درباره کتاب پرواز درناها
کتاب پرواز درناها نوشته داوود غفارزادگان است. این کتاب را انتشارات کتاب نیستان منتشر کرده است. کتاب پرواز درناها داستانی جذاب برای نوجوانان است.
خلاصه کتاب پرواز درناها
کتاب درباره بچه های دو روستای گور قلعه و خاتون کندی است. این دو گروه هردو در مدرسه ای در روستای گورقلعه درس می خوانند و با هم هم کلاسی هستند اما همواره میانشان دعوا است. این دعوا گاهی به شکل یک جروبحث ساده است و گاه تبدیل می شود به یک دعوای خونین که مشت و لگد و سنگ به جان هم می افتند. بچه های روستای خاتون کندی می خواهند مدرسه و معلم خودشان را داشته باشند تا مجبور نباشند برای درس خواندن به روستای دیگری بروند و این کتاب داستان تلاش این بچه ها است.
درباره نویسنده کتاب پرواز درناها
داوود غفارزادگان متولد ۱۳۳۸ اردبیل- داستان نویس ایرانی است. بیش از سه دهه داستان هایی با موضوعات متنوع و برای مخاطبان متنوع نوشته است. جایزهٔ ۲۰ سال ادبیات داستانی (بزرگسالان) به خاطر اثر ارزش مندش ماسه نفرهستیم به او تعلق گرفت. وی یکی از مؤثرترین نویسندگان در عرصه ادبیات کودک و نوجوان است. نشان طلایی از جشن وارهٔ بزرگ برگزیدگان ادبیات کودک ونوجوان (انجمن نویسندگان کودک ونوجوان)به عنوان یکی از بهترین داستان نویسان دو دهه از جوایز دیگر اوست.رمان فال خون او توسط پروفسور قانون پرور ترجمه و در دانشگاه تگزاس آمریکا چاپ شده است. همچنین از این نویسنده تک قصه هایی به زبان های دیگر ترجمه شده است.
قسمتی از کتاب پرواز درناها
کنار داش بولاغ بختیار را می گذارم زمین و دمرْ می افتم رو چمن ها. بچه ها هم کیف و کتاب ها را پرت می کنند زمین و ولو می شوند دور چشمه. باریکه آبی که از لای سنگ ها قل می زند بیرون، همه را سیراب نمی کند؛ اما کسی به کسی نیست. همه کله هامان را دراز کرده ایم سمت آب که خنک است و از توی گودی جلو چشمه، شرشر می ریزد پایین و توی چمن ها گم می شود.
دستی به سر و صورت می کشم و می گویم: آبی به صورتتان بزنید! این جوری قیافه هاتان را ببینند، زهره ترک می شوند!
ذبیح با چشم های سرخ می گوید: من دیگر مدرسه برو نیستم!
بختیار که هنوز هوروک هوروک می زند، پشت ذبیح درمی آید:
ـ من هم دیگر نیستم. گور بابای مدرسه!
بعد شانه بالا می اندازد و سر کج می کند:
ـ دیگر کتاب و دفتر هم ندارم، نمی دانم چه بلایی سرشان آمد.
اسد با ترس می گوید: فردا جواب آقامدیر را چه می دهی؟ دو روز نیست که مدرسه ها باز شده!
بختیار دست بالا می اندازد و به پشت می افتد روی چمن های خیس:
ـ من که دیگر به مدرسه نمی روم!
نورالدین که تا حالا ساکت بود، گرد و خاک لباسش را می تکاند و می گوید: کی جرأت دارد برود. من هم دیگر نیستم. از جانم که سیر نشده ام.
به طرفشان براق می شوم:
ـ مگر اولین بار است که از دست گوی قلعه ای ها کتک می خوریم، کار همیشگی شان است!
اسد می گوید: این بار فرق داشت. شاید دست بزرگ ترهاشان هم تو کار بود. همه اش سر حق آب است. جریان کتک خوردن مقصود از دست دشتبان بهانه بود.
دمغ می گویم: یعنی دیگر درس نخوانیم. پدرم قول داده امسال اگر قبول شوم، می فرستدم شهر.
نورالدین با تمسخر می گوید: لابد بچه های شهر از گوی قلعه ای ها هم بدترند!
با خشم می گویم: از کجا می دانی؟... همه که مثل این آشغال کله ها نامرد نیستند.
بختیار، انگار که گوشش به حرف های ما نیست، با خیال راحت می گوید: آخش! راحت شدم. من که حوصلۀ درس و مشق را ندارم.
اسد که پسرخالۀ بختیار است، می گوید: آره، فقط بلدی بیخ دل خاله ام بنشینی و هی نان و ماست بخوری.
بختیار کوچک تر از اسد است و چون از او حساب می برد، جوابش را نمی دهد.
سنگی برمی دارم و پرت می کنم سمت گوی قلعه که فقط نوک درخت هاش از پشت تپه پیداست:
مدرسه مگر فقط مال گوی قلعه ای هاست. نباید کوتاه بیاییم. باید جریان را به بزرگ ترها بگوییم.
نورالدین برمی گردد طرفم و می گوید: فایده اش چیه؟...
می خواهی از دست آن ها هم کتک بخوریم. سرکوفتمان بزنند که دست و پا چلفتی و بی عرضه ایم؛ نمی توانیم از خودمان دفاع کنیم.
اسد می گوید: همه اش تقصیر خودمان است. اگر دیروز که جلومان را گرفتند به بزرگ ترها می گفتیم و جلوشان درمی آمدیم، امروز این بلا سرمان نمی آمد.
نورالدین ریگ می اندازد تو آب چشمه و می گوید: پای بزرگ ترها که وسط کشیده شود، وضع بدتر می شود. زود دست به چوب می برند و دعوا راه می اندازند. به خصوص این روزها که سر آب هم اختلاف دارند.
شناسنامه کتاب پرواز درناها
- نویسنده: داوود غفارزادگان
- انتشارات:نیستان
- تعداد صفحات:120
- نسخه صوتی:ندارد
- نسخه الکترونیکی: دارد
معرفی کتاب معلم مورچه ها اثر محمد سهرابی
