درباره کتاب اگر این نیز انسان است
اگر این نیز انسانی است، که در آمریکا با نام نجات در آشویتز شناخته می شود، عنوان رمانی است نوشته ی پریمو لوی که برای اولین بار در سال 1947 به انتشار رسید پریمو لوی در کتاب اگر این نیز انسان است به طور کلی انسان و مفهوم انسانیت را مورد بررسی قرار می دهد و فقط از سرنوشت یهودی ها صحبت نمی کند. او نشان می دهد که نازی ها چطور حتی اسم زندانی ها را از آن ها می گیرند و یا اینکه چطور دست به طبقه بندی می زنند. در اردوگاه آدم های مختلف با ملیت ها و گرایش های سیاسی و مذهبی مختلف گرد آمده اند و نویسنده درباره همه صحبت می کند و این را نشان می دهد که چطور «هرکس می تواند یهودی کس دیگری باشد.»لوی کتابی نوشته است که نه تنها از نظر تاریخی که از نظر ادبی هم کتاب قابل توجهی است. کتابی که برخی می گویند می توان آن را یک داستان خوب نیز در نظر گرفت، البته لوی در همان مقدمه خود اشاره می کند که: به گمانم نیازی به ذکر این نکته نیست که هیچ کدام از وقایع این داستان زاییده ی تخیل من نیستند. اما به هر حال کتاب اگر این نیز انسان است ویژگی های یک متن ادبی خاص را هم دارد. به عنوان مثال لوی در قسمت های مختلف کتاب با ظرافت به کتاب کمدی الهی دانته اشاره می کند.مترجم – سپاس ریوندی – در ترجمه کتاب نیز تلاش کرده است این ظرافت ها را حفظ کند و تا حد ممکن آن چیزی را منتقل کند که نویسنده در ذهن داشته است. به عنوان مثال در کتاب اصلی برخی از کلمات به همان شکل آلمانی استفاده شده است که در متن فارسی هم شکل فارسی این کلمات نویسه گردانی شده است. در اردوگاه، زندانی های مختلف با زبان های مختلفی حضور داشتند اما فرقی نمی کند شما از کجا آمده اید، لاگر – Lager (به معنی اردوگاه) برای شما یکسان است.تقریبا درباره هر فصل از کتاب می شود صحبت کرد و از موارد پیدا و پنهان و اثراتی که روی زندانی ها می گذارد حرف زد اما یکی از تأثیرگذارترین صحنه های کتاب زمانی است که راوی با دوست قدیمی اش یعنی اشتاینلاوف برخورد می کند. دوستی تقریبا ۵۰ ساله که زمانی گروهبان ارتش بود. اشتاینلاوف با دیدن لوی که پاک خود را باخته و میلی به حمام کردن و تمیز کردن خود ندارد. (از دید لوی همه این کارها بی معنی است چرا که اصلا حمام و شست وشویی وجود ندارد، صابون در اردوگاه معنی دیگری دارد و همان طور که می توانید تصور کنید هیچ چیز در اردوگاه شبیه خودش نیست.) اشتاینلاوف پس از دیدن لوی حرف هایی به او می زند که می توان آن را یکی از لحظه هایی دانست که روح پریمو لوی نجات پیدا می کند. کتاب بخش های تاثیرگذار و جدی دیگری هم دارد که در اینجا اشاره ای به آن ها نمی کنیم و امیدواریم خود شما کتاب را مطالعه کنید.
خلاصه کتاب اگر این نیز انسان است
شیمی دانی 25ساله و یهودی به نام پریمو لوی در سال 1943 توسط نیروهای فاشیست ایتالیا دستگیر شده و از شهر خود، تورین، به آشویتز برده می شود. این کتاب، داستان ده ماه از زندگی لوی در اردوگاه های مرگ آلمان نازی، خشونت های سازمان یافته و مقاومتی معجزه آسا است که به زیباترین شکل در قالب یک رمان عرضه شده است. اگر این نیز انسانی است اثری بی تکلف، بااحساس و هوشمندانه است که به عنوان گواهی جاودان بر تخریب ناپذیری روح بشر در نظر گرفته می شود.
درباره نویسنده کتاب اگر این نیز انسان است
پریمو میشل لوی، زاده ی 31 جولای 1919 و درگذشته ی 11 آپریل 1987، شیمی دان و نویسنده ی ایتالیایی بود. او چندین کتاب، رمان، مجمعه داستان های کوتاه، مقاله و شعر از خود به جای گذاشت است.او در شهر تورین ایتالیا و در خانواده ای یهودی چشم به جهان گشود. لوی تحصیلات ابتدایی را در مدرسه ی فلیس ریگنون گذراند. او که پسری ترکه ای و خجالتی بود، در تحصیلات بسیار موفق عمل می کرد. او حدود ده ماه از زندگی اش را در اردوگاه های مرگ آلمان نازی گذراند تا این که این اردوگاه در 18 ژانویه ی 1945 توسط ارتش سرخ آزاد شد. از 650 یهودی ایتالیایی که به همراه لوی به اسارت گرفته شدند، فقط حدود 20 نفر، زنده اردوگاه را ترک کردند. او سپس به حرفه ی نویسندگی روی آورد و موفق های بزرگی در این زمینه کسب کرد.پریمو لوی بر اثر جراحات وارده به دلیل سقوط از ساختمانی سه طبقه در سال 1987 درگذشت. مرگ او در ابتدا خودکشی اعلا م شد اما برخی اعتقاد دارند که سقوط او از ساختمان اتفاقی بوده است.
