدن یک جسم سنگین در سربالایی راحت تر از هل دادن آن است، بنابراین خودروهای دیفرانسیل جلو از کشش بهتری در مسیرهای سربالایی نسبت به انواع مشابه دیفرانسیل عقب بهره می برند و شتاب بهتری در این مسیرها دارند.
هم چنین در جاده های لغزنده و برفی، اصولا به دلیل قرارگیری تمام مجموعه فنی در قسمت جلو و چسبندگی بیشتر چرخ های ردیف اول، اتومبیل های دیفرانسیل جلو کمتر به جناحین منحرف می شوند و کنترل آنها راحت تر از رقبای دیفرانسیل عقب است. البته خودروهای دیفرانسیل جلوی پرقدرت معمولاً با مشکل انحراف فرمان به دلیل گشتاور بالای چرخ ها مواجه می شوند که به وسیله برخی سیستم های مدرن نظیر کنترل کشش و کنترل پایداری، تا حدودی این مشکل رفع شده است.
مزایا و معایب خودروهای دیفرانسیل عقب
خودروهای دیفرانسیل عقب به دلیل فضای کمتر اشغال شده در محفظه موتور به همراه وزن کمتر این قسمت، دارای فرمانپذیری بهتری نسبت به خودروهای دیفرانسیل جلو هستند.
همچنین به دلیل توزیع مناسب تر وزن در تمام طول خودرو، شاهد چسبندگی بیشتر چرخ های عقب به علاوه تعادل مناسب تر و شتاب گیری بهتر این گونه خودروها نسبت به انواع محرک جلو هستیم.
البته در شرایط نامساعد آب و هوایی و جاده های لغزنده، خودروهای دیفرانسیل عقب بسیار مستعد منحرف شدن از مسیر هستند و رانندگی با آن ها در مسیرهای برفی نیازمند رعایت بیشتر احتیاط در مقایسه با خودروهای محرک جلو خواهد بود. لازم به ذکر است که خودروهای پیشرفته امروزی به سیستم های کنترلی مدرنی مجهز هستند که میزان انحراف خودروهای دیفرانسیل عقب را به حداقل می رساند.
از سوی دیگر، خودروهای دیفرانسیل عقب دارای تجهیزات اضافی نظیر میل گاردان و دیفرانسیل مجزا هستند که همین امر سبب افزایش هزینه تولید آن ها خواهد شد. این تجهیزات اضافه نیازمند نگه داری بیشتر نیز هستند که درنتیجه، هزینه های تعمیرات این گونه خودروها در مقایسه با انواع دیفرانسیل جلو اندکی بیشتر برآورد می شود؛ به ویژه این که معمولاً بخش هایی نظیر دیفرانسیل، چهارشاخ گاردان و میل گاردان بعد از چند سال کارکرد نیاز به تعویض یا تعمیر پیدا می کنند.
جمع بندی
همان طور که در بالا اشاره شد اکثر خودروهای خانوادگی امروزی معمولا به صورت دیفرانسیل جلو ساخته می شوند؛ زیرا از لحاظ تطابق با نیازهای مشتریان عادی و همچنین میزان مصرف سوخت، هم خوانی بیشتری با احتیاجات کاربران از خود نشان می دهند، اما خودروهای دیفرانسیل عقب برای انجام کارهای خدماتی نظیر باربری مناسب تر هستند و بیشتر در خودروهای وانت پیکاپ و یا اتومبیل های اسپرت استفاده می شوند، چراکه این خودروها نیاز به قدرت یا شتاب بالا و همچنین تعادل وزن مناسب تر دارند.
امروزه به دلیل پوشش نقایص هرکدام از این سیستم ها، شرکت های سازنده سطح اول جهانی سامانه های تمام چرخ محرک یا چهارچرخ محرک را برای محصولات خود به صورت آپشنال یا پیش فرض در نظر می گیرند تا حداکثر کارایی را به کاربران ارائه دهند. با این حال متاسفانه عمده خودروهای موجود در بازار ما فاقد این آپشن بسیار مفید هستند و عمدتا در قالب دیفرانسیل جلو ساخته می شوند.
