میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی فلودروکورتیزون

داروی فلودروكورتيزون در سال 1953 اختراع شد و برای درمان سندرم آدرنرژینال، فشار خون موضعی و نارسایی آدرنال استفاده می شود. برای به دست آوردن بیشترین سود از این دارو، بهتر است این دارو را دقیقا همانطور که تجویز شده است مصرف کنید. فلودروكورتيزون یک استروئید است. اگر چه بدن به طور طبیعی سطوح مختلف کورتیکواستروئیدها را تولید می کند، اما شرایط خاصی ممکن است باعث ناتوانی بدن در تولید مقدار کافی این استروئید شود در این صورت ممکن است برای کنترل سطح کانی و مایع بدن دارو مورد نیاز باشد.

میزان مصرف داروی فلودروکورتیزون

اگر به تارتازین (رنگ زرد که ممکن است جزء دارو باشد) یا آسپرین حساسیت داشته باشید، ممکن است این دارو برای شما مناسب نباشد. همچنین، برای جلوگیری از عوارض جانبی دارویی، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید که همه داروها، چه بدون نسخه و چه بدون نسخه، که مصرف می کنید، به ویژه داروهای رقیق کننده خون، دیورتیک ها و آنتی بیوتیک ها در کلاس کینولون را مصرف کنید. اگر بیماری هایی دارید که بر کبد، کلیه ها، قلب یا دستگاه گوارش تأثیر می گذارد، حتماً پزشک خود را مطلع کنید. علاوه بر این، در صورت تشخیص دیابت، بیماری های تیروئید یا فشار خون بالا، در مورد فلودروکورتیزون با پزشک خود مشورت کنید. اطمینان حاصل کنید که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما سابقه دقیقی از سابقه پزشکی شما دارد تا ارزیابی کند که آیا این دارو برای شما مناسب است یا خیر. اگر باردار هستید، در حال شیردهی هستید یا سعی می کنید باردار شوید، بسیار مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید. تا به امروز، مشخص نشده است که این دارو چگونه روی جنین تأثیر می گذارد، زیرا هیچ مطالعه کنترل شده ای انجام نشده است. هنگامی که این دارو در کودکان استفاده می شود، می تواند بر سرعت رشد و تکامل کودک تأثیر بگذارد. بنابراین، یک برنامه منظم نظارت برای بیماران اطفال توصیه می شود.

مکانیزم اثر داروی فلودروکورتیزون

فلودروکورتیزون استات یک استروئید قشر آدرنال با اثر مینرالوکورتیکوییدی و فعالیت گلوکوکورتیکوییدی بالا است (15 برابر هیدروکورتیزون) که تنها برای اثر مینرالوکورتیکوییدی کاربرد دارد. فلودروکورتیزون استات با اثر بر توبول های دیستال کلیه سبب جذب سدیم شده و از سوی دیگر دفع پتاسیم و یون هیدروژن را افزایش می دهد. در دوزهای پایین سبب احتباس سدیم و افزایش دفع پتاسیم از ادرار می شود که در نتیجه موجب افزایش فشار خون می گردد. در دوزهای بالا ترشح درون ریز آدرنال، فعالیت تیموس، ترشح کورتیکوتروپین هیپوفیزی را مهار کرده و سبب افزایش ذخیره سازی گلیکوژن در کبد و در صورت مصرف کافی پروتئین سبب تعادل منفی نیتروژن می شود.

اثر فارماکوکنتیک داروی فلودروکورتیزون

فلودروکورتیزون یک استروئید آدرنوکورتیکال (تولید شده در قسمت قشری غده فوق کلیه) سنتزی است که دارای خواص مینرالوکورتیکوئیدی قوی و فعالیت گلوکوکورتیکوئیدی بالا می باشد. این ترکیب به عنوان درمان جایگزین نسبی برای نارسایی اولیه و ثانویه غده فوق کلیه در بیماران آدیسون و درمان سندروم آدرنوژنیتال از دست دادن نمک استفاده می شود. (در این سندروم به دلیل مشکلاتی در تولید هورمون های طبیعی استروئیدی بوسیله غدد فوق کلیوی، کاهش تولید آلدوسترون وجود دارد که در نتیجه آن تنظیم تعادل آب و نمک در بدن از بین می رود و کاهش شدید آلدوسترون موجب افزایش دفع نمک (سدیم) در ادرار و کاهش آن در بدن می شود). فعالیت فیزیولوژیک فلودروکورتیزون در بدن شبیه به هیدروکورتیزون است. علاوه بر اثرات فلودروکورتیزون به خصوص روی تعادل الکترولیتی، بر روی متابولیسم کربوهیدرات نیز به طور قابل توجه ای اثرات افزایش یافته و طولانی دارد. فعالیت مینرالوکورتیکوئید روی لوله های دور کلیه سبب افزایش باز جذب یون های سدیم از مایع داخل لوله های کلیوی به داخل پلاسما می شود. این ترکیبات همچنین موجب افزایش ترشح ادراری یون های هیدروژن و پتاسیم به داخل ادرار می شوند.

سخن آخر

قرص فلودروکورتیزون برای درمان سندرم آدرنوژنیتال مصرف می شود. سندرم آدرنوژنیتال عبارت است از مجموعی اختلالات وراثتی که مشخصه آن بزرگ شدن غدد آدرنال می باشد و منجر به افزایش ترشح هورمون های آندروژنیک از کورتکس آدرنال می گردد. نتیجه بالینی این مشکلات می تواند تغییراتی در مشخصات جنسی فرد باشد.

میزان، تاثیرات و مکانیزم اثر داروی کلوزاپین