درباره مترجم کتاب اگر این نیز انسان است
سپاس ریوندی متولد سال 1367 در تهران است. او پس از آن که از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شد، در دانشگاه تهران به تحصیل در رشته ی موسیقی کلاسیک پرداخت و بعد از اخذ مدرک کارشناسی تحصیلات خود را در شته ی فلسفه ی هنر در دانشگاه هنر ادامه داد. او به زبان های آلمانی و انگلیسی تسلط دارد و کار ترجمه را در اوایل دهه ی 1390 آغاز کرده است.
قسمتی از کتاب اگر این نیز انسان است
صبح روز بیست و یکم دریافتیم که یهودیان روز بعد آن جا را ترک خواهند کرد – همه یهودیان، بلااستثنا، حتی کودکان، حتی سالمندان، حتی بیماران، مقصد؟ نامعلوم. گفته بودند باید خود را برای سفری دوهفته ای آماده کنیم و هشدار داده بودند، به ازای هر نفر غایب در هنگام حضور و غیاب، ده نفر تیرباران خواهند شد. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۲۵)
دیر یا زود، هرکس در زندگی درمی یابد که نیکبختی کامل دسترس ناپذیر است، اما اندکند کسانی که درنگی می کنند تا نقیض این فرضیه را نیز از نظر بگذرانند: شوربختی کامل نیز به همان سان ناممکن است. موانع تحقق این هر دو قطب ماهیتی یکسان دارند: خوشبختی و بدبختی حاصل وضعیت محدود انسانی ماست، وضعیتی ناسازگار با هر چیز بی کران. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۲۸)
هرکس فکر کند زنده می ماند دیوانه است، گول خورده و به تله افتاده. اما من نه، من دانسته ام که به زودی همه چیز تمام می شود. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۳۷)
دیگر حتی کسی حوصله ی شگفت زده شدن هم ندارد. به نظر می آید نمایشنامه ی دیوانه واری در حال اجراست، از آن ها که جادوگران و شیاطین و روح القدس در آن روی صحنه می آیند. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۳۸)
انسانی را تصور کنید محروم شده از آن ها که دوستشان دارد، نیز از خانه و عادات و جامه هایش. در یک کلام، از هر آنچه که متعلق به اوست. چنین کسی انسانی است توخالی و فروکاسته به رنج و احتیاج، کسی که شان خود و مهار نفس خویش را از یاد می برد، زیرا آن که همه چیزش را می بازد، دور نیست که خود را نیز ببازد. او انسانی خواهد بود که می توان به سادگی بر زندگی و مرگش حکم کرد. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۴۱)
مدت هاست که دیگر از هر کوششی برای فهمیدن دست کشیده ام. تا جایی که به من مربوط می شود، فقط این را می دانم که از سرپاایستادن با آن پای زخمی و بی مرهم خسته شده ام. گرسنه ام، سردم است و هیچ چیز برایم فرقی نمی کند. به سادگی ممکن است امروز آخرین روز زندگی ام باشد و این اتاق هم همان اتاق گازی که همه درباره اش حرف می زنند. اما چه کاری از دستم برمی آید؟ فقط می توانم به دیوار تکیه دهم، چشمانم را ببندم و انتظار بکشم. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۶۸)
ما بردگانِ بردگان هستیم. همه حق دارند به ما دستور بدهند. ما نامی نداریم جز شماره مان که بر دستمان خالکوبی و بر لباسمان دوخته شده است. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۹۹)
غرق شدن ساده ترین کار است. کافی است تنها تمام دستورهایی را که می شنوی اجرا کنی، به میزان جیره ات بخوری و از قواعد کار و اردوگاه پیروی کنی. تجربه نشان داده که گذشته از برخی استثناها، محال است کسی بتواند با در پیش گرفتن این روش بیش از سه ماه دوام بیاورد. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۱۲۰)
گرسنگی ما به معنای آن احساس آشنای یک وعده غذانخوردن نیست. به همین ترتیب، از سرما لرزیدنمان نیز به واژه ی تازه ای نیاز دارد. می گوییم «گرسنگی»، می گوییم «خستگی»، «ترس»، «درد»، «زمستان». اما این کلمات یکسره چیز دیگری هستند. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۱۶۳)
همه به یکدیگر می گفتیم روس ها به زودی از راه می رسند، شاید همین فردا. همه از این موضوع اطمینان داشتیم و با اطمینان از آن حرف می زدیم، اما هیچ کس در دل به آمدنشان باور نداشت، چون آدمی در لاگر عادت به امیدواری و حتی اعتماد به مشاعر خویش را از دست می دهد. بیش تر وقایع به شکلی پیش بینی ناپذیر رخ می دهند و از همین رو فکر کردن در لاگر نه تنها بیهوده، که زیانبار هم هست، زیرا حساسیتی را زنده نگه می دارد که سرچشمه ی رنج است، حساسیتی که وقتی رنج از حد معینی فراتر می رود، قانون طبیعی مبارکی آن را کند می کند. (کتاب اگر این نیز انسان است – صفحه ۲۲۰)
شناسنامه کتاب اگر این نیز انسان است
- نویسنده: پریمو لوی
- ترجمه: سپاس ریوندی
- انتشارات: ماهی
- تعداد صفحات: ۲۲۴
- نسخه صوتی:ندارد
- نسخه الکترونیکی: دارد
معرفی کتاب رودخانه تباهی اثر ماساجی ایشیکاوا
