میزان مصرف ، تاثیرات و مکانیزم اثر سوکسیمر

گروه دارو:

عوامل چلات کننده

مکانیسم اثر سوکسیمر

داروی سوکسیمر چلاتور فلزات سنگین است. 2 گروه سولفیدریل قادر به تشکیل کمپلکس با سرب، آن را محلول در آب می کنند. با اختصاصیت بالا به یون های سرب در خون متصل می شود تا کمپلکس محلول در آبی را ایجاد کند که از طریق کلیه دفع خواهد شد.سوکسیمر همچنین می تواند با جیوه، کادمیوم و آرسنیک هم چلات شود.

فارماکودینامیک

سوکسیمر داروی خوراکی فعال و چلات کننده فلزات سنگین است. چلات های محلول در آب تشکیل می دهد و در نتیجه، دفع ادراری سرب را افزایش می دهد.
سوکسیمر نباید برای پیشگیری از مسمومیت با سرب در محیط حاوی سرب استفاده شود. علاوه بر این، استفاده از سوکسیمر باید همیشه همراه با شناسایی و حذف منبع مواجهه با سرب باشد.

فارماکوکینتیک

- جذب: سریع اما ناقص

- اتصال به پروتئین: به آلبومین بسیار متصل می شود.

- دفع: مدفوع (39٪)، ادرار (9٪)

- زمان رسیدن به حداکثر غلظت: 1-2 ساعت (سرم)

- نیمه عمر حذف: 2 روز

- متابولیسم: شدیدا به سوکسیمر سیستئین سولفید متابولیزه می شود.

موارد مصرف سوکسیمر

مسمومیت آرسنیک , مسمومیت جیوه , مسمومیت سرب

مقدار مصرف سوکسیمر

مسمومیت با سرب (آف لیبل)

10 میلی گرم بر کیلوگرم خوراکی هر 8 ساعت به مدت 5 روز؛ سپس 10 میلی گرم بر کیلوگرم در هر دوز هر 12 ساعت به مدت 14 روز؛ بیش از 500 میلی گرم / دوز نشود.

مسمومیت با آرسنیک (آف لیبل)

300 میلی گرم خوراکی هر 6 ساعت به مدت 3 روز

نقطه پایان: آرسنیک ادراری <50 میکروگرم در لیتر

کودکان

مسمومیت سرب

<1 سال: ایمنی و اثربخشی ثابت نشده است.

1 سال یا بیشتر: سطح سرب خون بالاتر از 45 میکروگرم در دسی لیتر ، 10 میلی گرم بر کیلوگرم یا 350 میلی گرم در متر مربع هر 8 ساعت برای 5 روز، سپس 10 میلی گرم در کیلوگرم یا 350 میلی گرم در متر مربع هر 12 ساعت برای 14 روز