میزان مصرف ، تاثیرات و مکانیزم اثر کلوگزاسیلین

معرفی کلوگزاسیلین

کلوگزاسیلین (Cloxacillin) در درمان عفونت های ناشی از گونه های استافیلوکوک که پنی سیلیناز تولید می کنند، مصرف می شود. کلوگزاسیلین از دسته پنی‌سیلینهای مقاوم به بتالاکتاماز است. از لحاظ اثر ضد میکروبی و خواص فارماکولوژیکی بسیار مشابه فلوکلوگزاسیلین است. این دارو همچنین متعلق به دسته ایزوگزازولیل پنی‌سیلینها (Isoxazolyl Penicillins) هست. این دسته که مقاومت خوبی نسبت به اسید دارند و می‌توانند به صورت خوراکی مصرف شوند.

مکانسیم اثر کلوگزاسیلین

این دارو همانند سایر بتالاکتامها با اتصال به پروتئین متصل شونده به پنی‌سیلین (PBP) باعث مهار ترانس پپتیدازها می‌شود و باعث ممانعت از ساخت پپتیدو گلیکانهای دیواره سلولی باکتری و تخریب دیواره سلولی باکتری می‌شود. تغییر ساختار شیمیایی آن را مقاوم به آنزیم بتالاکتاماز تولید شده توسط برخی باکتریها ساخته است.

فارماکوکینتیک کلوگزاسیلین

50 در صد دارو از راه خوراکی جذب می شودکه در حضور غذا این نیز کاهش می یابد. غلظت سرمی آن پس از 2-1 ساعت به اوج خود می رسد. نیمه عمر دارو 1-5/0 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه 5/2 ساعت افزایش می یابد. 60-30 در صد دارو به صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع می شود.

میزان مصرف کلوگزاسیلین

درجوانان وبزرگسالان به صورت خوراکی 250 میلی گرم تا500 میلی گرم هر 6 ساعت یک بار.

محدودیت تجویز برای بزرگسالان معمولی تا6 گرم (باید ) در روز

میزان مصرف برای اطفال: نوزادان وکودکان که وزنشان کمتراز 20 کیلوگرم است . به صورت خوراکی 25/6 تا 5/12 میلی گرم براساس هریک کیلوگرم ازوزن بدنشان هر 6 ساعت یکبار کودکانی که وزن آنها بیشتراز 20 کیلوگرم است به صورت خوراکی 250 میلی گرم تا 500 میلی گرم هر 6 ساعت یکبار